καινουργιος...ερωτας

παρτ 48

Pov Μαριάννας (συνεχεια)
Βγήκαμε από το μπαρ και ακολούθησα το Γιάννη. Δεν ήξερα που πάμε και α  είχε αυτοκίνητο. Εκείνη την ώρα σταμάτησα ενώ εκείνος προχωρούσε. Το ξανασκεφτηκα.
Ίσως είναι νωρίς και δεν πρέπει να γίνει τώρα. Δεν ξέρω αν νιώθω έτοιμη. Τον Γιάννη τωρα τον γνώρισα και όμως νιώθω ότι τον ξέρω Χρόνια,αν και κάτι μου θυμίζει το βλέμμα του. Δεν ξέρω κάτι διαπεραστικό και ..ήρεμο.
Γ"τι έγινε? Το μετανιώσεις Ε? Αν δε θες γυρνάμε πισω"
Μ"όχι δεν είναι αυτό..προσπαθώ να καταλαβω"
Με κοίταξε και έκανε ένα βήμα πιο κοντά μου. Είσασταν σε απόσταση αναπνοής όταν ξαφνικά ψιθιρισες κατι ,ενα εκατοστο μακρια απο το λαιμο μου.
Γ"και τι είναι αυτό?" Μου φιλισες την άκρη του αυτιού μου και εγώ κοκαλοσα. Τι κατάλαβες γιατί αρχισες να γελάς.
Μ"εσυ"κοιταξα κάτω ντροπαλά.
Γ"μπορεί να σε ξέρω τόσο λιγο"χαμογελάει και με κοιτάει στα ματια"αλλα...με κανεις αλλο ανθρωπο..με κάνεις να χαμογελάω και δεν το κάνω συχνα. "
Μ"χαίρομαι πολύ γι αυτο"ειπα και τον κοιταξα στα μάτια. Ήταν έντονο...τα μάτια του ,μου έδειχναν κάτι άλλο από αυτό που έδειχνε. Ένα ατέλειωτο χάος. Δύσκολη περίπτωση,αλλά μ'αρέσουν τα δυσκολα
Μ"πάμε?" Έγνεψε και με έπιασε από το χέρι.
Άνοιξε το αμάξι και με μια κίνηση μπήκαμε μέσα. Οδηγούσε αρκετή ώρα ενω εγω είχα τοσο άγχος. Δεν το χω ξαναπαθει. Επεζα ρυθμικά με τα χερια μου,τα εμπλεκα και τα ξεμπλεκα συνέχεια.
Γ"φτασαμε"Πάρκερ το αμάξι και γύρισε σε μενα.
Γ"Είσαι σίγουρη γι αυτό έτσι?Δεν θέλω να σε πιέσω ή να κανω κατι που"τον διέκοψα ακουμπώντας το δάχτυλο μου στα χειλοι του.
Μ"σσσ θα είχα φύγει ώρα τώρα αν το είχα μετανιώσει."χαμογέλασε και άνοιξε τη πορτα. Άνοιξα και γω και τον ακολούθησα.
Γ"Αυτό είναι το παλιό σπίτι του θείου μου,δεν είναι μεγάλο φυσικα,ούτε τόσο πολυτελές ,αλλά δεν μένει πια εδώ και έρχομαι εδώ όταν έχουμε κόσμο στο σπιτι."
Μ"αα Όχι δηλαδή ότι φέρνεις τις γκομενες σου Ε?"του λέω παιχνιδιάρικα και καλά θυμωμένη και εκείνος αργεί να απαντήσει.
Μ"αα αν είναι έτσι γω φεύγω "και γυρνάω κάνοντας ότι πάω να φύγω.
Γ"οχι ,έλα εδω" με γυρνάει και με φιλάει απαλά. Βάζω τα χερια μου στο σβέρκο του και εκείνος στη μέση μου. Τώρα το φιλί γίνεται πιο βίαιο και σταματάμε να πάρουμε ανάσες.
Γ"ελα"ειπα και εγώ ακολούθησα.  Μπήκαμε μέσα και πέταξε τα Κλειδιά στο πάτωμα.
Τον κοιταξα παραξρνεμενα.
Γ"δεν με ενδιαφέρουν τωρα"
Απάντησε στην ερώτηση που ΔΕΝ του έκανα και απλά τη σκέφτηκα. Μάλιστα.
Μ"λοιπόν βρει το σπιτι"
Ειπαν κανοντας ενα μικρός κύκλο.
Γ"ναι είναι...Για το σπίτι ηρθες?" Είπε κάπως επίμονα.
