καινουργιος...ερωτας

παρτ 39

Pov χριστινας
Αποφασίσαμε σήμερα να βγούμε με τα παιδιά. Για να ξεσκασουμε. Θα πάμε σε ένα μπαρ αλλα δεν θα κάτσουμε ως αργά γιατί δεν έχουμε πολύ καιρό μέχρι τις πανελλήνιες. Περίμενε πολύ καιρό αυτές τις εξετάσεις και πιστεύω εχω προετοιμαστεί πολύ καλά. Αποφάσισα Αφού είχα λίγο χρόνο ακόμα να φύγω πιο νωρίς από το σπιτι. Έστειλα μυνημα στην Ελένη ότι φεύγω και άνοιξε τη πορτα του σπιτιού μου.
Μια σκιά ήταν απέναντι από το σπιτι μου και ήταν ευτυχώς γυναικεία. Πήγα πιο κοντά να δω ποια ήταν Αφού όταν έπεφτε λίγο φως πάνω της φαινόταν με με κοιτάζει. Πήγα και κοντά αλλα πάντα επιφιλαχτηκα.
Χ"σε ξέρω?"
?"ναι,δεν με θυμάσαι?" Η κοπέλα χαμογέλασε και το σκουλαρίκι στο στόμα της γυάλισε. Ναι συγουρα τη ξερω ,το θυμάμαι αυτό το σκουλαρίκι.
Χ"όχι ,συγνωμη αλλα δεν σε θυμαμαι"ειπα κάπως βραχνιασμενα.
?"Δεν πειράζει "είπε η κοπέλα και χαμογελασε"Ή ξαδερφη τους ειμαι"είπε και έδειξε το σπίτι του δημητρη και του Γιάννη.
?"είχαμε γνωριστεί τότε στο πάρκο? Τωρα θυμάσαι?"ειπε και κουνησα καταφατικα...ναι ρε η...αχ οως την ελεγαν... Ή Τάνια!
Χ"αχ τώρα σε θυμηθηκα. ΣΟΡΥ Ε? Τι κάνεις Τάνια καλα? "Λέω χαρούμενα. Τότε βγαίνει έξω ο δημητρης μου χαμογελάει και μου κανει νοημα.
Απολογητικό. Τι στο ....
Δ"Γεια σου ξαδερφη"χαιρετάει την Τάνια και όχι εμένα.
Τι??
Δ"τι κάνει αυτή εδώ?"Ρωτάει με ένα τόνο αηδίας. Af?
Χ"εμ Δημήτρη τι καν..."
Δ"σκάσε μωρέ σου μίλησα?"λέει με θυμό. Με τι έπαθε?
Τ" τα μέτρα του θα εχει"μου λέει η Τάνια.
Δ"Γεια φεύγουμε?" Φωνάζει ενώ έχει απομακρυνθεί. Τι στο διάολο πια? Ο καθένας το χαβά του.
Απομακρύνονται και ένα μυνημα έρχεται στο κινητό μου.
Δ"σορυ μωρό μου για τη συμπεριφορά μου. Θα σου εξηγήσω αύριο . Καλά να περασετε"
Μάλιστα
Χ"καλα οκ"έστειλα και εκλεισα το κινητό μου.
Περίμενε λίγο ακόμα αφού πήρα τελικά την Ελένη να έρθει να με πάρει ,ένα αυτοκίνητο εμφανίστηκε μπροστά μου. Τρόμαξα στην αρχή αλλα μετα κατάλαβα ποιος το οδηγούσε.
Ε"get in lower,πάμε να το καψουμε"είπε η ελενη με στυλ και τη μουτζωσα.
Μ"Εσύ της τα μαθαίνεις αυτά Μιχάλη!"ειπε η Μαριάννα απο το πισω κάθισμα . Γέλασα και μπήκα και γω μεσα. Το αμάξι αύξησε ταχύτητα και φύγαμε για το μπαρ.
Κάποιες ώρες μετά άρχισε να ψιλοβαριεμαι. Ο Δημήτρης δεν ήταν εδώ ,η ελενη ήταν με το Μιχάλη και το Κωνσταντινο (Ναι ήρθε και αυτος) και η μαριαννα.....χόρευε κάπου,..με κάποιον. Τελως πάντων αποφάσισα να φύγω και πήγα να το πω στη Ελένη.
Χ"Εγώ φεύγω ,βαρέθηκα" της είπα δυνατα Αφού δεν με άκουγε από τη μουσική.
