καινουργιος...ερωτας

παρτ 27

Pov χριστινας
Δεν μπορούσα να τον κοιταω. Έφταιγα εγώ που δεν ήταν εδώ και το ξέρω. Αυτό όμως ήταν το λιγότερο,γιατί τότε ήταν που μπήκαν τρέχοντας μέσα η μαμά του ο μπαμπάς του και η ..Δέσποινα. Τον κοίταζαν και δεν ήξεραν τι ναπουν,απλώς έκλαιγαν. Η μαμά του τον είχε αγκαλιά και τον χάιδευε ενώ έκλαιγε ο μπαμπάς του κοιτούσε το κενό Και η Δέσποινα εμένα. Με κοιτούσε λυπημένα χωρίς νόημα,σαν να μου έλεγε Εσύ φταις αλλά δεν σε κατηγορώ. Μετά ήρθαν τα παιδιά,η Ελένη ,ο Μιχάλης,η Μαριάννα,ο Χάρης , ο κωνσταντινος,ο Γιάννης. Ο Δημήτρης δεν ήταν πουθενά και αυτό ήταν περίεργο. Ήταν ο τελευταίος που είδε τον Οστιν και μετά έγινε ότι έγινε. Όχι αποκλείεται να έκανε κάτι! Σωστά??
Οι γιατροί μας είπαν να φύγουμε ώστε να πάρουν το Πτώμα αλλα η Δέσποινα ζήτησε να κάτσει λίγο ακόμα μαζι του. Είναι καλή κοπελα δεν της αξίζει τέτοιος πόνος, σε κανέναν μας.
Pov Δέσποινας
Αυτό ήταν,έφυγε. Δεν προάβα να τον αποχαιρετήσω και με άφησε. Μου είχε πει ότι δεν θα με αφήσει γαμωτο,μου είχε πει ότι θα προσέχει. Τότε ήταν όμως που χωρίσαμε και έγιναν όλα Σκατα.
Δ"γιατί πρέπει να τα παίρνεις όλα τόσο δραματικά μου λες?" Τον ρώτησα . Δεν περίμενα απάντηση.
Δ" Οστιν...Είσαι ότι μου έχει μείνει..Η οικογένεια μου..Γιατί με άφησες μου λες? " σκουπισα τα δακρυα μου και του επιασαντο χερι.
Δ"το ξέρω ότι με ακούς Οστιν. Το ξέρω ότι δεν έχεις πεθάνει ακόμα . Αυτή είναι η δική σου μάχη, και πρέπει να την κερδίσεις. Εκτός αν...δεν θες. Θα το καταλάβω αληθεια. Είναι εντάξει αν θες να φυγεις, είναι εντάξει αν θες να ηρεμισεις. Δεν θελω να φυγεις ,κανείς δεν θέλει ,αλλά αν αποφάσισες να φυγεις ,κάντο και δεν θα σου κρατήσουμε κακία. Αν θες να σταματήσεις να πολεμάς. "Χαμογελασα στη θυμηση μιας ταινια που ειχαμε δει μαζι" θυμασαι εκεινη την ταινια if i stay που δεν ηθελες να δουμε αλλα σε πιεσα? Ελεγε οτι"πηγα πιο κοντα του"οτι το να ζεις.ειναι δυσκολο και υο να πεθαινεις ειναι ευκολο,θυμάσαι? Απόφασης τη θες λοιπόν ξαδερφακι. Να πολεμήσεις η να φυγεις σαν δειλός από τη μάχη?" Ρώτησα και του έπιασα το χερι. Τότε μπήκε η χριστινα.
Χ" Οστιν...άκουσα ότι είπε η Δέσποινα και έχει δίκιο. Θα καταλάβουμε αν θες να φυγεις. Αποφασισου ,απλα δεν ξερω τι θες. Να φυγεις ή να μείνεις?" Σηκωθηκαμε και πήγαμε μαζί προς τη πορτα,τότε ξαφνικά ακούγεται ένας ήχος. Μπιπ μπιπ μπιπ..πολυ δυνατός ,έτσι ωναξαμε τον γιατρό.
Έκλεισε όλα τα παράθυρα και μας έβγαλε έξω.
Δ"λες να.."
Χ"δεν..δε ξέρω "
Pov οστιν
Είμαι ξαπλωμένος σε ένα.κρεβάτι αλλα δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν συνεχώς. Ακούω τη Χριστίνα Θωμά τα λόγια της. Δεν ξέρω γιατί,μάλλον μιλαει σιγανα. Κάποιος άλλος μπαίνει μέσα και τον ακούω. Είναι ο Δημήτρης,τι θέλει εδώ? Μιλάει με τη Χριστίνα . Θέλω να σηκωθώ αλλα ,Δεν μπορώ,νιώθω κουρασμένος. Απλα τους ακουω που μιλούν ξανά χωρίς να καταλαβαίνω τι λένε. Μπαίνει και άλλος μέσα και μετά γ πορτα κλείνει. Κάποιος μου μιλά...Ο Γιάννης. Τώρα ξέρω ότι με νοιάζονται. Ξαφνικά ησηχια. Ένα χέρι μου πιάνει τον καρπό.
