καινουργιος...ερωτας

παρτ 26

Pov χριστινας
Το βράδυ που πέρασε ήταν δύσκολο. Άσε που είχα πιαστεί στη καρέκλα,ανυσυχουσα πολυ και για τους δύο. Ευτυχώς που η Ελένη είναι καλά. Όταν ξύπνησα ήμουν η μόνη,σηκώθηκα προσεχτηκα για να μην ξυπνήσω κανέναν και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του Οστιν,ήταν ακόμα κοιμησμενος. Όχι ότι είχε ξυπνήσει από το ατύχημα,ήταν απλά....φυτό. Δεν ήθελα να φαντάζομαι ότι δεν θα ξαναξυπνήσει . Σκεφτομουν ορι απλα κοιμαται,οπως παντα. Δεν τον μισουσα,ηταν το καλυτερο αγορι που ειχα ποτε και φυσικά τον νοιάζομαι. Πιστεύω ότι θα γίνουμε καλη φίλοι ,όταν ξυπνήσει.
'Αν ξυπνησει' Σκέφτηκα και κούνησε το κεφάλι μου για να βγάλω τη σκέψη αυτή. Κάθησα δίπλα από το κρεβάτι του.
Ένιωθα ακόμα πιο χάλια, γιατί τα τελευταία λόγια που του είπα ήταν...Του είπα να πάει στο διαολο. ΓΑΜΩΤΟ. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου,του επιασα το χέρι και το εσφηξα δυνατα.
Χ"συγνωμη" είπα σιγανα
Ένιωσα ανακούφιση εκείνη την ώρα,νομίζω με συνχωρεσε. Ελπίζω. Άκουσα τη πορτα να τρίζει και γυρισα να δω ποιος ήταν. Ένιωσα ακόμα πιο χάλια Όταν τον ειδα.
Pov Μιχάλη
Ευτυχώς η Ελένη είναι καλά ,δεν θα άντεχα να τη χάσω. Πριν λίγο ξύπνησα και η χριστινα δεν είναι εδώ. Ίσως πήγε για να πάρει καφέ. Ήταν δύσκολο βράδυ Αλήθεια. Έστειλα μυνημα στο Γιάννη. Δεν ήξερε τίποτα και θα του φαινόταν περίεργο που δεν μας ειχε δει καθόλου. Ούτε στο σχολείο.
Χτυπάει δύο φορές και το σηκώνει
Γ"έλα ρε Μιχάλη....τι έγινε και πήρες τοσοσ πρωί?"
Μ"άσε ρε Γιάννη...." είπα και έτριψε τα μάτια μου από τη νύστα.
Γ"τι έγινε ρε?"
Μ"ατύχημα ρε φίλε....με αμαξι"
Γ"ωω μαλακα ...Είσαι καλά?" Είπε ανυσηχα
Μ"Εγώ καλά...αλλα"
Γ"τι? Ήταν και άλλος μαζί σου? Η Ελένη?"
Μ"Ναι..Ευτυχώς είναι καλά τώρα,ηταν πολυ επικίνδυνη η κατάσταση της. Ο Οστιν όμως..."
Γ"και ο Οστιν? Πως?"
Ακούστηκε μια δυνατή χροιά
Γ"σκάσε ρε" φώναξε ο Γιάννης "Ο αδερφός μου γαμησα τον..Για πες" είπε ήρεμα
Μ"πήγαινα την Ελένη στο σπίτι της Χριστίνας και ο..Οστιν ερχόταν με τη μηχανή...με μεγάλη ταχύτητα και χτυπήσαμε."
Γ"πω..Και γιατί δε εμαθα τιποτα?"
Μ"δεν το ξέρουν πολύ μονο εμείς και ο κωσταντινος με τη Νατάσα και τη δεσποινα"
Γ"ωραία άκου...έρχομαι από κει που εισται?"