Ε"οκ αλλά πρόσεχε "είπε της ενγεψα Ναι. Χαιρετησα και τους άλλους. Βγήκα έξω και παρατήρησα ένα ζευγάρι που περπατούσε. Ήταν πολύ ταιριαστοι αλλα πότε δεν ξέρεις σωστά? Άρχισε να περπατάω όταν χτύπησε το κινητό μου.
Μυνημα απο: μωρό μου
Που είσαι?
Πριν 2 λεπτά
Μόλις έφυγα από το μπαρ,γιατί?
Πριν 1 λεπτό
Έρχομαι που είσαι ακριβώς?
Μόλις τώρα
Εμ σε κάτι πάρκα..Γιατί να ερθεις?
Μόλις τώρα
Δεν πρέπει να βγαίνεις έξω μόνη σου...και το εννοώ
Μόλις τώρα
Τι λέει μωρέ..τόσο πολύ ανησυχεί?
Γτ?
Μόλις τώρα
Γιατί κάτι έχει συμβεί μωρέ .Έρχομαι
Μόλις τώρα
Περίεργα μου τα λέει. Κάθησα σε ένα παγκάκι δίπλα. Ξαφνικά ακουσα ενα ουρλιαχτό. Πετάχτηκα πανω
Χ"τι ήταν αυτό?"Ρώτησα τον εαυτό μου. Μια κοπέλα έστριψε το στενό και άρχισε να τρέχει.
Κοπ"πρέπει να φύγεις!"
Μου φώναξε χωρίς να σταματήσει.
Κοπ"ΤΏΡΑ,ΘΑ ΣΕ ΒΡΟΥΝ!" μου είπε και σηκωθηκα πάνω.
Χ"Ποιος? Τι εννοείς?"
Κοπ"θα σε σκοτώσουν τρεχα"
Μου είπε και σταμάτησε να μιλάει ξαφνικά. Δάκρυα έπεφταν από τα μάτια της και το χέρι της κάλυπτε το στόμα της. Μά τι είδε? Γύρισα πίσω και είδα έναν άνδρα με ένα μαχαίρι. Στα πόδια του ήταν ένας άλλος....ΝΕΚΡΌΣ!!!
Ή κοπελα έκλαιγε με λυγμούς και ο άνδρας της χαμογέλασε.
Αδ"Ευχαριστώ για αυτό. Ήταν πολύ χρησιμο"είπε και τον έδειξε. Τράβηξε το χέρι της ξένης και άρχισε να τη τραβάω.
Χ"παμε!"της φωναξα και τότε κουνήθηκε από τη θέση της και άρχισε να τρέχει μαζί μου. Ο άνδρας μας κυνηγούσε.
Μωρό μου
Που είσαι??
Απαντά
Ανυσυχη....
Πρέπει?
Αν δεν απαντήσεις θα τρελαθώ
Που είδα γαμωτ η πουτανα μου?
Διάβασε όταν φτάσαμε με τη κοπελα έξω από το σπιτι μου.
Χ"έλα μεσα γρήγορα" της είπα και μπηκε. Κοιταγα με εξω απο το παράθυρο για αν δούμε αν μας ακολούθησε αλλα δεν ήταν πουθενά. Ανακουφιστηκαμε και καθησαμε στο καναπέ.
Χ"λοιπόν..τι συμβαίνει? ?"Ρώτησα γρήγορα και φωναχτά.
Κοπ"ήρεμα εχω ήδη ένα κεφάλι καζάνι και μια ραγισμένο καρδια"είπε και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. Το σκούπισε γρήγορα.
Κοπ"Είμαι η Σοφία . Και έχω μπλέξει άσχημα όπως είδες. Θα σου εξηγήσω .το πρόβλημα είναι αν έχεις μπλέξει και συ."είπε και με κοίταξε στα μάτια.
Χ"πες"την παροτρινα.
Σ"λοιπόν Εγώ ήμουν Χρόνια μπλεγμένη με τα ναρκωτικά. Μια μέρα ένας άνδρας με πλησίασε και μου είπε ότι θα μου δώσει ότι θέλω. Τον άκουσα και έγινε μέρους της συμμορίας του. "
Χ"λαθρεμπορία?"Ρώτησα επιφιλαχτηκα
Σ"δυστυχώς,μετά από χρόνια γνώρισα ένα αγορι,τον Πάνο και με βοήθησε να ξεμπλεξω. Αργότερα τα φτιάξαμε . Όταν όμως ειπα στον Φ οτι θέλω..."τη διεκοψα . Φυσικά και τη Διακοψα. Τι είναι το φ?