Δ"βρε βρε ο Οστιν...Πως έγινες έτσι ρε? "
Θα τον διαλησω
Δ"ηρεμισε δεν ήρθα για να σε σκοτώσω ,μονο να μιλησουμε θελω. Γιατι το κανεις αυτο? Σε ολους? Παιζεις μαζι τουςσαν πιόνια. Δεν τους δείχνεις ότι τους αγαπάς έτσι." Μάτι λέει
Δ"Αυτό όλο εδώ το είναι. Αν είναι φυγεις γιατί τους ταλαιπωρεις και τους δίνεις ελπίδες, και αν είναι να μείνεις γιατί δεν ξυπνάς? Όλη λένε ότι είναι δική σου ζωη όμως σε βλέπω αναποφάσιστο για το τι θα κάνεις με αυτή. Δεν θέλω να σε πιάσω,αλήθεια ούτε γω θέλω να φυγεις. Δεν αξίζει σε κανέναν ο θάνατος, απλα πρέπει να αποφασίσεις φίλε, ζεις και προχωράς ή πεθαίνεις και μένεις πίσω.?" Είχε δίκιο. Έπρεπε να αποφασίσω. Ξαφνικά νιώθω να ηρεμώ και ένα άγχος ακούγεται ο Δημήτρης φωνάζει και κάποιοι μπαίνουν μέσα. Δεν με νοιάζει τη κάνουν,γιατί νιώθω τόσο ωραία. Ξαφνικά ακούω την αδερφή μου. Η καμελια??
Flashback
Ο"Να προσέχετε "
Κ"θα προσεχουμε αδερφουλη" αγαπαω την αδερδη μου οσοστιποτα. Εκεινο τον καιρο οι γονεις μας ειχαν παει στο εκωτερικο για δουλιες και την προσεχα.εγω. ειναι 6 και σημερα παει εκδρομη.δυο ωρες μετα με παίρνει αγνωστο τηλεφωνο
Ο"παρακαλώ? "
?"γεια σας είστε ο αδερφος της καμελιας?"
Ο"ναι τι εγινε?"
?" Ειμαι ..η δασκαλα της"
Ο"ναι ηεια σας τη συνβαινει?"
Δ"το πούλμαν...Μας χτύπησε σε ένα δέντρο "
Ο"είναι καλά??"
Δ"συγγνώμη δεν...μπόρεσαν να τη σωσουν" εκλεισα το τηλέφωνο και άρχισα να κλαιω σπαραχτηκα τελος flashback.
Είμαι σε ενα άσπρο δωμάτιο και κάθομαι σε ένα κρεβάτι.Φοράω ένα κουστούμι,ακριβό. Σηκωνομαι και μοιάζω τον εαυτό μου σε ένα καθρέπτη. Μια σκιά είναι δίπλα μου ,γυρνάω και βλέπω την...αδερφη μου.
Ο"καμελια ?"
Κ"Γεια σου αδερφουλη" την αγκαλιάζω σφιχτά και με αγκαλιάζει.
Ο"από τότε εδώ είσαι?"
Κ"Όχι χαζουλη εινουν πάνω..απλά ήρθα να σου μιλήσω πριν αποφασίσεις τελικος" μου είπε και με επιασε με το μικρό της χεράκι
Κ"ελα"
Είναι τόσο όμορφη και μου έλειψε.
Κ"δεν ήρθε η ώρα ακόμα Οστιν. Δεν είσαι έτοιμος."
Ο"τι εννοεις"
Κ" δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις ακόμα αδερφουλη μου..έχεις Πολλά.να κανεις"
Κ"και συ που το ξέρεις καμελια?"
Κ"Επειδή σε εβλεπα κάθε μερα. Έχεις..ζωή μπροστά σου ακόμα και δεν θα σε αφήσω να τη χαραμισεις"
Ο"θα κάνω ότι θέλω καμελια...Θέλω να μεινω"
Κ"συγγνωμη" μου είπε και με αγκαλιασε.
Κ"δεν μπορεις,αλλά ην ανησυχείς θα ξανα συναντηθουμε"
Ο"καμελια?" Φώναζα ενώ έφευγε προς το φως και έτσι εξαφανίστηκε. Το ίδιο και γω . Γύρισα πίσω στο σώμα μου,στη γη. Άκουσα τότε την Χριστίνα και τη δεσποινα. Είχαν δίκιο γι αυτό κι αποφάσισα.
Pov χριστινας
Τι έχει γινει είναι ώρες εκεί μεσα. Ο γιατρός βγαίνει με ένα χαμόγελο.
Γ"Ξ καρδια του σταμάτησε για λίγα λεπτά αλλα ξαφνικά σε ίσα να ξαναχτυπά. Θα γίνει καλα μην ανυσειχειται .
Χ"θα γίνει καλα!!!!!" Είπα και την αγκαλισα σφιχτα . Εκλειγε αλλα.Ήταν δακρυα χαρας. Το είπαμε και στους άλλους και αγκαλιάστηκαν όλοι. Περάσαμε.ενωμένοι την τραγωδία. Ο Δημήτρης καθόταν σε μια γωνία με τον για η και δεν είχαν ακούσει τίποτα.
Χ"Γιάννη!!!! Θα ζήσει!!"
Φωνάζω και τρέχει προς σε μας. Μας αγκαλιασε έναν εναν.
Πήγα προς τον Δημήτρη.
Χ"θα ζησει" του ειπα και τον αγκαλιασα χωρίς να το σκεφτώ.
Δ"ωραια" είπε με ένα χαμόγελο ανακούφισης.
Χ"ευχαριστώ " του ειπα
Δ"γιατί πραγμα?" Με ρώτησε χωρίς να κατάλαβε Γτ μιλούσα
Χ"ξέρω ότι του μίλησες πριν σε ειδα" χαμογέλασε και με ξανααγκαλιασε.
Όταν με άφησε ήθελα να κάνω κάτι. Και το έκανα. Τον φίλησα ,και ανταποκρίθηκε. Δεν μας ειδε κανεις γιατί είμασταν γωνία .
Τότε κατάλαβα τι έκανα και το άφησα.
"Και πάλι..Ευχαριστώ " είπε και έφυγα από δίπλα του. Εκείνος.χαμογελαγε στραβα