İlk gördüğüm an kaçmalıydım o karanlık mavilerden ama ne kadar kaçarsam o kadar kapılıyordum büyüsüne. Hapsediyordu beni hırçın dalgaları, boğuluyordum demek istesem yanılırım çünkü derine indikçe nefes alıyordum.
Farklıydı,
Tehlikel...
BÖLÜM ŞARKISI SEVDİĞİM ŞARKILARDAN BİRİNİ DAHA SİZİNLE PAYLAŞMAK İSTEDİM İYİ OKUMALAR :)
"Selam sen Hayal olmalısın ben Dalya'nın kuzeni Berk."
**************************
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ah şey merhaba beni nasıl tanıdınız acaba?" Berk bana sırıtarak bakmaya başladı. Yanlış bir şey mi sordum acaba?
"Dalya bana senin bir fotoğrafını attı o şekilde tanıdım seni." Dalya ne kadar zekisin sen böyle.
"Hım anladım. Peki neyle gideceğiz burası biraz daha soğukta." Elini ensesine atıp utançla bana baktı. Bu halde şirin görünse de gözleri bana Demir'i hatırlatmaktan öteye geçmiyordu.
"Şey kusura bakma ben valizini alayım arabam hemen karşıda." Bir şey söylemeden arkasından ilerlemeye başladım. Burası İstanbul'a göre biraz daha soğuk. Hızla arabaya binip ellerimi birbirine sürtmeye başladım. Berk valizimi bagaja koyup arabaya bindi. Halimi görüp tebessüm etti ve hemen ısıtıcıyı açtı.
"Eee anlat bakalım seni ta buralara sürükleyen ne oldu merak ediyorum doğrusu hemde dönem ortasında?" Boğazımı temizleyip ne cevap vereceğimi düşündüm. Ne diyebilirim ki hayatımın içine ettiler bende kaçmak zorunda kaldım mı? Daha basit ve merakını giderecek bir cevap vermem lazım.
"Aslında dönem ortasında gelmem için sebeplerim var sınav stresi bana zarar veriyordu ve doktorum bana okul hayatından uzaklaşmam gerektiğini söyledi. Dalya da bana buranın iyi geleceğini düşündü. Her şeyi o ayarladı yoksa ben evde kalmayı düşünüyordum." umarım bu kadar açıklama onun merakını dindirir.
"Anladım o zaman bana düşen görev sana burada iyi hissetmeni sağlamak. Ben gezi turu yapmayı düşünüyorum eğer senin içinde sorun olmazsa hem sıkılmamış olursun hemde güzel şehrimizi tanımış olursun. Bu arada ne kadar kalmayı düşünüyorsun?"
"Bilmiyorum ne zaman kendimi iyi hissedersem o zaman döneceğim nede olsa bu şekilde okula gidemem ve bir sene kayıpta benim için sorun olmaz."
"Güzel o zaman uzun süre buralardasın diyebiliriz. Her ne kadar kış ayında olsak ta buralara pek kar durmaz çoğunluk yağış olur buda karı ıslatır. Havalar ısındığı zaman göle gideriz çok tatlı sularımız var." Başımı cama yaslayıp yolu izlemeye başladım. Berk susması gerektiğini geçte olsa anlamıştı. Bu sessizlikten yararlanıp gözlerimi kapattım sıcak havanın verdiği uyuşukluğu tüm bedenimde hissetmeye başladım. Keşke biraz huzurlu uyuyabilsem. Eminim Berk şuan uyuduğumu düşünüyordur.
Bir süre böyle kalıp sessizliği dinledim. Şuan olduğu gibi sessizliğe gömülsem keşke. Ama zihnim bunu inkar edip susmamak için direniyor. Bir türlü susmak bilmiyor. Etraf sessizleştikçe beynim basbas bağırıyor. Demir! söylediği tek kelime bu olsa da o kadar gürültülü ki dayanılmaz hale geliyor. Defol git sus! Buna daha fazla dayanamayıp ellerimi başıma koydum ve hızla doğrulup gözlerimi açtım. Bu ani hareketim Berk'in korkmasına sebep oldu.
