καινουργιος...ερωτας

παρτ 64

PovΕλενης
Γυρνάω γύρω γύρω στο σαλόνι. Γαμω ακόμα να με πάρουν τηλεφωνο.  Και αν είναι στο νοσοκομείο? Και αν έγινε καμία στραβή?
Αρπάζω το κινητό και μου περνάει η σκέψη να τους πάρω τηλέφωνο.
Το σπίτι είναι τόσο άδειο και με κάνει να νιώθω χειρότερα.

Ανοίγω πόρτες παράθυρα. Νομίζω ότι θα σκάσω. Πρέπει να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στη ζωή μου αυτές τις μέρες,αυτές τις ώρες. Το έκανα με τον Χρήστο αν και δεν νιώθω τίποτα ιδιαίτερο για εκείνον. Ούτε εκείνος φυσικά. Νιώθω ότι εγινα κάτι σαν πουτανα. Δεν νιώθω όμως τύψεις για τίποτα. Χάρηκα που έκανε κάτι διαφορετικό,κάτι που με έκανε Ν ξεχάσω. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακο σωστά?
Από την άλλη δεν έχω κανένα νέο από τα κοριτσια ή το Χρήστο. Με κάνουν και τρελαίνομαι. Και τι εννοουσε ότι θα τις βγάλουν έξω. Τι θέλει και αυτός ο μπλακ και μας έχει κάνει τη ζωή άνω κάτω. Έχω και τη σχολή πάνω από το κεφάλι μου.
Πως έγιναν όλα αυτά σε λίγους μήνες.
Μα προπάντων γλυκειά μου σου λείπει εκείνος
Άκουσα μια μικρή φωνούλα στο κεφάλι μου. Ρε αι στο διάολο. Δεν μου λείπει,δεν μου λείπει,δεν μου λειπει
Πρώτον δεν μπορείς να μου κρυφτείς. Σε ξέρω παναθεμα σε. Και δεύτερον σταματά να κάνεις το 5χρόνο και αποδεξου το. Σου λείπει και ακόμα τον αγαπάς
Ωχου σκάσε και συ. Ο Μιχάλης τελείωσε. Μας τελείωσε.
Δεν με θέλει και συγουρα είναι μια χαρά. Του το  εύχομαι αυτό. Το ότι χώρισαν δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να είναι καλά.
Ίσως όμως θες να είναι καλά μόνο μαζί σου
Λέγε ότι θες.
Ξαφνικά το κινητό μου δονείται. Ένα μυνημα.
Ε"τα παιδιά "φωνάζω και πετάγομαι πάνω.
Χ"Ο Αντώνης μπήκε μέσα. Υπάρχει φωτιά και πολύ όπλο. "Έλεγε το μυνημα. Ξαφνικά δεν ένιωθα τα πόδια μου. Η πορτα ακουστηκε να ανοιγει και  να κλεινει .
Γ"Ελένη?"ακούω μια γνώριμη φωνή όμως το σώμα μου έχει μουδιασει.
Γ"Ελένη εισαι καλα? Η Μαριάννα που είναι? Έχει εξαφανιστει"βλέπω το Γιάννη μπροστά μου και μετά μαυρο.