Μ"όχι ρε δεν χρειαζεται"
Γ"χρειάζεται...εισται φίλοι μου,όλοι τελείωνε και πες"
Μ"καλά... 'όνομα νοσοκομείου'"
Γ"οκ"
Pov Γιάννη
Μέσα στο νυπνο μου ακούω το κινητό..τι να έγινε τετοια ωρα? Το σηκώνω. Ήταν ο Μιχάλης.

έλα ρε Μιχάλη....τι έγινε και πήρες τοσοσ πρωί?" Του λέω μ θυμο
Μ"άσε ρε Γιάννη...." είπε νυσταγμένα και λυπημένα
Γ"τι έγινε ρε?" Σηκώθηκα από το κρεβάτι ανήσυχα
Μ"ατύχημα ρε φίλε....με αμαξι"
Γ"ωω μαλακα ...Είσαι καλά?" Είχα πάθει ένα μικρό σοκ
Μ"Εγώ καλά...αλλα"
Γ"τι? Ήταν και άλλος μαζί σου? Η Ελένη?"
Μ"Ναι..Ευτυχώς είναι καλά τώρα,ηταν πολυ επικίνδυνη η κατάσταση της. Ο Οστιν όμως..."
Γ"και ο Οστιν? Πως?" Ξαφνικά ο μαλακας ο αδερφός μου πετάγεται
Δ"τι έγινε ρε? Μιλάτε για τον φλωρο τον Οστιν?? " είπε κοροϊδευτικά και θυμωμενα
Γ"σκάσε ρε" φώναξα και του πέταξε τη μπλούζα στο κεφαλι "Ο αδερφός μου γαμησα τον..Για πες" είπα ήρεμα
Μ"πήγαινα την Ελένη στο σπίτι της Χριστίνας και ο..Οστιν ερχόταν με τη μηχανή...με μεγάλη ταχύτητα και χτυπήσαμε."
Γ"πω..Και γιατί δε εμαθα τιποτα?"
Μ"δεν το ξέρουν πολύ μονο εμείς και ο κωσταντινος με τη Νατάσα και τη δεσποινα"
Γ"ωραία άκου...έρχομαι από κει που εισται?"
Μ"όχι ρε δεν χρειαζεται"
Γ"χρειάζεται...εισται φίλοι μου,όλοι τελείωνε και πες" ειπα σοβαρά
Μ"καλά... 'όνομα νοσοκομείου'"
Γ"οκ"
Δ"Να σου πω τώρα αν είναι να μιλάτε για φλωρακια να φυγεις απο το σπίτι εντάξει?"
Γ"άντε χαρά μας ρε Δημήτρη...θες εσύ τη γκόμενά του και τον έχεις.βγάλει φλωρο." Είπε θυμωμένα
Δ"τι έπαθες ρε τωρα? Μου βγήκες υποστηρίχτης?"
Γ"δεν γυρίζουν όλα γύρω σου...φευγω"
Δ"που πες ρε? Στον φιλαράκο σου τον 'ΟΣΤΙΝ'?
Γ" Ναι ρε μαλακα...Γιατί αν νοιαζοσουν λίγο θα ήξερες τώρα..." περνώ το μπουφάν και πάω να φύγω. Ακούω το όνομα μου και σταματάω. Είμαι θυμωμένος και το βγάζω πάνω του.
Δ"ρε Γιάννη πας καλα?"
Γ"πφφ..."
Δ"τι έγινε? Όλο νεύρα αυτές τις μέρες αλλά τώρα το παρατραβηξες"
Γ"έγινε κατι"
Δ"τι?"
(Εδώ του εξηγεί όλο το σκηνικό με το ατύχημα και που είναι το νοσοσκομειο )
Δ"πάμε!!"
Γ"τι λες ρε? "
Δ"προχωρα" είπε και τον ακολούθησε. Μπήκαμε στο αμαξι του και πήγαμε στο νοσοκομείο. Μπήκαμε στο χολ και Ρωτήσαμε στη ρεσεψιόν που είναι ο όροφος που των παιδιών.
Νοσ"τι θα θέλετε?"