Χ"Φ?"
Τ"ναι είναι το ψευδώνυμο του άνδρα που είδες. Λοιπόν όταν του ειπα οτι θέλω να βγω με απειλεισε ότι θα σκοτώσει την οικογένεια μου. Εγώ γέλασε και εφυγα. Δεν έχω οικογένεια γιατί να τον φοβηθώ σκεφτόμουν τότε. Που να καταλάβω ότι η οικογένεια μου ήταν ο Πανος"Ή κοπελα..Δηλαδή η Σονια εκλειγε με αναφιλητά.
Σ"όταν το κατάλαβα..Ήταν αργά..Τον σκότωσε επειδη με έβγαλε από το λήθαργο του. Επειδη με ξύπνησε από το κακό όνειρο που ζουσα. Και τώρα με σκότωσε. Γιατί όταν θέλεις να καταστρέψεις κάποιον να τον κάνεις χίλια κομμάτια,του πέρνεις ότι πιο σημαντικό έχει. Είναι χειρότερο από το θάνατο." Κατάλαβα τι εννοούσε. Ήταν πολύ άσχημο συνασθημα και λυπάμαι. Δεν λυπάμαι εκεί μη όμως,γιατί δεν θα μου άρεσε να με λυπούνται οποτε Όχι δεν το κάνω ούτε γω σε άλλους. Λυπάμαι για όλα αυτά που περνάει κάποιος...οποιοδήποτε για να φτάσει σε σημείο να σκοτώσει. Λυπάμαι για το πόνο που νιώθει κάποιος όταν χάνει κάτι ή κάποιον για την ακρίβεια. Ο πόνος του . Δεν συγκινεται ούτε με το θάνατο.
Χ"καταλαβαίνω... Και Γω θα ενιωθα έτσι αν ήμουν στη θέση σου,είναι ασχημο"η κοπέλα χαμογέλασε πίκρα και την αγκαλιασα. Δεν ξέρω γιατί,αλλά ενιωθα ότι το χρειαζόταν. Η πορτα χτύπησε και ρώτησε φοβισμένη.
Χ"ναι?"
Δ"Εγώ ειμαι"είπε σιγανα ο δημητρης και τον αφησα να μπει.
Δ"ρε χριστινα γαμωτο ανυσυ.. εμ γεια"είπε ο δημητρης απορημένος κοιτοντας τη Σοφία.
Σ"γεια,να μην σας ενοχλώ Εγώ φεύγω "σηκωθηκε αλλα την σταματησα.
Χ"περίμενε θα σε πάμε εμείς σπιτι,έτσι Δημήτρη?"Ρώτησα και τον χτυοησα για να καταλάβει.
Δ"οκ"είπε και βγήκαμε έξω. Μέσα σε 10 λεπτα ήμασταν έξω από τη πολυκατοικία της.
Χ"ευτυχώς που μένεις σε πολυκαυοικια" χαμογέλασε και με αγκαλιασε.
Χ"τι θα κάνεις για το αγοιρι σου?"
Σ"θα το κανονίσω εγω"
Χ"Ευχαριστώ "
Σ"να προσεχεις"είπε και χάθηκε μέσα από τα κλειστά φώτα της πολυκατοικίας.
Δ"ποια ήταν αυτή? Και πιο σημαντικό γιατί δεν μου απάντησες στα μυνήματα. Πήγα να τρελαθω"είπε θυμωμενα.
Δ"μην μου το ξανακανεις"μου έπιασε το πρόσωπο και με κοιτούσε . Ξαφνικά έκανε βήματα πίσω και εξισε το σβέρκο του αμήχανα.
Δ"πάμε?θα μου πεις άλλη φορα"
Χ"καλά.."ψιθιρισα και μπήκαμε στο αμάξι του.
Οδηγούσε για πολύ ώρα μέχρι που έστριψε σε ένα στενό άγνωστο για μένα.
Χ"που πας?"
Δ"θέλω να πάμε καπου"
Με ρώτησες? Αυτή θα ήταν η απάντηση μου αν η φωνή μου είχε βγει όταν ανοιξα το στόμα μου να μιλήσω. Αλλά δεν βγήκε. Το σκέφτηκα . Είδα πως γυάλιζαν τα μάτια του και το πως ήθελε να μην του φέρω αντίρρηση.
Τουλάχιστον σε αυτό.
Κατεβήκαμε από το αμάξι
Και επεξεργάστηκε το χώρο που βρισκόμασταν. Ήταν πολύ όμορφα ,παρόλο που δεν ήταν αντικειμενικό. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι γκράφιτι με το φως του φεγγαριού που έπεφτε..Ήταν τόσο μαγικό.
