καινουργιος...ερωτας

παρτ 33

Pov Μαριαννας
Στο μπαράκι χθες περάσαμε υπέροχα. Κρίμα που η χριστινα το έχασε! Αναρωτιέμαι γιατί δε ήρθε,αλλά θα το μάθω. Χθες ηπια τα έντερα μου ένα πράγμα και ήμουν λιώμα. Ευτυχώς ο Χάρης και ο Κωνσταντίνος με πρόσεχαν για να μην πέσω σε κάνα πατωμα. Αλλά το συνεσθημα ήταν ωραίο,ένιωθα μια ελευθερία. Η Ελένη χόρευε συνεχώς και ξεπατωθηκε η καημένη,και εκείνη ήπιε αλλά όχι όσο Εγώ. Γενικά περάσαμε καλά. Σηκώθηκα το πρωί με ένα κεφάλι καζάνι ,ευτυχώς που δεν κοιμήθηκα στο σπίτι γιατί θα άκουγα έναν εξαψαλμο. Όταν γυρίσαμε το βράδυ κατά τις 4:00 ο καθένας πήρε το δρόμο του. Χαιρετησα το χαρη.
Χ"καληνυχτα μωρό μου και πρόσεχε μην πέσεις πουθενα" κορόιδευε και τον χτύπησα στο κεφάλι.
Μ"μην παίζεις με το πόνο μου χαρουλη, ή μάλλον Όχι οχι"ειπα γελοντας"μην παίζεις με τη χαρά μου"φώναξα και γέλασα δυνατα
Χ"Ελένη πάρτη μέσα μην ξυπνήσει όλη τη γειτονιά ,η τρελη"
Μ"ΧΙΧΙ με αγαπάς!"
Χ"πολυ!" Με φίλησε και έφυγε. Μπήκα με την Ελένη στο σπίτι της και ξάπλωσε στο καναπέ με τα ρούχα.
Μ"η Χριστίνα γιατί δεν ήρθε?"Ρώτησα κοιτοντας το ταβανι"
Ε"δεν ξερω"είπε κάπως ψεύτικα. Την ξέρω,κάτι της ειπα η χριστινα.
Μ"καλά μου λες το πρωι"
Είπα και αλλαξα πλευρό
Ε"με δεν..."αυτά άκουσα και μετά αποκοιμηθηκα.
Τώρα είναι πρωί,11:30 περίπου και πίνουμε καφε.
Μ"δεν μου είπες "ειπε και φιλιά μια γουλιά.
Ε"τι να σου πω?" Είπε και άφησε τη κούπα κάτω.
Μ"που ήταν η χριστινα και δεν ήρθε χθες"
Ε"Εγώ δεν" τη διέκοψα
Μ"εμένα δεν μου κρύβεις τίποτα σε ξέρω από το Δημοτικό ,σε έχω γεννήσει οποτε ξέρασε τα ολα"
Ε"πφ καλά ,δεν ηθελε να το μάθεις γιατί ..Δεν ξέρω ακριβως"
Μ"πες!"την πιεσα.
Ε"στο δημτδ"είπε γρήγορα και δεν κατάλαβα τι είπε.
Μ"τι είπες μωρέ δεν ακουσα"
Ε"είπα ότι ήταν στον δημιρξχξ"
Μ"Ελένη αν δεν μιλήσεις κανονικά θα σου ξεριζωσω το μαλλί μάτι Θεό!"
Ε"καλα!Ήταν στο ΔΗΜΗΤΡΗ"
Παναγία μου...λες να..?? Όχι αποκλειεται. Αν και χαίρομαι αλλά...ανησυχώ
Μ"σηκω"
Άρπαξα το μπουφάν μου.
Ε"που πάμε?" Ρώτησε τρομοκρατημένη
Μ"προχωρα" με ακολούθησε γιατί με φοβήθηκε, και γω στη θέση της θα με φοβόμουν!
Άρχισα να τρέχω προς το σπιτι της Χριστίνας. Στο δρόμο της.
Ε"περιμενε"φώναζε λαχανιασμενη.
Μ"άντε μωρή χοντρή" γέλασε και πήρε βαθιές ανάσες.
Μ"εισπνοή εκπνοή ..Τώρα ΠΡΟΧΩΡΆ!" Είπα και την έπιασε από το μπράτσο.
Ε"κάτσε ρε"
Φτάσαμε έξω από το σπιτι της και πήγαμε στο δωμάτιο της από το παράθυρο.
Και όπως το φανταστικά δεν ήταν μέσα. Η Ελένη κατάλαβα ΤΙ ήθελα και κοιταξα απο το παράθυρο.
Ε" δεν είναι στο κρεβατι"
Μ"για να τσεκαρουμε" κατεβήκαμε από το παράθυρο ξανά και πήγαμε στο σπίτι του Δημήτρη.