Γ"εμ...Θέλουμε Ν μάθουμε που νοσηλεύεται η Ελένη Μακρή και ο οστιν Μακοουλ. "
Νοσ"δεύτερος όροφος....θα βρείτε και το νγιατρο εκει"
Δ"Ευχαριστουμε" είπε ο Δημήτρης και φύγαμε.
Ανεβήκαμε στο δεύτερο και είδαμε τα παιδιά. Ο Μιχάλης δεν ήταν εκεί ,ηταν όμως η Μαριάννα και η Δέσποινα.
Μ"Γιάννη?" Είπε η Μαριάννα
Και ήρθε και με αγκαλιασε.
Μ"σορυ για τον αυθορμητισμό απλά ειμαι λίγο.."
Γ"δεν πειραζει" είπα και χαμογελασα.
Γ"Γεια σου Δέσποινα "
Δ"Γεια σου γιαννη"
Γ"λοιπόν τι έχει γινει? Που είναι οι αλλοι? Ο Οστιν?"
Λ"ο Μιχάλης είναι με την Ελένη εδώ δίπλα στο δωμάτιο, ο Οστιν είναι στο δεύτερο δωμάτιο δεξιά και ο Χάρης πήγα για να μας πάρει καφε"
Γ"μάλιστα...πάω να δω την ελενη και μετά θα πάω στον οατιν"
Δ"παιδιά είναι και η χριστινα στον οστιν"
Μ"Α ναι μωρε"
Τα μάτια του Δημήτρη αστραψαν.
Δ"Εγώ πάω για ένα καφέ " είπε και χάθηκε στο διάδρομο.
Πήγα να μπω στο δωμάτιο της Ελένης αλλα ήταν με τον Μιχάλη αγκαλιά και μίλαγαν. Δεν ήθελα να τους το χαλάσω οποτε έφυγα για τον Οστιν. Δεν ήταν στις συμπάθειες μου αλλα δεν μου έχει κάνει και κάτι για να τον μισώ. Ανησυχώ έτσι και αλλιως.
Προχωράω στο διάδρομο με γρήγορα βήματα. Μόλις φτάνω στη στροφή βλέπω ότι ο Δημήτρης στέκεται έξω από τη πόρτα του δωμάτιο και κάτι κοιτάει. Πάω πιο κοντά να δω τι κάνει. Μπαίνει μέσα. Τρέχω γιατί ικανό τον έχω να του κάνει τίποτα. Βλέπω όμως ότι δεν είναι μόνος. Μέσα είναι και η χριστινα και τον κοιτάει λυπημένα. Ωχ
Pov Δημήτρη
Προχωραγα στο διάδρομο αργά. Έφτασα έξω από το ωράριο του και κοιταγα απο το παράθυρο. Μέσα ήταν η χριστινα και του κράταγε το χέρι σφιχτά. Μπήκα χωρίς σκέψη και με κοίταξε λυπημένα,τα μάτια της ήταν υγρά ,ένδειξη ότι έκλαιγε και το χέρι της ήταν ακόμα στο χέρι του Οστιν. Δεν κουνηθηκα.
Χ"τι κάνεις εδω" είπε και άφησε το χέρι του .
Δ"ήρθα..να δω τα παιδια"
Χ"ήρθες να δεις τα παιδιά? Μαλιστα" είπε και κοίταξε αλλού.
Δ"γιατί είσαι ετσι?"
Χ"απλά...Έτσι είμαι,ως Εγώ,πάντα ετσι"
Δ"πάντα ψυχρή ,στεναχωρημενη και μεταβιωμενη?" Είπα και γέλασα λίγο με αυτό
Χ"ουφ...οχι"είπε και έκανε τα μαλλιά της πισω.
Δ"τοτε?" Τη ρωησα και πήγα πιο κοντά της. Έκανε ένα βήμα πισω.
Χ"είναι η κατάσταση όλη άβολη..." είπε και πήγα ένα βήμα πιο κοντά της. Έκανε και εκείνη ενα βήμα αλλα χτύπησε στο τοιχο.
Δ"γιατί με αποφεύγεις?"