Άρπαξα το κινητό μου και έβγαλε μια φωτογραφία το σκηνικό. Ήταν σαν ψεύτικο,δεν έτοιμο για μια παράσταση.
Τον κοίταζε που τώρα είχε απομακρυνθεί σε ένα άλλο σημείο. Πάτησε την εγγραφή και εστιασα σε αυτόν. Το
βίντεο ξεκινάει και το πρώτο πλάνο περιέχει σκοτεινά στενάκια γεμάτα γκράφιτι και μακρινά γέλια από μεθυσμένες παρέες. Η κάμερα όπως ειπα γυρισμένη πάνω του.
Ο φωτισμός ήταν κακός, αφού το ξεθωριασμένο φανάρι του δρόμου ήταν χαλασμένο. Αλλά αυτός ήταν και ο λόγος που είχαμε καθίσει εδώ. Έτσι μου είπε δηλαδή κάποια στιγμή αργότερα. Ήταν το πιο σκοτεινό σημείο στην πλατεία.
Ξαφνιαστικα οταν σε ειδα με ενα "φονικο"εργαλειο στα χερια σου. Τσιγαρο. Για μενα ειναι θανατος. Για σενα ισως αναγκη.Παρόλα αυτά, η φωτιά από το τσιγάρο σου ξεχώριζε μέσα στο σκοτάδι.
Χ"γιατί?"Ρωτάω πληγωμένα.
Δ"γιατί ετσι"λέει και ρουφάει δυνατά. Ο καπνός βγαίνει αργά από τη μύτη του. Βασανιστικό.
Δ"Μπορείς να μου εξηγήσεις αυτο που κανεις;» ρωταει αφήνοντας τον καπνό να βγει αργά από τα χείλη του.
Χ"Τι εννοείς;»
Δ"Το να με τραβάς τώρα που καπνίζω».
Χ"δεν ξέρω απλά μου αρέσει." Το βρίσκω άσχημο. Ως το κάπνισμα για μένα είναι άσχημο απλά έτσι όπως το είδα κατάλαβα κάτι.
Χ"Απλώς το τσιγάρο καταφέρνει κάτι που κανείς δεν έχει καταφέρει με εσένα. Σε εθίζει» λέω απλά και βλέπω το φρύδι του να σηκώνεται σαν μόλις να του τράβηξα το ενδιαφέρον.
Χ"ειναι ενδιαφέρον γιατί είσαι σκοτεινός και απόμακρος. Απλά πιστεύω ότι δεν ήσουν έτσι πάντα. Νιώθω λες και είσαι ο πιο μοναχικος ανθρωπος που έχω γνωρίσει. Έχεις λοιπόν εθιστεί σε κάτι το οποίο σε καταστρέφει. Αλλά το απολαμβάνεις όσο τίποτα άλλο».
Τα λόγια μου τον κάνουν να μισοκλείσεις και να εστιάσεις τα μάτια σου πάνω μου.
Κάνεις την τελευταία τζούρα και πετάς το τσιγάρο, χωρίς όμως να κοιτάξεις αλλού πέρα από εμένα.
«Δεν είμαι απόμακρος» λες αλλά η σιγουριά στην φωνή σου λείπει.
«Σνομπάρεις και την σκιά σου Δημητρη,εισαι απλα...τοσο...δεν ξερω» σχολιάζω γελώντας.
Χαμογελάς και σηκώνεις ξανά το φρύδι σου, αλλά αυτή τη φορά με έναν αλαζονικό τρόπο.
Δ"Είμαι 'παιχτης' και κακος."
Χ"Ή απλά πληγωμένος» σκέφτομαι δυνατά.
Βλέπω το χαμόγελό σου να παγώνει, και το πρόσωπό σου ξαφνικά να χάνει κάθε ίχνος έκφρασης.
Δ"Δεν πληγώνομαι" η φωνή σου ακούστηκε ψυχρή και αυστηρή μέσα στο σκοτάδι.
Χ"Μαλακίες μου πετάς. Ξέρω ότι κάτι σε έχει πληγωσει"
Εκνευρισμένος ανάβεις ένα ακόμη τσιγάρο και μένεις σιωπηλός αφήνοντας να επικρατεί η σιωπή, μέχρι που με καρφώνεις με ένα βλέμμα όλο θυμό και ρωτάς
Δ"Γιατι το κάνεις αυτό; Γιατί μου πας τόσο κόντρα; Σε όλα τα θέματα; Τι προσπαθείς να πετύχεις; Να με εκνευρίσεις; Σου δείχνω ότι μπορώ να σου δείξω. Δεν το εκτιμας?"