Ε"που είναι οι Sammy και ο dean όταν τους χρειάζεσαι?"(supernatural)
M"σουυτ καποιος ερχεται" κρύφτηκαν πίσω από ένα θάμνο και είδαμε το Γιάννη να έρχεται με σακούλες στα χέρια.
Ε"το χω"είπε και σηκωθηκε
Μ"μην Όχι.." Δεν με άκουσε.
Ε"καλημερα" είπε με ένα χαμόγελο
Γ"Καλημέρα??" Είπε και γύρισε στη πόρτα
Ε"εμ ήθελα να ρωτήσω.."
Γ"αν είναι η χριστινα μέσα?" Είπε με σηκωμένο φρύδι χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει.
Μ"Ναι!" Πετάχτηκε πίσω από το θαμνο"αυτό θέλουμε να μαθουμε" ειπα ενώ έβγαζε κάτι φύλλα από τα μαλλιά μου.
Γ"μέσα είναι,κοιμούνται και οι δυο στο καναπέ. Μην ανυσηχητε του ελεγξα Εγώ το πρωί. Δεν έγινε τιποτα"είπε χαλαρά και χαλάρωσε και γω μαζί του.
Μ"ευτυχως"
Ε"ωωω κριμα" την κοιταξα με και οι δυο σε φάση *τι είπες τωρα?*
Ε"τι? Έχω βαρεθεί την όλη κατάσταση. Αυτό θα τα ξεκαθάρισε όλα!" Είχε ένα δίκιο αλλα ήταν ένα επικίνδυνο δίκιο.
Μ"μπορούμε να μπουμε?"
Γ"αχα" είπε και με μια κίνηση άνοιξε και μπήκαμε και οι τρεις μέσα. Η Χριστίνα και ο Δημήτρης ήταν αγκαλιά στο καναπέ. Τους κοιτάζαμε περίεργα και η Ελένη τους έβγαλε φωτογραφία.
Μ"δεν πας καλα"ειπα και τη κοιταξα
Ε"το ξερω,ποιος είναι καλα στις μέρες μας?"είπε χαμογελαστά και κολλήσαμε πέντε με το Γιάννη
Χ"θα σκάσετε πια?" Ακούστηκε η φωνή της Χριστίνας
Δ"μας τα χέτε πριξει πια...μουρμούρα!!" Και να κι ο Δημήτρης!!!
Μ"εμ....Γεια σας παιδιά τι κάνετε καλά? Όλα οκ?" Ρώτησα ηρωνικα και η Ελένη γέλαγε ξανά. Η Χριστίνα τσέκαρε σιγανα κάτω από τα σκεπάσματα και ανακουφιστικε
όταν ειδε ότι ήταν ντυμένη.
Δ"ψιτ....Δεν έγινε τιποτα"της είπε και σηκωθηκε. Ήταν κάπως περίεργος.
Χ"κα..λητέρα να φύγω..ελάτε παιδια" είπε αμήχανα και το ίδιο αμήχανα μας χαιρετησε και ο δημητρης.
Δ"εμ..γεια"
Χ"γεια"είπε και εκείνη και έφυγε πρώτη. Κοίταξα το Γιάννη σε φάση *τι έγινε τώρα?*
Μου έδωσε το βλεμα *ιδέα δεν έχω* και φύγαμε.
Η Χριστίνα δεν μίλαγε σε όλο το δρόμο ,ήταν περίεργο. Τι να έγινε χθες που να μην θέλει να μιλήσει?
Pov Δημητρης
Ξύπνησα από κάτι φωνές . Ήταν σιγά ες αλλά κοντά μου,άνοιξα λιγο τα μάτια να δω τους πουστηδες που με ξύπνησαν. Δεν μου αρέσει να με ξυπνάνε!
Κοίταξα και ήταν Μαριάννα ,η Ελένη και ο Γιάννης. Ξαπλωμένη μπροστά ήταν η χριστινα που είχε ανοιχτά μάτια και τους κοίταγε. Ήταν τοσο κοντά μου που ένιωθα τη καρδιά της να χτυπά.
Χ"θα σκασετε?" Είπε η χριστινα και χαμογελασα. Πόσο μου αρέσει η αγριάδα της.
Δ"ναι μας τα χετε πριξει πια" ακολουθησα και γω και το τρανταχτω γέλιο της με κούνησε.
Μ"Γεια σας παιδιά όλα οκ?" Ρώτησε η μαριαννα ηρωνικα και τότε θυμήθηκα τα χθεσινά. Ήμουν τόσο κοντά να....γαμωτο!
Η Χριστίνα κοίταξε κάτω απο τα σκεπάσματα. ΓΑΜΩΤΟ τη θελω αλλα εκεινη δεν το θέλει.
Δ"ψιτ δεν έγινε τιποτα"της είπα και σηκώθηκα αμήχανα.