Είπα σοβαρά
Χ"δεν γυρίζουν όλα γύρω σου Παπανικολαου"είπε και κοίταξε μας στα μάτια μου
Δ"Όλοι το ίδιο μου λετε"είπα και σήκωσε το φρύδι μου
Χ"γιατί είσαι εδώ Δημήτρη?"με ρώτησε με νόημα
Δ"για σενα"είπα με ένα χαμόγελο. Με κοίταξε και μετά έφυγε από το τοίχο.
Χ"δεν γίνεται τιποτα" είπε πληγωμένα και κοίταξε τον Οστιν.
Δ"γινεται" την αγκαλιασα απο τη μεση
Χ"άσε με ρε δημητρη" είπε με ένα δισταγμο
Δ"δεν πειράζει αν νιώθεις ντροπή ή δεν θες να είμαι κοντά σου"
Χ"γιατί?" Ρώτησα και γύρισε προς τα μένα.
Δ"γιατί δεν με διαφερει" είπα και χαμογελασα
Χ"Δημήτρη...Νιώθω ακόμα μια έλξη για τον Οστιν..το αγαπαω"
Δ"άλλο η αγάπη και άλλο αυτό που νιώθουμε εμείς..Αυτό λέγεται πάθος ξέρεις,υπερχει στη ζωή και δεν είναι κάτι κακο" την έφερα πιο κοντά μου
Δ"ηρεμισε..." Πηγα κοντά το κεφάλι μου στο δικό της και εκεί που ακουμπησα τα χείλια μου στα δικα της...χτυπαει τη πορτα ο μαλακας.
Χ"κάποιος ηρθε" λέει ψιθυριστά και απομακρύνεται. Γαμωτο.
Μπαίνει μέσα και μας κοίτα με μισό ματι.
Γ"απ τι γίνεται εδώ?"
Δ"τίποτα...χάρη σε σενα" είπα μέσα από τα δόντια μου.
Χ"τι να γίνει...εδώ μιλαγαμε" είπε η χριστινα ήρεμα και με χτύπησε δυνατά στο πόδι.
Γ"μάλιστα " ειπε αν και παωδτοιχημα μας ειχε δει"τι κάνεις Χριστίνα καλα?" Είπε σοβαρός και έδειξε τον Οστιν
Χ"ας τα λέμε καλα" είπε και το κοίταξε
Χ"φεύγω Εγώ παω να δω τη Ελένη,αν γίνει κάτι φωνάξτε με" είπε και έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο του Οστιν.
Αγριεψα πάλι και το κατάλαβε
,γι αυτό και χαμογελασε ελαφρα και βγήκε από το δωμάτιο.
Δ"παρτα μαλακα" μουτζωσα τον αδερφό μου και εκείνος γέλασε.
Γ"Εγώ φταίω? Της την πέφτεις συνέχεια.Δεν σε θελει ρε φίλε " είπε με δυνατή φωνή
Γ"άσε που την αναστατωσες και άλλο,έχει που εχει" είπε και γύρισε στον οστιν.
Γ"που μπλέκει και συ" είπε και βγήκε και αυτός από το δωμάτιο. Κάθησα δίπλα του και τον κοιταξα. Τότε σκέφτηκα κάτι.
Pov χριστινας
Μετά απο αυτό το σοκ με τον Δημήτρη δεν θα άντεχα άλλες συγκινήσεις. Καλά που μπήκε μέσα ο Γιάννης γιατι δεν ξερω και γω τι θα γινόταν. Αυτός ο άνθρωπος είναι η καταστροφή μου.
Ε"Χριστίνα? Τι σκέφτεσαι τόσο προσηλωμενα?:/"
Πότε έφυγα από τον Οστιν πότε ήρθε στην Ελένη ούτε που το κατάλαβα.
Ε"Χριστίνα???" Είπε και μου πέταξε το μαξιλάρι της.
Χ"αε? Τι Ποιος?"Είπα μπερδεμένα και σκάσαμε στα γέλια.
Ε"λοιπόν...*χαχανιζει* Σήμερα βγαινω"
Χ"Αλήθεια ?? " χοροπηδησα στο κρεβάτι
Ε"ναι μωρή κάτσε λιγο..βλακαμα ε βλακαμα"
Σκάσαμε ξανα στα γελια.