Μ"όχι φυσικα"είπε αποφασιστηκα και το κοιταξα. Ησηχια έπεσε και τότε ήρθε με δύναμη πάνω μου. Άρχισε να με φιλάει και με κόλλησε στο τοίχο.
Πολυ δύναμη όμως.
Έβαλε το χέρι του στη πλάτη μου,περνώντας το μέσα από το φόρεμα μου. Ανεβήκαμε τις σκάλες χωρίς να σταματήσουμε το φιλί. Κοντεψαμε να πέσουμε.
Με έριξε στο κρεβατι και ήρθε από πάνω μου. Έβγαλε τη μπλούζα του και συνε ίσα το φιλί. Άρχισε μετά να του φιλαω το λαιμο ενώ εκείνος μου είχε κάνει ήδη 2 πιπιλιες.
Τέλεια.
Μου έβγαλε το φόρεμα και μετά του έβγαλε το παντελόνι.
Κοιταξα για λίγο το σώμα του. Μεγάλα,δυνατά χέρια, και παρόλο που δεν είναι γυμνασμένος, το σώμα του είναι τόσο ελκυστικό.
Μ"έχεις...?"ρωτησα ελπίζοντας να καταλάβει.
Γ"ναι μην ανυσυχεις "
Σηκώθηκε ,το έβαλα και ξανάρθε πίσω.
Έβγαλε τα εσώρουχα μου,σιγανά και μετά κοιτοντας με για τελευταία φορά,δεν να ρωτουσε για την άδεια,με ένα νεύμα μου μπήκε μέσα. Στην αρχή πόνεσα ,πολυ, αλλά μετά ο πόνος έγινε απόλαυση.
Pov Χριστινας
Η ώρα ηταν 4:00 και προσπαθούσα να πείσω την Ελένη να φύγουμε.
Χ"έλα ρε Ελένη γαμωτο πάμε,θα φύγουμε νωρίς το πρωί."
Ε"σε λίγο ρε περίμενε"
Χ"πφ πέντε λεπτα Ε,αλλιώς θα φύγω μόνη μου να το ξερεις"
Ε"καλά οκ" μετά χάθηκε ανάμεσα στο κόσμο. Μάλλον πήγε να χορέψει,αυτό κάνει τόσες ώρες έτσι και αλλιώς .
Πάω προς το Δημήτρη ,ο οποίος μιλάει με το Χάρη.
Δ"οπότε μια χαρά ρε φιλε"λέει και δείχνει ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο στο χαρη.
Χ"ναι μωρέ το ελπίζω να συνεχίσουν ετσι"
Χ"μωρό μου σε λίγο φευγω"
Λέω διακόπτοντας τους ,περνώντας αγκαλιά το Δημήτρη.
Δ"καλά μωρό μου θα φύγω και γω μαζι"
Χ"οκ"λέω και τον φιλαω. Καθόμαστε λίγο και λέμε βλακειες μέχρι να περάσει ώρα. Σήμερα ήταν  Τελευταία μέρα μας. Αύριο φεύγω και εγώ και εκείνος.
Δ"πάμε?"
Χ"ναι μισο" φεύγω και ψάχνω την Ελένη. Πάω στο μπάνιο και φωνάζω το όνομα της.
Χ"Ελένη? Ελεν" σταματαω Αφού τη βρίσκω.
Χ"α τα πουλάκια μου" λέω ενώ βλέπω την Ελένη ανεβασμένη στο νιπτήρα του μπάνιο και το Μιχάλη απο μπροστά της να φιλιούνται παθιασμένα.
Χ"Ελένη!"φωνάζω λίγο πιο δυνατά και πετάγονται και οι δυο.
Χ"εδώ είσαι και σε ψάχνω? Άντε πάμε "
Ε"Α ναι οκ μισο" φιλάει άλλη μια φορα το Μιχάλη
Μ"θα τα πούμε το πρωί οκ?"
Ε"οκ μωρό μου"
Βγήκαμε από το μπάνιο και πήγαμε στο Δημήτρη.
"Ναι την επομεν να τον φας,μην το αφήσεις έτσι το παιδι" της λέω και με σκονταει
Ε"σκάσε μωρη" λέει και γελάμε. Βγαίνουμε όλοι και ο δημητρης μας πάει σπίτι. Εμένα την Ελένη, το Χάρη και τη Νατάσα. Οι άλλοι έμειναν.
