καινουργιος...ερωτας

παρτ 86

"Ζω τη στιγμή για εμάς,αφού Εσύ δε καταδεχεσαι να το πιστέψεις"

Pov Χριστίνας
Μετά από ένα μεγάλο και κουραστικο ταξίδι επιτέλους,έχουμε φτάσει στο σπίτι.

Είναι πανέμορφο,μπορώ να πω και καλοδιατηρημένο. Ανάμεσα στα δέντρα του υπηρχει ενα μικρο ασπρο πηγαδι,και ο κήπος είναι τεράστιος.

Α"ξέρω ότι δεν είναι του στυλ σου αλλά είναι μια χαρα ετσι?"ρωτάει και τον κοιταω Καλά καλά.
Χ"παιδί μου είσαι χαζό? Είναι τέλειο. Επίσης δε θα  μετακομισουμε εδω,διακοπές κανουμε "

Γέλασε και με φίλησε πεταχτά.

Χ"μισό λεπτό.Έχω κάτι να κανω"
Του είπα και προχώρησε προς το σπίτι.

ΜΉΝΥΜΑ
ΜΟΛΙΣ ΦΤΆΣΑΜΕ. ΜΗΝ ΑΡΓΉΣΕΙΣ
Χαμογέλασα και κοιτάω μπροστά μου. Θα είναι υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό
Χ"Μ θα ειναι"είπα στο εαυτό μου
Α"ρε μωρό μου έρχεσαι?"μου φώναξε ο Αντώνης μέσα από το σπίτι.

Χ"ερχομαιι"φωναξα και ετρεξα μέσα.

Pov Ελένης

Ανεβηκα στο δωμάτιο και έπεσα με δύναμη στο κρεβάτι. Τι στο καλο συμβαίνει με τη πάρτη μου..Πόσο καιρό θα μείνω σαν αγγούρι όρθιο πια?

Ίσως φταίω εγω,που έχω χάσει ότι αυτοπεποίθηση ειχα,ίσως φταίει ο καιρός που τον μισώ...

Ίσως φταίει ο Μιχάλης...Ναι αυτός φταίει ...ΕΥΚΟΛΑΚΙ ΉΤΑΝ.

Παίρνω μια ανάσα και σηκώνομαι παλι στα πόδια μου.

Παίρνω τη βαλιτσα και τη κατεβάζω κάτω.

Μ"λέω να φύγουμε πιο νωρίς συμφωνείς ?"ρωτάει η Μαριάννα και αναστεναζω.

Ε"whatever you say"της είπα κι με κοιταξε Καλά καλά
Μ"ώπα το αγγλικο"
Ε"τι τσάμπα ολόκληρο προφισιενσι?"της έκλεισα το μάτι και μειδιασε.

Ε"θέλω τόσο να φύγω,να πάω βόλτες το βράδυ στα σοκάκια,να πιω όσο χωράει το στομάχι μου,και να περάσω όμορφα επιτέλους "της είπα και κάθησε δίπλα μου.

Μ"μακάρι η ζωή να ήταν διακοπες"αναστεναξαμε μαζί και γελάσαμε.

Ε"Πότε φεύγουμε είπαμε?"ανασηκωσε τους ώμους.

Μ"δε ξέρω ακριβώς,θα μας πει ο Γιαννης"ειπε και εγνεψα.

Ε"πάω να πιω κάνα καφέ "είπα και βγήκα έξω.

Προχώρησα αρκετές ώρες στο δρόμο και κάθησα σε μια καφετέρια. Ένα αγόρι απέναντι μου,με όμορφες γωνίες με κοιτούσε.

Δεν είναι η ώρα Ελένη. Είπα στον εαυτό μου.

'Και πότε θα ειναι'
Είπε η εσωτερική φωνή μου και ταρακούνησε το κεφάλι μου.

Το αγόρι χαμογέλασε και γύρισε το βλέμμα του πίσω στο βιβλίο του. Φαινόταν αρκετά ώριμος.

Με μαύρα πλούσια μαλλιά,επιμελημενα γενιά αλλά και πάλι οι γωνίες ξεχώριζαν.

Προσπαθούσε να το παίξει τουλάχιστον 30 αλλά δε είχε πατήσει τα 25 σίγουρα.

Μωρε κατι μου θυμιζει αυτος.
Ασχολουμε λίγο με το κινητό μου και ξανακοιταω...Είμαι σίγουρη ότι κάπου τον ξέρω.

Ανασηκωνω τους ώμους ως ένδειξη ότι παραδινομαι και παραγγέλνω ενα καφέ.

Ένα μήνυμα έρχεται στο κινητό μου και το ξεκλειδωνω.

"Δε μπορεί να με ξεχασες τόσο γρηγορα"
Διαβασα και κοιταξατον απέναντι.

Ο Βαγγέλης...

Σηκώθηκα πανω και το ίδιο έκανε και εκείνος. Πήγα κοντά του και τον αγκάλιασα φιλικά

Ε"πως βρέθηκες εδώ?"ρώτησα και χαμογέλασε.
Β"ο Θεός έβαλε το χέρι του,και να μαι"ειπε και γέλασα

Β"Ή Αλήθεια είναι ότι σώθηκα από θαύμα και ήρθε εδώ για να δω τη κοπέλα μου."
Ε"Πόσο χαιρομαιι"

Ε"θα πάρω τη Μαριάννα και το Γιάννη να τους το πω.

Πληκρολογησα τον αριθμό του Γιάννη και περίμενα.
Ε"δε θα πιστέψεις ποιος είναι μαζί μου"

Καικατ Γεια σας πατατάκια μου πως πάνε τα κέφια . Έχουν πέσει καταλήψεις και δε μου ρχεται επνευση . Φαντάστητε το λιγο😢 μπαιι