Χ"Αφού βγαίνεις και βεβαιωθώ ότι ο Οστιν είναι σε καλή κατάσταση τότε θα χαρώ ακόμα πιο πολυ"είπα με ένα χαμόγελο.
Ξαφνικά ένα οξύς ήχος ακούστηκε από έξω,πολλές φορές και κάποιοι γιατροί και νοσοσκομες έτρεξαν προς μια κατεύθυνση.
Ε"τι να έγινε?" Αναηκωσα τους ωμους και βγηκαμε μαχι εξω απο το δωματιο.
"Κάτσε εδώ παω να ρωτήσω. Έγνεψε και έφυγα. Ήταν στην πτέρυγα του Οστιν..λες να έπαθε τίποτα? Έτρεξα και είδα ότι ήταν εκεί.
Χ"Παναγία μου!!" Φώναξα και έφτασα έξω από τη πόρτα.
Ένας γιατρός έκανε ηλεκροσοκ στον Οστιν και κάποιες νοσοκόμες πανικοβλητες έφτιαχναν τα καλώδια του. Ξαφνικά ο γιατρός σταμάτησε τον ηλεκροσοκ και κάτι είπε στις νοσοκόμες. Μόλις το άκουσαν σταμάτησαν και αυτές οτι έκαναν και κάτι εγραψε μια απο αυτες σε ένα χαρτί. Άνοιξε τη πόρτα και άκουσα τα εξής λόγια που έκαναν τη καρδιά χίλια κομμάτια.
Γ"ώρα να το ανακοινώσω παιδιά...Ώρα θανάτου 16:00"
Γ"συγγνώμη " μου είπε και τότε όλα σκοτείνιασαν. Δεν είχα λιποθυμήσει απλά δεν έβλεπα φως πια,είχα χάσει τα πάντα με τον χειρότερο τρόπο. Έπεσα στο πάτωμα και έκλαιγα ,τον κοιταγα και γινόμουν χειρότερα.Δεν το πιστεύω πως πέθανε. Ο Οστιν μακοουλ είναι νεκρός. Λένε ότι το μυαλό του ανθρώπου λειτουργεί για κάποια λεπτά Αφού καρδιά σταματάει. Έκατσα δίπλα του και του είπα ότι ήθελα να του πω,αφού πίστευα οι με άκουγε
Χ"Οστιν..συγγνώμη,Εγώ φταίω που είσαι νεκρός,που δεν θα ζήσεις τη ζωή σου και που έφυγες τόσο μικρός,δεν ...*κλαιω δυνατα* δεν το ήθελα Αλήθεια! Σε πληγωσα πολυ και λυπάμαι...Δεν σου είπα καν ότι είσαι ο καλυτερος άνθρωπος που ειχα σχέση ποτέ και ότι σε αγαπάω πολύ. Μπορεί να μην σε αγαπάω ως αγορι μου,συγγνώμη δεν σε βλέπω έτσι..Αλλά σε αγαπάω πάρα πολύ και σε...Δεν ήθελα να σε πληγωσω. Γιατί μου το κάνεις αυτό? Για να εχω τύψεις σε όλη τη ζωή μου?" Είπα και του κρατησα το χέρι.
Χ"συγγνώμη "είπε σιγανα και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου πηγα κοντα του και τον φιλησα απαλα στα χειλοι και ,έπεσε ετσι το δακρυ στο δικό του πρόσωπο.
Pov οστιν
ΣΤΟ ΕΠΌΜΕΝΌ ΠΑΤΑΤΆΚΙΑ ΘΑ ΒΆΛΩ ΤΙ ΣΚΕΦΤΌΤΑΝ Ο ΟΣΤΙΝ ΌΛΟ ΤΟ ΚΑΙΡΌ. ΣΧΟΛΙΆΣΤΕ ΚΑΙ ΠΕΊΤΕ ΜΟΥ ΤΙ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΜΠΑΙΙ