καινουργιος...ερωτας

παρτ 37

Pov ελενης
Άνοιξε τα μάτια μου και γύρισα πλευρό. Δίπλα το κρεβάτι ήταν άδειο. Που να πήγε? Ευτυχώς θυμάμαι τα πάντα από χθες. Καλό για μένα δηλαδή.
Χασμουρηθηκα και σηκώθηκα μαζί με το σεντόνι. Έβαλα τα εσώρουχα μου και τα φώναξε τη Χριστίνα.
Ε"Χριστίνα?"Είπε και την άκουσα από το σαλόνι.
Χ"έλα μωρή, μην φωνάζεις είναι νωρίς ακόμα."είπε και μπηκε στο δωμάτιο.
Ε"μπορείς να μου δώσεις καμία φόρμα και μπλούζα για Ν βαλω? Δεν μπορώ να κυκλοφορώ με το φόρεμα."της είπα και τη κοιταξα γλυκά.
Χ"περίμενε χαζο"είπε και με αγκαλιασε. Βγήκε από το δωματιο και κάθησα στο κρεβατι. Επεξαργαζομουν τα χθεσινά και πιστεύω ότι δεν πέρασε και άσχημα. Σωστά?
Η Χριστίνα μπήκε μέσα μέσα με τα ρούχα ,μου τα εδωςε και βγήκε ξανά. Ντύθηκα έπιασα τα μαλλιά μου σε μια κοτσίδα και βγήκε έξω.
Στο σαλόνι ηταν η χριστινα,ο Μιχάλης,ο Δημήτρης και ο Γιάννης.
Ε"καλημερα,Γιάννη πως και απο δω?" Του είπα και έκατσα στο καναπέ.
Γ"Επειδή βαριέμαι απο κει μόνος μου"το είπε πολύ γρήγορα αλλα κατάλαβα τι είπε.
Ε"μόνος ? Μα γιατι?"Είπε κοροιδευτικα και σταυρωσα τα χέρια μου στο στήθος.
Γ"εντάξει μωρέ,η Σονια έφυγε πωω"
Ε"Πότε? "Είπα σοβαρα
Γ"Τώρα πριν καμία ωρα" του χτύπησε το κεφάλι και του είπα.
Ε"αυτή ήταν η γκόμενά της ζωής σου ρε?"Είπε και γελάσαμε μαζι. Τελικά δεν μου απάντησε. Μπήκα στη κουζίνα  Και αγκαλιασα το Μιχάλη απο τη μέση.
Ε"μερα"του είπα με το μάγουλό μου κολλημένο στη πλάτη του.
Μ"Καλημέρα υπναρου μου"είπε και γύρισε σε μένα. Με κοίταξε στα μάτια και μετά με φίλησε.
Χ"χμ"εβηξε η χριστινα και ο δημητρης γέλασε με αυτό.
Ε"τι καλε?"Είπε και γέλασε.
Δ"μωρό μου πάω μέχρι το περίπτερο και ξαναερχομαι"είπε και τη φίλησε .
Χ"πάρε μου μια τσιχλα"φώναξε με παιδική φωνή  η χριστινα . Γελάσαμε μαζί και μετά κάθησα στο τραπέζι της κουζίνας.
Ε"πονάει το κεφαλάκι μου"είπε ναζιάρικα και πονεμένα.
Μ"να το κάνω εγώ να περάσει?"Είπε παθιαρικα ο Μιχάλης. Τον φίλησα και του είπα ψιθιριστα.
Ε"ξεχνά το" μουτρωσε και μετά με πήρε σε στυλ νύφης φιλοντας με και με πήγε στο δωμάτιο.
Με έριξε στο κρεβατι και έπεσε από πάνω μου,φιλοντας με.
Ε"ρε μωρό μου έτσι θα είσαι τώρα?" Ρώτησα και σταμάτησε.
Μ"σορυ ..απλά δεν ξέρω τι έπαθε συγγνώμη "είπε απολογητικά.
Ε"καλά αντε πάμε μέσα τωρα"σηκώθηκαν και Αφού έφτιαξε τα μαλλιά μου πήγαμε να κατέβουμε τις σκάλες για  το σαλόνι.
Pov μαριαννας
Ήμουν ξύπνια και απλώς κοιυουσα το άπειρο. Οι σκέψεις στο μυαλό μου,με περιτριγυριζαν και χανομουν σε αυτές. Δεν ήταν από κείνες που κάνεις πριν πέσεις να κοιμηθείς. Εκείνες που δεν θα πραγματοποιηθούν γιατί είναι τελείως φανταστικές. Όχι ,είναι σκέψεις σοβαρές,και άλλες φορές πιο αστείες. Σκέψεις για μένα και για αυτά που περνάω.
