καινουργιος...ερωτας

παρτ 96

Pov Ελένης
Αφήνοντας μια ανάσα που κράταγα άρχισα να περπατάω...θα τον δω...αποφασισμένο πια και κοιτάω το ρολόι μου.

Λες να το εννοούσε το ότι μαγαπαει? Μετά από τόσο καιρό που δε μιλάγαμε,δεν είναι ηλίθιος ...σαν εμένα. Έτσι θα το πε..

Ένα κόμπος έχει δεθεί στη κοιλιά και το λαιμό μου καθώς έχω φτάσει και απλά κάθομαι σε ένα παγκάκι στο λιμάνι.
Λες να με κορόιδεψε...να ήταν μεθυσμένος και να το ξεχασε?
Να ήθελε να το στείλει σε καμία...άλλη?

Με αυτές τις σκέψεις πέρασαν 15 λεπτά και άρχισα να αγχώνομαι...σε ξεγραψε...γραμμένη σε έχει.
Τι περιμένεις?

Δάκρυά άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλά μου και σηκώθηκα να φύγω.
Μ"ελενη" άκουσα ξαφνικά τη φωνή του από πίσω μου.
Γύρισα γρήγορα το σώμα μου προς αυτόν χωρίς να πάρω ανάσα,με τα δάκρυά ακόμα στα μάγουλά μου  Και τα μάτια μου κόκκινα..

Μ"μη μου κλαίς γαμωτο"είπε και κοίταξε κάτω. Έκανε ένα βήμα πιο κοντά μου και χωρίς να το σκεφτώ έτρεξα και τον αγκαλιά σα σφιχτά.

Το δεξί του χέρι έπιασε τη μέση μου και η αριστερό χάιδεψε τα μαλλιά μου...
Το κεφάλι μου ξεκουραστικε στο λαιμό του μιας και είχαμε μια μικρή διαφορά ύψους,και τα όμορφα μάτια του με κοιταγαν με μια παράξενη ελπίδα.

Μ"συγγνωμη ψυχή μου...σαγαπαω"είπε με Σιγά μη φωνή.
Ε"με είχες στο Ελένη..."είπα και χαμογέλασε.

Μ"επιτελους"είπε λίγο πριν έρθει το προσωπο του κοντα στο δικό μου ανοίγοντας ελάχιστα τα χείλια του και παίρνοντας ανάσα.

Τα χείλια του ακούμπησαν μαλακα τα δικά μου και το σώμα μου σφιχτηκε. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατα και τα ποδια μου δε με κρατούσαν.

Με έφερε με τα χέρια του και με κόλλησε πάνω του κανοντας τη στιγμή πιο όμορφη από ποτε...

Απομακρυνθηκα και ένωσε και τα κουτελα μας.
Μ"σαγαπαω"
Ε"και γω σαγαπαω"

Κάθησαμε αγκαλιά για πολύ ώρα κοιτοντας τον ουρανό και λέγοντας κάποιες κουβέντες που και που.

Δε χρειαζόταν να μιλάμε λογικά...Ή σιωπή μας έλεγε περισσότερα..