ASİ VE MAVİ

Bölüm 9

  Ve bu şuan duymak istediğim son sesti. Arkamı dönüp baktığımdaysa içimden tekrar küfürler etmeye başladım. Ahh lanet olsun!  

*************

Neden böyle olmak zorunda niye yani şimdi sırası mıydı da çıktın karşıma.

"Hayal!" Arkamı dönüp o denize baktım. Beni boğan bana fazla gelen yüzmeyi bilsem de o yüzemediğim denize baktım. Bu denize hasrettim o suya o maviye neden bu şekilde hissediyordum ki. Ah bir bilsem keşke!

Tekrar önümü döndüm ve fotoğrafa baktım. Onla olan ilk fotoğrafımdı bu. Yanıma yaklaşan ayak seslerini duyduğumda notu ve fotoğrafı çantama koydum. Bunu bilmeliydi öğrenmemeliydi.

"Hayal!" dedi tekrar. İsmim ne kadar güzelmiş diye düşündüm. Hayal bir isim ne çok yakışıyordu onun ağzına. Bana ait sandığım melodi nasılda yükseliyordu bedeninden. Bana ait miydi? Değildi biliyorum benim değildi  peki ya neden bu kadar sahiplendim o melodiyi ne için  bana ait dedim.

"Seninle konuşmam lazım Hayal." yine sesimi çıkaramamıştım. Sadece boş boş patlak tekere bakıyordum. Bir adım daha attı bana. Bilmiyordu ki o her adım attığında ben bir adım daha geriliyordum.

Yanımda durduğunda yüzüme baktığını hissedebiliyordum. Gözleri baktığım yere doğru kaydı.

"Ne oldu nasıl oldu bu kim yaptı Hayal o adam mı yaptı? Sana bir şey yapmadı değil mi bana bak Hayal bana bak dedim sana bir şey mi yaptı?" diyerek kollarımdan tutup kendine çevirdi. Ben boş gözlerle hala o denize bakıyordum. Nasılda dalgalanmıştı öyle. Gözleri vücudumun her santimini dolaştı. En ufak bir şey dahi arıyordu. O an not geldi aklıma. Bir an elektrik verilmiş gibi sarsılıp kendime geldim ve hızla ellerinden kurtuldum. Yaptığım hareket onu daha çok şoka uğratmıştı.

"Hayal ne oldu ne olur söyle?" karşımda kıvranıyordu. Ondan kaçmam acı veriyormuş gibiydi.

"Bir şey yok demir ben gitmeliyim." hayır sadece senden uzak durmalıyım ama bunu sana söyleyemem üzgünüm. Arkamı dönüp yürümeye başladım. Taki demir tekrar durdurana kadar.

"Hayal ne oldu anlat bana."

"Sana bir şey yok dedim Demir. Seni ilgilendiren bir şeyde yok. Sevgilin merak eder seni git. Sen neden sürekli yanımdasın yaa git Demir git. Beni düşünme sen neden beni düşünüyorsun ki Su sana hesap sormasın benim yüzümden ayrılmayın." çok dolmuştum. Ona patlamak istemiyordu. Ama oda sürekli yanlış anlarda yanımdaydı. Demir bir süre susup söylediklerimi düşündü.

"Bu arabayı kim bu hale getirdi Hayal dedim sana?" 

"Ya sen beni anlamakta neden zorluk çekiyorsun. Bilmiyorum bazıları şaka yapmak istemiş ve yapmış tamam." artık gitmek istiyordum. Demir cevaplayamayacağı sorularla geliyordu bana.

Arkamı dönüp tekrar yürümeye başladım. İki üç adım atmıştım ki tekrar lanet okumama sebep olacak bir şey oldu. Gök gürültüsü! Arabam yok ve yağmur mu daha ne olabilir ki. Daha ne isteyebilirim ki. Arkamı dönüp Demirin gidip gitmediğini kontrol ettim ve tabi ki oradaydı. Saçları yağmurdan alnına inmiş ve damlalar tek tek yüzündeki yolu izliyordu. Gözleri o karanlık mavileri beni çağrıyordu içten içe. Canım acıyor o mavilere baktıkça, neden bana bu kadar yakın olupta bir o kadar uzaksın ki.

"Hayal bu yağmurda ne halt yemeye çalışıyorsun. Bana neden kızgın olduğunu bilmiyorum ama izin ver seni evine bırakayım."

"Ben giderim Demir gerek yok sen git Su ile ilgilen benle değil sevgilinle." kurduğum cümle bile yakmıştı canımı. Sana uzak olmak neden yakıyordu canımı.