Δίπλα κοιμόταν ο Χάρης. Τι θα γίνει όταν τελειώσει το σχολειο? Τι θα γίνουμε εμείς. Η παρέα? Ο χαρης? Ήδη ξέρω κάτι αλλά δεν θέλω να πω τίποτα ακόμα. Δεν είναι συγουρο. Μάλλον ,δεν ξέρω. Αν γίνει όμως...αναστεναξα και σηκωθηκα. Κατέβηκα τα σκαλιά και κάθησα κάτω . Ειμουν δύο-τρία βήματα μακριά από το σαλόνι,αλλά δεν φαινομουν. Άκουγα τα γέλια τους και τα αστεία τους και χαμογελάτε και γω. Δεν θέλω να χαθεί η παρέα. Είναι ότι πιο σημαντικό εχω μετά την οικογένεια μου. Όλοι τους.
Ένα χέρι με ακουμπησε και γύρισε να δω ποιος ήταν. Η Ελένη με κοίταγε συμπονετικα σαν να ήξερε τι σκεφτόμουν. Ο Μιχάλης κοίταγε περίεργα και κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει. Οπότε πέρασε από δίπλα μου και πήγε στο σαλόνι,η Ελένη καθησε δίπλα μου στα σκαλιά.
Ε"Τουλάχιστον κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει..Χωρίς να του το πούμε. Πρόοδος."είπε και χαμογέλασε. Χαμογέλασε και γω αλλά κοίταγε μπροστά.
Ε"τι σκέφτεσαι?" Ρώτησα και μου έπιασε το χέρι.
Μ"τι θα γίνουμε ...Εμείς,μετά το σχολειο."είπε και τη κοιταξα. Μου εσφυξε το χέρι δυνατά το χέρι και τα χείλια της είχαν γίνει μια γραμμή. Πιεσμενα.
Ε"ότι και να γίνει ,να  ξέρεις ότι εγώ σε αγαπω Μαριαννακι μου. "Ειπε και την αγκαλιασα.
Μ"και γω Ελενίτσα μου" είπε και ένα δάκρυ,πολύ μικρό κύλησε. Δεν ήταν από τη στεναχώρια,αλλά από χαρά που είχα βρει μια τόσο καλή και αληθινή φιλη. Είναι πολύ δύσκολο.
Ε"έλα να σου πω "είπε και μου έπιασε το χέρι και ανεβήκαμε τα σκαλιά. Καθησαμε στο κρεβατι που κοιμόταν με το Μιχάλη.
Ε"θυμάμαι τι σου είχα πει?"
Μ"για πιο πράγμα?"
Αρχησε να κάνει βόλτες γύρω στο δωμάτιο.
Μ"το 'μην το πεις σε κανένα 'πραγμα?"Ρώτησα και μου ενγεψε Ναι.
Μ"τι με αυτό?"
Ε"εμ...Δεν ξέρω τι να κανω"είπα και έπεσε με δύναμη στο κρεβατι.
Ε"δεν θέλω να τον αφήσω πίσω. Δεν θέλω να σας αφήσω πίσω."
Μ"Ναι αλλά εκεί θα μπορέσεις να σπουδάσεις."
Ε"εκεί θέλω να σπουδάσω,δεν σημαίνει ότι εκεί θα περάσω ντε και καλα σωστά?"
Μ"σωστά.."μια ησυχία έπεσε στο δωμάτιο.
Ε"και αν περάσω...Έχω μόνο αλλα δύο πανεπιστήμια που με βολεύει και μπορώ Ν περάσω."
Μ"ποια?"Ρώτησα και πήγε πιο κοντά.
Ε"ένα Αθήνα ,ένα Βόλο που είναι εκεί που μπορεί να πάω και....."
Μ"και...?"ειπα σοβαρά . Και αν είναι στο εξωτερικό?
Ε"Ιταλία..."
Μ"wtf?"ειπα φωναχτά. Ιταλία?
Μ"πως??"
Ε"τι πως ?? Δεν ξέρω...."
Μ"ηρεμισε θα δώσεις εξετάσεις και βλέπουμε μετα"την αγκαλιασα σφιχτά.
Ε"δεν ξέρω..Πως θα του το πω...εννοώ οι εξετάσεις δεν αργούν...Και υπάρχει μεγάλη περίπτωση να περάσω εκει"είπε και σοβαρά και ξεφυσησα . Να το αυτό που φοβόμουν.
Μ"καλά θα δούμε ειπαμε" βγήκα από το δωματιο και κατέβηκα στο σαλόνι.
Μ"πάω μια βολτα"ειπα και χωρίς να χαιρετήσω βγήκα έξω. Έπρεπε να σκεφτώ.
Pov Ελενης
Ανατατωθηκε. Δεν έπρεπε να της το πω. Τι θα κάνω τωρα? Ξέρω ότι δεν θέλει να μας χάσει. Αλλά αν δεν γίνεται αλλιώς?