Χ"καληνύχτα αγάπη μου"λέω και τον φιλαω
Δ"καληνύχτα ,σε αγαπω"λέει ψιθιριστα και του απαντά η
Χ"και γω"
Ε"μαζί σου θα κάτσω τιτινα μου"
Χ"α καλα Πόσο ήπιες και με λες πάλι ετσι"
Ε"όχι ρε τώρα το θυμηθηκα"γελάσαμε και μπήκαμε στο σπίτι.
Στις 6:10
Pov χριστινας
Σηκώθηκα ενώ η άλλη η γουρουνα κοιμόταν ακόμα. Όχι ότι κοιμηθήκαμε, άντε πριν μισή ώρα να κοιμηθηκε. Και γω το ίδιο φυσικα.
Έφτιαξα καφέ ,ενώ το ποτό από χθες με βάρεσε στο κεφάλι.
Χ"Ελένη ξυπνα"ειπα καθησμενη πάνω από το κεφάλι της.
Ε"μμμ"μουγκρισε και γέλασα
Χ"σήκω μωρη αγελάδα "
Ε"καλά καλα"είπε και τεντωθηκε.
Ε"πω πρεπει να πάω σπίτι.
Χ"οκ ξαναελα μετα"
Ε"οκ"έβαλε τα ρούχα της και τα παπούτσια της και έφυγε.
Μονή σαν το λεμόνι.
Άνοιξα τη πορτα να πάρω αέρα,και απέναντι καθόταν ο Γιάννης.
Χ"Γιαννη"φωναξα και έτρεξα απέναντι.
Γ"καλημερα"είπε λίγο χαμογελαστός.
Χ"μέρα καληη"ειπα σαν χαζοχαρούμενο για να τον κάνω να γελάσει.
Γ"χαχα θες να ερθεις μέσα?"
Χ"άχα για λίγο ομως"
Γ"οκ να ξυπνήσεις και το ρεμάλι κοιματε ακομα"
Γέλασε και μπήκα μαζί του μέσα.
Pov  Μαριάννας
Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξε γύρω. Αχ τι ωραία βραδιά. Τεντωθηκα και γύρισα . Κοιμόταν ακόμα το γλυκάκι. Ειναι τόσο ήρεμος. Μετά απο λίγο σηκώθηκε και με ένα χαμόγελο με φίλησε.
Γ"καλημερα "αχ αυτή η φωνή. Η φωνη που έψαχνα ,αυτή η βραχνια πρωινή φωνή. Τόσο σέξι.
Μ"Καλημέρα " σηκώθηκε και Αφού φάγαμε πρωινό και Αφού εγώ είχα φτιάξει από χθες τα πράγματα δεν βιαζόμουν να φύγω. Άνοιξα ένα βιβλίο που βρήκα στο τραπεζάκι δίπλα και αρχιζα να χαζεύω.
Εκείνος κάθησε μπροστά από μια σελίδα χαρτί και αρχιζει κάτι να σχεδιαζει. Κάρβουνο. Καλή επιλογή αν και δεν έχω ξαναδεί κανένα να ζωγραφίζει έτσι. Με τόσο πάθος. Ένα λάθος κανει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να πετάξουν ακόμη περισσότερο.
Μοιάζει τόσο αφηρημένος. Τόσο παθιασμένος με αυτό που κάνει.
Κάτι διορθώνει και κοιτάζει το σχέδιό του καλύτερα κάνοντας το σώμα του πίσω. Μια λάμψη περνάει από τα μάτια του και ένα ευχαριστημένο χαμόγελο γεμίζει το πρόσωπό του.
Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να κοιτάξω πουθενά αλλού,αλλά τελικά αναγκάστηκα να το κάνω αφού τα μάτια του  πέσανε πάνω μου.
Έριξα γρήγορα το βλέμμα μου πάνω στο βιβλίο που βρισκόταν στα μπούτια μου παριστάνοντας πως διαβάζω.
Όταν περνάνε μερικές στιγμές και γυρνάω, τον βλέπω να χαμογελαει απολαμβάνοντας ολοφάνερα το κοκκίνισμα στα μάγουλά μου.
«Το ξέρω ότι είμαι σκέτη οπτασία, αλλά θα με ματιάσεις» τον ακούω να λεει.
«Αχ θεέ μου» ψελλίζω.
«Μπορείς να με φωνάζεις και με το μικρό μου ξέρεις».
Του ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα και βάζει τα γέλια.
Μη μπορώντας να συγκρατήσω το χαμόγελό μου, σηκώθηκα. Έρχομαι κοντά του και με αγκαλιάζει
Μ"Τώρα Εγώ ...Εμείς..."
Γ"μαζι"
Τέλος .Ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορία ...Αλήθεια μπαιιι πατατες