καινουργιος...ερωτας

παρτ 77

Άνοιξε τα μάτια, την καρδιά σου.
Είμαι απέναντι, στα παράθυρά σου.Σε φτιάξανε για μένα, και δεν το ξέρεις.
Αν μείνεις μόνη σου, θα υποφέρεις.

Pov Χριστίνας
Ξάπλωσα,στο κρεβάτι και ένα τεράστιο βάρος έφυγε από πάνω μου. Δεν χαιρόμουν που χώρισα,με έναν άνθρωπο τόσο σημανικο για μένα. Ότι και να νιώθω για τον Αντώνη.

Η πόρτα άνοιξε και η Ελενη κάθησε δίπλα μου. Σκούπισε τα μάτια της και χαμογελασε ελαφρά.

Ε"τι έγινε?"ρώτησε και σηκώθηκα πάνω. Έκατσα στο κρεβάτι μετά από λίγο και άνοιξα το στόμα μου να της απαντήσω. Δεν ήξερα τι να της πω.

Χ"απλά χωρίσαμε...τελείως. Ήταν κάτι που θέλαμε και οι δύο."έγνεψε και ψιθύρισε ένα συγγνωμη.

Την αγκάλιασα. Ήταν κομμάτια.
Χ"ρε ψηλή γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου? Αφού τον θες τον βλάκα."είπα και άρχισε να κλαίει.

Ε"μου είπε αντιο*σνιφ*δεν θα ξαναγυρισει*σνιφ*"ειπε και της σήκωσα το κεφάλι.

Χ"Ελένη ο Μιχάλης σε αγαπάει. Το ξερεις. Τα είπε πάνω στο θυμό του,που ακόμα δεν μου είπες πως δημιουργήθηκε."την μαλωσα και με κοίταξε ξανά.

Ε"του είπα ότι φοβήθηκα ότι θα πληγωνομουν όταν θα με άφηνε."
Πήρε ανάσα και όλο και πιο πολύ έκλαιγε.

Ε"είπε ότι φυσικά και δεν έκατσα να του το πω και ότι ο μαλακας έπρεπε να πληγωθεί παλι"

Χ"αχ ρε Ελένη"
Την αγκάλιασα σφιχτα και την άφησα να κλάψει.

Χ"άντε κοιμήσου και θα τα πούμε πιο μετά εντάξει?"της είπα και μου έγνεψε ναι. Ξάπλωσε στο κρεβάτι μου ,τη σκεπασα και βγήκα εξω.

Κάθησα στο σαλόνι,με ένα ποτήρι καφέ. Η Μαριάννα έλειπε,νομίζω βγήκε βόλτα με ένα Φοίβο,απο τη σχολή. Η Ελένη κοιματε... λείπει κανεις άλλος?

Το κινητό μου έκανε τον ήχο του μηνύματος,και το πήρα στα χέρια μου. Πληκτρολογησα τον κωδικό,και άνοιξε τη οθόνη.

Ήταν από το Αντώνη
:Πρέπει να σε δω:(
Αναστεναξα και του έστειλα πίσω.

:που και ποτε

:Μπορείς τώρα?

:Μαλλον Όχι...σε κάνει ώρα ίσως

:οκ..:(