Κατέβηκα κάτω και άρπαξε το τηλέφωνο μου.
Ε"σήκωσε το "ειπα σφίγγοντας τα δόντια μου.
Μαμ"Ναι??"
Ε"έλα μαμά Καλημέρα "
Μ"Καλημέρα παιδί μου...τι θέλεις?Είναι κάτι σοβαρό?"
Ε"όχι απλώς μπορώ να έρθω σπίτι? Γιατί βαρέθηκα και.."
Μαμ"καλά κατάλαβα κάτι έγινε . Έλα έχουν φύγει οι άλλοι μαχι με τη Βιβή και το μπαμπά. "
Ε"εντάξει μαμα" εκλεισα το τηλέφωνο και αγκαλιασα σφιχτά το Μιχάλη.
Ε"Εγώ φεύγω Αγάπη μου,θα τα πούμε αργοτερα"
Μ"που πας?"
Ε"πάω σπίτι,δεν νιώθω και πολύ καλα"
Μ"οκ...αντίο,σε αγαπω"είπε και με φίλησε. Δεν ήθελα να του πω ακόμα γιατί ήταν πενήντα πενήντα ακομα. Ανησυχώ για την αντίδραση του. Οποιοσδήποτε θα το άκουγε θα με έλεγε χαζη που το σκέφτομαι από τώρα... Αλλά δεν νιώθω άνετα. Έφυγα από το σπιτι της Αφού χαιρετησα και τους άλλους. Όταν έφτασα στο σπίτι ειπα τα πάντα στη μαμα μου. Εκτός από τα χθεσινά,ας τα κρατήσουμε για αργοτερα.
Μ"μάλιστα...Δεν ξέρω παιδί μου τι να σου πω αλλά μη αγχώνεσε. Οτι ειναι να γινει θα γίνει. Ηρεμισε"με αγκαλιασε και πηγα να ξαπλώσω. Δεν ένιωθα πολύ καλά μετά από αυτά.
Pov Μιχάλη
Όταν έφυγε έτσι ξαφνικά ,ξαφνιάστηκα . Κάτι έγινε. Πρέπει να μάθω και ας μην θέλει. Πήγα στο δωμάτιο που κοιμηθήκαμε και είδα τη Μαριάννα.
Μ"επ,τι κάνεις εδω?"Ρώτησα και κάθησα δίπλα της.
Μ"εμ..τίποτα,απλά μιλαγαμε με την ελενη"σκούπισε τα μάτια της και μου χαμογέλασε. Ήταν κόκκινα,μαλον έκλαιγε.
Μ"μάλιστα..ξέρεις γιατί έφυγε έτσι βιαστηκα? Δεν μου είπε και ανησυχώ"
Μ"όχι..Δεν ξέρω γιατί?"Είπε και κοίταξε αλλού. Κάτι ξέρει.
Μ"να απλά επειδή εισται κολλητές λετε τα πάντα σωστά?"την παροτρινα.
Μ"Ναι αλλά δεν μου είπε τπτ"
Μ"Είσαι συγουρη,γιατί ήταν μια χαρα πριν σου μιλησει"
Μ"δεν μου είπε κάτι..."
Μ"ή μηπως σου είπε και δεν μου λες?"την είχα στριμώξει μεταφορικά στη γωνία. Ήταν έτοιμη να μου πει όταν πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε τελικά.
Μ"ωραία αν μου είπε κάτι..αν λέω και δεν σου είπε τίποτα σημαίνει ότι δεν θελει να το μάθεις ή ότι δεν είναι η ώρα,θα στο πει όταν είναι ετοιμη"είπε συμπονετικα.
Μ"είναι σοβαρό?" Έπρεπε να ξέρω.
Μ"όχι σοβαρό...Δεν είναι. Με τον τρόπο που το φαντάζεσαι τουλαχιστον"
Μ"ωραία..Ευχαριστώ. νομιζω"βγήκα από το δωματιο μαζί της και κατεβήκαμε κάτω
Μ"Εγώ φεύγω..πάω σπίτι "ειπα και έφυγα κλείνοντας τη πορτα με δύναμη.
Χ"τι έπαθε αυτος?"άκουσα τη Χριστίνα να λέει λίγο προ κλείσω τη πορτα.
Μ"δεν..ξερω"είπε η Μαριάνα και μετά εφυγα. Πέρασα από το σπιτι της και την είδα από το παράθυρο να μιλά στη μαμα της λυπημένα. Πρέπει να μάθω.
Επ Γεια σας πατατάκια.how are you? Ξέρω λίγο βαρετοπεριεργο κεφάλαιο. But it's ok right? Θα υπάρχουν αρκετές εξελίξεις όπως και 3 χωρισμοί. Ενας "οριστικος" και ενας προσωρινός και ένας περίπλοκος. Για να δούμε! Κάντε κομμεντ και πατήστε το μικρό αστερακι