Λίγο πιο μετά ξυπνάω στο κρεβάτι μου. Τα κορίτσια. Σκέφτομαι και σηκώνομαι.
Γ"οπα οπα περιμενε. Τι έχει γίνει .τι εννοεί ο Χρήστος υπάρχουν φωτιές και πυροβολισμοί? "Ρωτάει ο Γιάννης και κάθεται στο κρεβάτι μου.
Ε"να λοιπόν..έχουν γιενι κάποια πραγαμτα και"
Εξήγησε τα πάντα το Γιάννη. Είχε γίνει άσπρος.
Γ"το ήξερα ότι κάτι καλό θα γινόταν. Το ήξερα γαμω"φώναξε και έριξε κάτω όλα τα πράγματα στο κομοδίνο μου.
Ε"ηρεμισε Γιάννη δεν ξέρουμε τίποτα ακομα,Εγώ τι επαθα?"
Γ"έγινες άσπρη και λιποθυμησες"
Λέει και κατεβαίνει γρήγορα κάτω.
Ε"Γιάννη που πας?"
Ρωτάω αλλα η πόρτα κλείνει βίαια. Έφυγε. Μα που πάει? Ξέρει που είναι? Μήπως ξέρει και αλλα και μου τα κρύβει?
Παίρνω το τηλέφωνο και κανεις δεν μου απαντάει.
Έχω αρχίσει να ανυσηχω πιο πολύ.
Χ"Ελενη"ακούγεται μια ψιθιριστη φωνή
Ε"ΧΡΙΣΤΊΝΑ ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΆ ΤΙ ΣΥΝΑΙΒΕΙ"
Χ"δύσκολη ώρα...φωτιά..γκουχ... Η Μαριάννα...Είναι ...γκουχ..αναίσθητη...βοήθεια..."Ξ γραμμή κλείνει. Θα πάθω εγκεφαλικό. Αρχίζω Ν κλαιω και πανικόβλητη παίρνω τον Αντώνη.
Α"έλα Ελένη δεν μπορω να μιλήσω ξερεις"ακούω ένα πυροβολισμό.
Ε"Ξ χριστινα η και η Μαριάνα Αντώνη που είναι?"ρωτάω και κλαίω
Α"είναι μέσα στο δωματιο δεν μπορω να τις βγάλω..προσπαθώ "
Ε"Κάνε γρήγορα θα πεθάνουν Αντωνη"λέω κι η φωνή μου σπάει
Ο Αντώνης δεν μιλάει ακούω ένα πυροβολισμό και η γραμμή πεφτει. Παναγία μου.
Τρέχω στο σαλόνι.
Ποιον να πάρω?
Το Χρήστο!!!
Τον παίρνω μια,δύο με τίποτα.. Ίσως είναι και αυτός μέσα.
Η Χριστίνα είχε πει κάτι για την Ερη.
Ε"ΕΡΗ..."λέω και κλαίω με λυγμούς.
Ε"μένει τι έγινε?"
Ε"φωτιά..πυροβολισμοί..Μαριάννα "Λέω ακι δεν μπορω να μιλήσω από το κλάμα
Ε"ηρεμισε και πες μου"ακούγεται ανήσυχη
Ε"η Μαριάννα και η Χριστίνα ερη..Τις απήγαγε κάποιος και ο Αντώνης με το Χρήστο πήγαν να τις πάρουν. Το σπίτι έχει πιάσει φωτιά και όλες οι γραμμές επεσαν"
Λέω κλαίγοντας
Ε"δεν δεν καταλαβαινω"
Ε"θα πεθάνουν.."λέω μόνο και η φωνή μου ξαναδπαει
Ε"...θα πάω..θα σε πάρω τηλέφωνο όταν φτασω"λέει σκληρά
Ε"έλα να με πάρεις ..Δεν μπορώ αλλο εδω"
Ε"ερχομαι:κλείνει το τηλέφωνο και κάθομαι στο καναπε.
Χωρίς να το σκεφτώ περνω το τηλέφωνο και πληκτρολογο τον αριθμό του..Τον χρειαζομαι
Μ"Ναι?"ρωτάει αγουροξυπνημενος
Μου έλειψε η φωνή του.
Ε"Μιχαλη"λέω και προσπαθώ να μην ακουστεί ότι έκλαιγα
Μ"Ελένη? Τι έπαθες? Γιατί κλαις?"
Ε"Εγώ..."λέω και δάκρυα πέφτουν από τα μάτια μου
Μ"ηρεμισε ..Και πες μου"λέει γλυκά.
Ε"Εγώ...εμένα...Μου έλειψες και..έγινε κάτι.."λέω και σκουπίζω τη μύτη μου
Μ"και μένα...μου λειπεις"λέει και μπορώ να ακούσω το γέλιο του.
Ε"Μιχάλη...Μπορεί να πεθάνουν..φοβαμαι"λέω και εκείνος σοβαρευει
Μ"Ποιοι? Τι έγινε?"λεει και τον ακουω να σηκώνεται από όπου ήταν.
Ε"η Χριστίνα και η Μαριάννα.. βρίσκονται σε ένα φλεγόμενο σπίτι..."λέω και κλείνω το στόμα μου για να μην ουρλιάξω.πονάει πολύ
Μ"μαπως? Ελένη πως έγινε αυτό?"
Ε"δε..μεγάλη ιστορια"
Μ"θες..να.."
Ε"όχι..Δηλαδή Ναι..Αλλά είσαι μακρυα"
Μ"δεν είμαι..Πότε δεν ήμουν "
Ακούγεται αναστατωμενος
Ε"αν μπορείς..σε παρακαλω"λέω και η πορτα χτυπαει
Μ"θα τα πουμε...μαλλον...να προσεχεις"λεει και κλεινω. Αποκλείεται να έρθει έως εδώ για μένα...Για μας...
Ανοίγω και βλέπω την Ερη. Είναι αλλαγμένη.
Ε"αν θες να ερθεις πρέπει να σταματησεις το κλάμα. Είναι εμπόδιο."λέει και γνεφω. Τρέχω στο μπάνιο και πλενομαι με νερό. Νιώθω καλύτερα που μπορώ να βοηθήσω.
Παίρνω κλειδιά και φεύγουμε.