καινουργιος...ερωτας

παρτ 65

Pov Μαριάννας
ξυπνάω και βρίσκομαι στο κρεβάτι...αχ ευτυχώς όλα ήταν ένα όνειρο...περίμενε,μισό. Από πότε το κρεβάτι μου είναι άσπρο και έχει σωλινακια.
Είχα βάψει Εγώ τον τοίχο μπεζ?
Αχ δεν πάω καλά. Θα κλείσω τα μάτια μου και όταν τα ανοίξω θα είμαι στο κρεβάτι μου. Ναι ,αυτό θα κανω.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια και μόλις τα ανοίγω,αντί να είμαι εκεί που πίστευα ,ήμουν ακομα σε εκείνο το κρεβάτι,μόνο που δίπλα μου και όταν η Ελένη.
Μ"Ελένη? Ξύπνα μωρη"λέω και πετάγεται. Χαμογελάει και με αγκαλιάζει.

Ε"αχ εισαι καλα μωρό μου. Ανυσηχησαμε τόσο."
Μ"μια χαρά..."μια ανατριχίλα διαπέρασε το σώμα μου
Μ"Μισώ τα νοσοκομεια" λέω και γελάει η  χαζή.
Μ"η Χριστίνα?" Ρωτάω και μετά από λίγο με κοιτάει.
Ε"η Χριστίνα...Καλά...παραδόξως.
Είχε μόνο δύο,τρία καψισατα στα χέρια αλλά μόνο αυτό.
Εσύ έπρεπε να βάλεις γύψο ,λίγο σπασμένου χεριού. Ξέρεις"λέει και κοιταω το χέρι μου. Δεμένο ,τέλεια .
Μ"μαλάκια εκανα. Έπρεπε να περιμένω αλλιως δεν θα το είχα σπάσει"λέω και τη κοιταω.
Ε"μαλάκια ήταν που μπλέξαμε χωρίς λόγο. Του Αντώνη τα σκατα εμείς τα πληρώσαμε. Και λέω μόνο του Αντώνη Αφού αυτός ήταν που έμπλεξε τη χριστινα."λέει θυμωμένα και γνεφω.

Μ"είναι κανένας άλλος έξω?"
Ε"ναι,είναι ο Γιάννης,η Φενια και η Ερη με το Σταμάτη. Οι υπόλοιπη έφυγαν χθες το βράδυ."
Μάλιστα,για περιμενε...Πόσο και το ειμαι εδώ μέσα ρε παιδια.
Μ"Πόσο καιρό ειμαι εδώ?"
Το βλέμμα της έδειχνε κουρασμένο.
Ε"μια δύο μέρες το πολύ γιατί?" Ανακούφιση πέρασε το σώμα μου. Ευτυχώς.
Μ"Α οκ"

Μιλήσαμε αλλο λιγο και μετά βγήκε έξω για να πάει να πάρει καφέ. Δύο μέρες αυπνη.
Γ"γεια"λέει ο Γιάννης και τον κοιταω κατσουφιασμενα.
Μ"Γεια ,μας θυμήθηκες βρε?"
Γ"ρε Μαριάννα,είχα τη σχολη ."
Ξεφυσισε και τον κοιταξα απο πανω μέχρι κάτω. Ήταν κουρασμένος και αυτός.
Μ"Πόσο είσαι εδώ? Ποση ώρα περίμενες?"ρωταω και ανακαθωμαι.
Γ"όλη την ωρα,μωρό μου,όλη την ωρα"λέει και μου πιάνει το χέρι.
Ε"δίκιο έχει...Μας έπειθε αυτά που δεν έχουμε με την πολύ ανυσηχια"λέει και γελάει ηρωνικά.
Μ"χαιρομαι"λέω και του χαμογελαω.

Κάποιες ώρες μετά και Αφού τους είχα δει όλους,εκτός από τη Χριστίνα,έπεσα να κοιμηθώ.
Ένα σκουντιμα. Γαμβτο.
Χ"ωχ σε ξυπνησα?"
Χαμογελάω αντι να βρίσω,που ήμουν έτοιμη.
Μ"όχι ενταξει..Πως είσαι?"ρωταω και κάθεται.
Χ"Καλά,πονάω ,αλλά καλά."
Μ"Ο Αντώνης?"
Χ"δεν ξέρω,έχω να τον δω από χθες το βράδυ. Δεν ξέρω τι να κανω με αυτόν. Από τι μια μας έσωσε ,από την αλλη όμως μας έμπλεξε "
Ε"συγνωμη που διακοπτο ,αλλά το κρυφακουω είναι το δεύτερο μου όνομα. "Λέει η Ελένη και γελάω με τη φάτσα της. Χαζή.
Μ"είναι μοεγμενος σε πολλά σκατα,αλλά θα τα κατάφερε η να βγει...αν θελει"λέω και γνέφει.
Ε"Ίσως χρειάζεται χρόνο,ειδικά εσυ. Αν τον θες,πρέπει να χωρισεις τον Δημήτρη..."λέει  η Ελένη.
Χ"δεν ξέρω τι θέλω ρε...Ο Δημήτρης ήταν ο πρώτος έρωτας μου,αυτός που πάντα φανταζόμουν...Ο Αντώνης είναι η κρυφή πλευρά μου. Επικίνδυνη αλλά ατρόμητη.
Με τον ένα είναι ,Αγάπη,με το άλλο..Είναι κατι παραπάνω..."
Μ"έρωτας μήπως?"
Ε"γιατί κάνει διαφορά?"ρωτάει η Ελένη και τη μουτζωνουμε και οι δυο μαζί.
Χ"μου λείψατε, έχουμε ξεκολλήσει λίγο αυτές τις μερες"λέει η Χριστίνα και συμφωνώ.
Έ"μην το ξανακανουμε"
Μ"λοιπόν στο θέμα μας...άκου Χριστίνα,η ζωή ,είναι σαν το σινεμά. Παίζουν δύο ταινίες δίπλα,δίπλα. Δεν μπορείς να παρακολουθησεις και της δύο μαζί, πρέπει να διαλέξεις μια"
Χ"έχεις δίκιο...θα το σκεφτώ σοβαρα,ίσως πρέπει να δω τον Δημήτρη από κοντά,και να προσέξω τη συμπεριφορά του Αντωνη"
Ε"Αυτό να κανεις"
Α γκαλιαστηκαμε και το κινητό της Ελένης χάλασε τη στιγμή.
Ε"ωπ σορυ"λέει και κοιταει το μυνημα.
Μ"Ποιος είναι?"
Ε"η μάνα μου"λέει και απαντάει γρήγορα. Αμάν αυτή η κυρία Δέσποινα.
Χαχανισα στη σκέψη μου.
Ε"πρέπει να φύγω,γιατί έρχεται η μάνα μου απο δω"λέει και τη χαιρεταμε. Κρίμα ου δεν μπορούμε να τη δούμε.
Pov Ελένης
Μπαίνω στο αμάξι ,τρέχοντας. Είμαι ήδη στο σπίτι και δεν έχει και κλειδιά. Θα με φάει ζωντανή.
Φτάνω έξω από το στενό,παρκάρω και τρέχω στο σπίτι .
"Επιτέλους Ελένη,πόση ώρα πια?"λεει με ένα χαμόγελο και Α γκαλιαζομαστε γρήγορα.
Ε"χαρομαι που ηρθες"λέω και ανοίγω τη πορτα.
"Και γω"λέει και μου ξαναχαμογελαει. Μου έλειψε.