Την στιγμή που άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω, ξανα τιποτα δεν βγηκε. Ουτε αχνα. Μας πλησίασαν κάποιοι γνωστοί του και κάθισαν μαζί μας. Για όλο το υπόλοιπο βράδυ μου κρατούσε μούτρα και απέφευγε το άγγιγμά μου.
Κάποια στιγμή ,όταν έφυγαν μπήκαμε στο αμάξι του. Για να επιστρεψουμε αργά σπίτι μου και εκνευριστικα που ακόμη και τωρα φεροταν σαν παιδί.
Φτάσαμε από έξω και δεν έκανα κίνηση να βγω. Βγηκε και μου άνοιξε τη πορτα.
Δ"μπορώ να κάτσω λιγο?"Είπε χωρίς να κοιτάει. Ενγεψα και άνοιξε τη πορτα. Ο πατέρας μου έλειπε. Αφού μετά από λίγο αποφασίσαμε να κοιμηθεί εδώ γιατί ο Γιάννης ήταν σπίτι με την Άννα,συνέχιζε να μην μου μιλά. Εξερεση όταν με ρώτησε αν μπορούσε να μπει.

Είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι δίπλα μου και διάβαζε ένα βιβλίο παριστάνοντας πως δεν υπήρχα.
«Θα κοιμηθώ στον καναπέ» ανακοίνωσα αρπάζοντας ένα μαξιλάρι και μια κουβέρτα.
Πέρασε αρκετή ώρα, και σχεδόν είχα κοιμηθεί όταν τον είδα να έρχεται δειλά-δειλά στο σαλόνι. Χαμογέλασα και του έκανα χώρο ώστε να ξαπλώσει δίπλα μου.
Δεν μίλησε κανένας από τους δύο.
Τα χέρια του είχαν μπλεχτεί στα μαλλιά μου και τα χείλη του φιλούσαν το πρόσωπό μου μέχρι που με πήρε ο ύπνος. Ηταν πολυ ωραια. Η ησηχια.
Το επόμενο πρωί ξυπνησα και δεν ήταν δίπλα μου και σηκώθηκα για να τον ψάξω.
Όταν λοιπόν πήγα στο δωμάτιό μου σε είδα να κοιμάσαι στο κρεβάτι μου.
Χαμογελασα απο το ποσό ευάλωτος είναι.

Εκείνη Την ωρα θυμήθηκα κάποια λόγια που μου είχε πει κάποτε.
Μία νύχτα στην ταράτσα μου. Στο πάρτυ της πρωτοχρονιάς. Εκείνη Τη νυχτα που την περασαμε ,οταν βαρεθηκαμε πια,συζητώντας , για βιβλία, για μουσική που μας άγγιζε και για ότι άλλο μας έβαζε σε σκέψεις. Ήταν περίεργο ένα αγορι σαν τον Δημήτρη να Ανοιχτεί έτσι. Δεν ειχα πει σε κανεναν για αυτη τη συζητηση.
Κάποια στιγμή λοιπόν, όταν ήπια και την τελευταία σταγόνα από το κρασί μου, είπα
Χ"Το αλκοόλ είναι το χειρότερο ναρκωτικό για έναν άνθρωπο γιατί το βρίσκει παντού και είναι δύσκολο να μην εθιστεις"
Δ"Το χειρότερο ναρκωτικό για έναν άνθρωπο μικρή, είναι ένας άλλος άνθρωπος "με διόρθωσε .
Τοτε λοιπόν συνειδητοποίησα το πόσο τον τρόμαζε η ιδέα του να εθιστείς σε οτιδήποτε άλλο εκτός από....το τσιγάρο του. Γι αυτό είχε ένα περίεργο τρόπο στο να επικοινωνεί. Στο να καπνίζει. Γιατί μπορεί το κάπνισμα του να τον σκοτώσει αλλα αυτος θα είχε κάνει κατι στη ζωή του που του άρεσε. Θα είχε εθιστη σε κάτι παραπάνω από ανθρώπινο. Φοβάται να αγαπήσει. Γι αυτό και τώρα έμαθα ότι καπνίζει. Φοβόταν να αγαπήσει και τώρα που το έκανε.. Δηλαδή το ξαναεκανε ο ένας εθισμός έγιναν 2.