Blinded (One and Only You)

CHAPTER SIXTEEN.

CHAPTER 16.

I'M WAITING FOR HER SMILE. Napapansin kong seryoso na ang kanyang mukha. Iba na ang pakiramdam ko kapag ang kanyang mukha ay hindi na maipinta. Alam kong iniisip niya ang mga bagay na aking sinasabi. I am afraid to let her go. I want her to tolerate my feelings and understand me. I am in the middle of the jungle with fear, that she might go and leave me. My fear is eating me. Softly eating me. Gustong-gusto niyang makilala ang tunay na ako. Sino ba ako noong mga panahong wala pa siya? Actually, i've changed.. a lot. I don 't know if it's because of her or just a natural way, people do change. Not because of you are growing old but because you are enhanced. I am in a good shape now.

"You really wanna know my story?" She nod twice. She's still in her serious mode. Maganda siya kapag seryoso pero natatakot ako. Isa siyang amazona kapag seryoso ang kanyang mukha.

"Wala ka ba talaga ng alam tungkol sa akin?" Hindi siya sumagot. Nanatili siyang tahimik. Nakayuko siya at pinaglalaruan ang aking mga daliri. Hinahangin ang kanyang buhok. Parang hinahawi ng hangin ang kanyang buhok para ipakita sa akin ang maamo niyang mukha. We are sitting in the grass. Soft and shaved grass. Surrounded by strangers. Different kinds of strangers. Lovers, loners, weird, happy, sad, emotional people. We?? What kind of relationship do we have? I don't know either. Saying I love you too and saying I miss you too is hard to explain relationship. We are not labeled lovers. We are just in love goody-goody. I trust her. More than I trust myself. I know its wrong to give your whole heart to the one you love. Pero anong malay ko, ang alam ko lang ay nagmamahal ako. Kung wala mang matira sa akin, its not my loss. Kawalan niya yun. Naniniwala akong ako lang, ako lang ang nagiisang taong magtatagal at magaalay sakanya ng buo kong puso.

I hold her hand softly. I give her a smile before I start my long story. Im not a pro in telling my own experienced story, but I want her to understand how I find my way straight to her.

"Ugh!" Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang tigas ng sahig. For the second time nalaglag na naman ako sa sahig.

Unti-unti akong tumayo at umupo sa edge ng kama.

"What a dream!" Bakit sa dinami-dami ng pwedeng mapanaginipan, si Nepumoceno pa. Her presence keeps haunting me.

"Ahh!" Nagunat akong humiga sa higaan nang makaramdam ako ng paa na humambalos sa mukha ko.

"Damn Nepumoceno!" Napatayo ako nang makitang nakahiga si Nepumoceno sa higaan ko. Bakit nandito siya. Sa kama ko. Sa kwarto ko. at sa tabi ko?

"Why are you here?" Holycow! Natutulog siya ng mahimbing.

Unti-unti kong hinugot ang aking unan mula sa kanyang pagkakayakap.

Bakit ba kasi siya nandito? Suot-suot pa ang pajamas ko at blue shirt.

"Bolt, tabi tayo!" Tinulak ko si Bolt dahilan para malaglag siya sa kanyang higaan.

"Uh? Sorry." Makikitulog lang may babae kasi sa higaan ko.

I sleep tight that night. Nagising ako nang buksan ni Bolt ang kurtina at nagpasukan ang liwanag ng araw sa floor-ceiling window.

"Wake up sleepy head!" Hinatak ako ni Bolt patayo sakanyang higaan.

"10 more minutes." Pinalo ko ang kanyang kamay at nagtalukbong ng kumot. Gusto ko pang matulog.

"Tanghali na! Kailangan na nating mananghalian." Really? Binaba ko ang kumot at humarap kay Bolt ng may pagtataka.

"Look, 12:15 na. Nakapagbreakfast na ako kanina at nailuto ko na ang lunch. Lets eat!" May ngiti sa labi ni Bolt habang ginugulo ang aking buhok.

"Si Nepumoceno?" Tumingin ako sa aking higaan. Maayos na ito. Bago pa ang kubre at punda ng bawat unan.

"Nepumoceno?" Naupo si Bolt sa tabi ko. Nagtataka siya at nakataas ang kanyang kilay.

"Anong oras siya umuwi kanina?" Kinuha ko ang aking unan at niyakap. Suot - suot pa naman ni Nepumoceno ang aking PJs at shirt.

"Kanina?" Nahiga siya sa aking tabi. Mapapansin hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ko. Nalilito.

"Natulog siya dito kagabi. Dun sa higaan ko kaya nga lumipat ako kagabi dito sa tabi mo." Bigla siyang natawa. What? Anung nakakatawa?

"Haha! Oh? Talaga? Eh ang sabi mo sa akin umuwi na kahapon si Nepumoceno. Hinatid mo pa nga diba?" Hah? Ako? Parang wala naman akong natandaan na ginawa ko yun?

"Hinatid ko?" Pilit kong inaalala ang mga nangyari kahapon. After that kiss ...

Pumunta ako ng washroom. Nang lumabas ako ng washroom ay natapos na niya ang cover page kaya nagdesisyon na siyang umuwi dahil malapit na magdilim.

"Ah! Ou nga! Hinatid ko nga siya." Sino nasa kama ko kagabi?

"Sino natulog dun?" Tinuro ko nang nguso ang aking kama.

"Hmm .. wala." Walang natulog sa kama ko kagabi?

Napaface palm ako. God! Ano ba tong nangyayari sa akin? Nananaginip ba ako ng gising kagabi?

"Nagulat nga ako eh. Bigla kang tumabi sa akin. Baka namalikmata ka lang. Tara kain na tayo. Gutom lang yan!" Crap! Masama lang siguro ang pakiramdam ko kaya naiisip ko siya. Marami lang talaga kasing nangyari kahapon. Stress lang siguro to.

"Anything wrong?" Nothing. Umiling ako. Kaharap ko si Bolt. Kumakain kami habang nanunuod ng isang movie sa plasma TV.

"Ano bang nangyari kahapon? Simula nang gumising ka wala ka ng ibang ginawa kundi tumunganga." Bolt, not now. Lutang pa rin ako. I want to forget the memories of yesterday. Feeling ko talaga maling-mali ang ginawa kong paghalik kay Nepumoceno.

"Wala. Sinimulan lang namin gawin ang-" Hindi ko na natapos ang aking sasabihin ng bigla siyang sumingit.

"Patingin.." Umiling ako.

"Wala sa akin. Dala niya kahapon pauwi." Pinause ni Bolt ang pinapanuod namin at humarap sa akin ng seryoso.

"Masyado kang stress.. Do you want me to call Asha?" Asha? Right! Mukhang makakatulong siya sa akin.

"Please." I say it with a low tone. Ngumiti si Bolt. That smile makes my spine shiver. Yes! I know. He want me to fuck Asha.

"In 30- nandito na siya." 30 minutes?

"Kaya.. aalis na ako. Bahala na kayo dito bahay." Sabi na nga ba.

Asha is a gorgeous girl. Pero bakit mas gusto kong kainin ng buhay si Nepumoceno. The way she bite my lips. So freaking hot!

Iisipin ko nalang na ni Nepumoceno ang kasama ko mamaya.

-END OF CHAPTER SIXTEEN."