Χ"καλυτερα να φυγω πάμε κοριτσια" είπε και έφυγε. Τα κορίτσια Αφού έδωσαν κάτι ματιές στο Γιάννη ,μάλλον ρώτησαν το στο διάολο έγινε,αλλά δεν ξέρει τίποτα ούτε αυτός. Έφυγαν και αυτές και κάθησα στο καναπέ με δύναμη.
Γ"λοιπόν...τι έχει γινει ρε?" Ρώτησε και κάθησε δίπλα μου σοβαρός.
Γέλασα ελαφριά. Δ"αλήθεια? Τόσο καιρό δεν έχουμε μιλήσει ποτέ 'σοβαρά' και θα μιλήσουμε τώρα?"
Γ"Ναι γιατί αυτό δεν είναι πλάκα...Είναι συναίσθημα και ..έρωτας και μην το κρύβεις...απλά μιλά μου,θέλω να ξερω"
Δ"ωραία λοιπόν..ΜΟΥ ΑΡΈΣΕΙ πολύ ,δεν μπορώ να μείνω μακριά της και δεν θέλω να μείνω. Μου αρέσει το χαμόγελο της,που χωρίζετε το πρόσωπο μου κάθε φορά που το βλέπω,το ποσό αληθινή είναι,το ότι όταν κάποιος τη χρειάζεται είναι εκεί και Ναι μου αρέσει η αγριότητα της. Το θυμωμένο της πρόσωπο,η ανάσα της που ανεβοκατεβαίνει γρήγορα και τα χέρια της που διπλωνονται σε μπουνιές όταν της φωνάζουν. Αυτά τα μικρά πράγματα." Αυτά του ειπα και χαμογέλασε.
Γ"φίλε έχεις τσιπησει τη λαμαρίνα. Και μιλάω σοβαρά."
Δ"μαλακα,είναι τόσο περίεργο..."
Γ"ξέρω.."είπε και έτριψε το σβέρκο του.
Δ"Τώρα τι κάνω?"
Γ"πας να τη βρεις. Αυτό κανεις"
Δ"πρώτον δεν μπορώ να της το πω....δυσκολεύομαι να την κοιταξω απο τότε που...άρχισα να νιώθω έτσι...Και δεύτερον τώρα χώρισε."
Γ"και? Δεν νομιζω να είναι αυτό το προβλημα"
Δ"καλά άστο..θα κάνω ότι θελω" είπα θυμωμενα και σηκώθηκα πάνω.
Γ"που πας?" Ρώτησε και χτύπησε τα πόδια του κάτω.
Δ"βολτα"ειπα και βγήκα έξω.
Κοίταξα απέναντι στο σπίτι της. Ήταν στο δωμάτιο της και χόρευε. Χαμογέλασα αμέσως όταν την είδα. Με καταστρέφει. Καταστρέφει το Εγώ μου. Μου βγάζει άλλο εαυτό . Δεν ξέρω όμως..το θέλω αυτο? Θέλω να αλλάξω ή όχι?
Πήρα μια ανάσα και χτύπησα το κουδούνι της.
Άνοιξε και καθώς τα μάτια της γυάλιζαν και γλυφοντας τα χειλια της με ρώτησε.
Χ"τι κάνεις εδω Δημήτρη?" Δεν το είπε ούτε θυμωμενα ούτε ξαφνιασμενα.
Μου άρεσε αυτό.
Δ"..." την κοιταγα και άναβα ακριβώς εκείνη τη στιγμή...
Δ"είναι μέσα οι γονείς σου?" Ρώτησα γρήγορα
Χ"Όχι...Αλλά γιατί ρωτ..."την διέκοψα φιλώντας της παθιασμένα και εκείνη παραπατησε πίσω. Της ειπα μέσα στο φιλί
Δ"πηδα" υπακουσε και πηδεξε ώστε να την πιάσω από τους γοφούς. Με κράταγε από τα μαλλιά και κάθε λίγο τα τράβαγε. Εγώ τη κράταγα σφιχτά και τη φιλαγε διψασμένα. Δεν ξέρω ειχα να τη φιλήσω απο χθες το βράδυ και μου είχε λείψει...
Ναι τώρα ξέρω.
Δ"το θελω"ψιθιρισα και κατάλαβε...Μου τράβηξε τα μαλλιά πιο δυνατά και της δάγκωσα το κάτω χείλος.
Πήγα να βγάλω τη μπλούζα μου αλλά θυμήθηκα κάτι και σταματησα
Χ"Δημήτρη δεν μπορω"είπε λυπημένα
Δ"με Εγώ δεν.."
Χ"δεν μπορώ να είμαι μια ακόμα κοπελα"
Δ"πρώτον δεν ήθελα να κάνω τίποτα...Χωρίς να ξέρω ότι το θες και συ και δεύτερον όταν γίνει μωρό μου δεν θα είσαι μια θα είσαι η μοναδική!" Χαμογέλασε και με αγκαλιασε...