ASİ VE MAVİ

Bölüm 11

Birden ensemden gelen sızıyla başım dönmeye başladı. Gözlerim kararırken kendimi yavaş yavaş karanlığa teslim etmeye başladım...

*****************
    Demir Çağlar

Hayal bir süredir benden kaçıyordu bunun farkındayım ama neden kaçtığını bir türlü anlayamıyorum. Acaba onu kıracak yada benden uzaklaşmasını sağlayacak bir şey mi yaptım. Yoksa onu mu öğrendi? Yok ya öğrenmiş olamaz olsa böyle davranmaz ben onu tanıyorum eğer hatırladıysa gelip hesap sorar kaçmaz.

"Efe?"

"Efendim Demir gene ne isteyeceksin söyle bakayım."

"Hayalin neden böyle davrandığını öğrenmeni istiyorum o kadar zor bir şey değil bu sıralar çok garip ona yaklaştığım an korkup kaçıyor benden ve bu beni deli ediyor." Artık iyice sinir olmaya başlamıştım. Bana bu şekil bakması davranması beni benden alıyordu.

"O adam ne olacak Demir Hayalin güvenliği için ondan uzak durman gerektiği halde sen hala ona yaklaşıyorsun. Başına bir şey gelirse bilki senin yüzünden."

"Efe sen ne dediğinin farkında mısın ben ona zarar vermem bunu kafana sok. Şimdi Hayale yaklaşmaya çalış bakalım derdi neymiş o adamı sonra hallederiz." onu bizzat ben bulup geberteceğim. Kimse Hayali benden alamaz kimse! Evden çıkıp arabaya ilerledim. Hayal şuan okuldadır gidip görsem iyi olur.  Tam arabaya binecekken  arkamdan bana seslenen birini duydum. Kim bilin bakalım tabi ki Su.

"Demirrr nereye gidiyorsun gerçi önemli değil bende gelebilir miyim lütfenn." yapıştı kaldı kız ya nedir senden çektiğim Hayalin yanındada sevgilim gibi duruyor zaten.

"Su okula gidiyorum ve hayır gelemezsin." arkamdan homurdanmaya başlamıştı bile.

"Şu Hayalde ne varda ona gidiyorsun daha insan canlısı bile değil insanların arasında olmalı." demesiyle boğazına yapışmam bir oldu.

"Ne dedin sen! Sana kaç kere onun hakkında düzgün konuş diye uyaracağım. Bak Su zaten canım sıkkın sinirimi senden çıkarmayayım. Şimdi git gözüme gözükme." dedim ve eve doğru ittim. Boğazını tutarak dolu gözlerle bana bakıyordu.

"O kızı hala savunduğuna inanamıyorum. Seni hatırlamıyor bile Demir baksana Seni Hatırlamıyor!" Diye bağırdı ve eve girdi. Beni hatırlamıyor... Beni hatırlamıyor. Evet belki hatırlamıyor ama hatırlayacak. Hatırlamak zorunda. Arabaya binip okula gittim. Hayali görmek istiyorum onu görmeyince huzursuz oluyorum.

Yolda hızla ilerledim. Tahminen şuan Hayal kafeteryada kahve içiyordur. Arabayı otoparka park edip indim. Hızlı adımlarla kafeteryaya girdim. Tahmin ettiğim gibi Hayal orada ve kahve içiyordu fakat tek değildi. Ben ona o adamdan uzak dur diyorum o gelmiş kahve içiyor. Bu kız beni sinir hastası edecek yaaa. Bilerek mi yapıyor yoksa inadına mı anlamıyorum. Orda öylece durmuş onları izliyordum. Bir süre sonra sonunda Hayalle göz göze geldik. Ona işaret yapıp buraya çağırdım. Bir iki dakika sonra Hayal karşımdaydı kolundan tutup yanıma çektim.

"Hayal o kim ve neden yanında?"

"Bir dakika ya asıl sen kimsin de bana bu soruları sorma hakkını kendinde buluyorsun ayrıca sana ne benim yanımdaysa." Ne kadar da asi olmuştu böyle. Terslendikçe sinirleniyorum neden görmüyorsun.

"Hayal sabrımı zorlama cevap ver o kim nereden tanıyorsun."

"Zorlarsam ne olacak. Daha kaç kere sana ne diyeceğim sen sevgiline bu kadar hesap sormuyor sundur be. Gerçi soruyorsan eğer acıyorum ona yazık kıza herkes kaldıramaz bunu." Ne diyor bu kız ya ne sevgilisi.