καινουργιος...ερωτας

παρτ 68

Pov Ελένης
Σήμερα ,χωρίς λόγο φυσικα,τα παιδιά αποφάσισαν να κάνουμε ένα πάρτυ.

Όσους ρωτησα μου είπαν ή επειδή ήρθε ο Κωνσταντίνος και ο Μιχάλης ή επειδή βγήκαμε σώοι και αβλαβείς από αυτή τη περιπέτεια.

Αν και τώρα που το θυμάμαι ,τα κορίτσια μου είπαν ότι ήταν τα γενέθλια της Ελεαννας. (Αδερφή της χριστινας,θυμαστε?)

Όλοι τρέχουν για να ετοιμάσουν το πάρτυ και γω κάθομαι εδώ και λιώνω.

Κυριολεκτικά,δεν έχω τίποτα να κανω. Και όταν ρωτάω αν μπορώ να βοηθήσω με διώχνουν. Και δεν είναι μόνο αυτό.

Όχι μόνο με γράφουν ξέχασαν όλοι τη μέρα είναι σήμερα...Και αυτό με πονάει κάπως. Ακόμα και γω το ξεχνάω κάποιες φορές.

Φύσιν δεν γκρινιάζω,ούτε γω. Έτσι και αλλιως μισώ τα γενέθλια μου. Όταν ήμουν μικρή κανεις δεν τα θυμόταν.

Εκτός από τη Μαριάννα και τη Χριστίνα,που με επρνε τηλέφωνο. Η χαζή. Λες και δεν ξέρει ότι τα τηλεφωνήματα στο εξωτερικο-Ελλάδα είναι πανάκριβα!

Τέλος πάντων...είχα κλειστεί από το πρωί στο σπίτι,μετά την άφιξη του Μιχάλη και έτρωγε παγωτό,βλέποντας την τεταρτη ταινία για σημερα.

Μ"μωρό μου..."είπε με σιγανηφωνη ο Μιχάλης,και ένιωσα την ανάσα του στο αυτί μου.
Ε"χμ..."ήρθε από μπροστά και καθησε δίπλα μου.

Μ"το έχεις ?"ρώτησε και το κοιταξα με σηκωμένο φρύδι. Να και άλλως ένα που το ξεχασε. Αχ πόσο τον μισώ.

Και τον αγαπώ μαζί.

Ξέρω,ανώμαλη.

Ε"τίποτα όλα βαριέμαι..."είπε και έφαγα άλλη μια φορα απο το παγωτό μου.

Μ"μη σκας,θα δει θα περάσουμε τέλεια σημερα"

Ου τι να σου πω.

Ε"ναι Ενταξει"ειπα κατσουφισα και τον κοιταξα.

Μ"έλα δω βρε...τι νομίζεις δηλαδή?"ρώτησε έξω καθησα πάνω του,κρατώντας με απο τους μυρους.

Ε"τίποτα απλα..Δεν είμαι στα καλύτερα μου"είπα και ξεφυσισε.

Μ"ας το πιστέψω,γατουλα"είπε και μου έκλεισε το μάτι.

Χαζό.

Συνέχισα να βλέπω τηλεόραση και να βαριέμαι τη ζωή μου όταν χτύπησε το τηλέφωνο.

Επιτέλους κάποιος με θυμήθηκε.

ΜΥΝΗΜΑ
ΧΤΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΧΑΖΌ. ΘΑ ΤΑ ΠΟΎΜΕ ΤΟ ΒΡΆΔΥ.
ΌΛΑ ΟΚ.
-Δ