Genç kız, korku dolu gözlerle karşısındaki çocuğa bakarken Dean, meraklı bir şekilde bakıyordu.
-"Deniz, İzmir'e geldiğini yeni öğrendim. Eğer daha önceden öğrenmiş olsaydım. Yapacağım ilk iş evine gelip seni ziyaret etmek olurdu." Cenk'in kendinden emin ve alaylı ses tonu Deniz'i kendine getirirken hızlı bir şekilde Dean'in elini tutup
-"Hadi Dean. Gidelim artık."
-"Ah! Hadi ama Deniz. Nişanlında benden kaçtığını düşünecek. Gelin size bir şeyler ısmarlayayım. Sizde bana nasıl tanıştığınızı anlatırsınız." Genç kız, Cenk'in alaylı ses tonunun altındaki siniri farkettiği an
-"Gerek yok. Bizim yapmamız gereken işler var." deyip Dean'i tuttuğu elinden çekiştirdi yavaşça.
Dean, her ne kadar ne olduğunu tam kavrayamasa da Deniz'in ses tonundan çocuktan hoşlanmadığını anlamıştı. Kim olduğunu elbette soracaktı ama şuan ne yeri ne zamanıydı. O yüzden sessiz bir şekilde Deniz'e ayak uydurup bir adım atmıştı ki Deniz'in aniden durmasıyla bakışlarını Deniz'e çevirdi. Deniz'in bakışları ise kolunu sertçe kavrayan parmaklardaydı. Tam bırakmasını söyleyecekken bir anda gerileyen Cenk'ten kolunu kurtarmak hiç olmadığı kadar kolay olmuştu genç kız için.
Cenk ise şaşkınlıkla en baştan beri sessiz kalmayı tercih eden ama şuan kendisine öfkeyle bakan adama bakıyordu.
-"Sen kimsin ki Deniz ile arama giriyorsun?"
-"Asıl sen kimsin ki benim olana dokunabiliyorsun?"
-"O sana ait değil."
-"Bunu Deniz'e sormak ister misin?" Deniz'in gözleri ikili arasında gidip gelirken birşeyler yapması gerektiğini biliyordu. Fakat şuan ikisinden de korkuyordu genç kız. Özellikle de Cenk'ten. Birkaç kez derin nefes aldıktan sonra az önce kendisini Cenk'ten uzak tutmak için Dean'in ayırdığı parmaklarını yavaşça tekrar birleştirdi genç kız. Ardından da
-"Dean, lütfen... Vaktimizi ayırmaya değmez." dedikten sonra yavaşça Cenk'in yanından uzaklaşmasını sağladı.
XxxxX
-"Kim o çocuk?"
-"Önemsiz biri."
-"Bana pek öyle gelmedi. Baksana evine seni ziyaret etmeye gelecek kadar yakınsınız birbirinize." Genç kız içinden Cenk'e lanet ettikten sonra
-"Bizim eve gelmeyi bırak. Bizim evin kapısının önünden bile geçemez o inan bana."
-"Niyeymiş o?"
-"Bizim ailenin erkekleri tarafından çok sevilmez de ondan."
-"Biraz daha açıklayıcı olur musun?"
-"Dean, lütfen... Saçma bir konuyu tartışarak vakit kaybetmeyelim."
-"Bilmek istiyorum."
-"Dean..." Dean, Deniz'in sesindeki sıkılmış tonu farkettiğinde sokağın başına gelmişlerdi. Deniz'in elindeki elini çekip
-"Tamam anlatma... Evini buradan görebiliyorum. Ben artık otele döneyim." Deniz, kendisine cevap verme hakkı tanımadan yanından uzaklaşan Dean'in arkasından
-"Eve gelseydin." diye seslendi.
-"Rahatsızlık vermek istemem. Sonra görüşürüz." Arkasını dönmeden konuşan Dean'in arkasından öfkeyle bağırdı bu sefer.
-"Şuan resmen çocuk gibi davranıyorsun Dean Brown." Dean'in aniden durup birkaç saniye sonra yanına gelmeye başlamasıyla yüzündeki zafer gülüşünü saklama gereksinimi bile duymadı genç kız.
