καινουργιος...ερωτας

παρτ 34

.Pov χριστινας
Είναι πολύ γλυκούλης όταν το θέλει. Δεν ξέρω τι έχει γινει και άλλαξαν τα συναισθήματα μου τόσο πολύ,αλλά ούτε και με νοιάζει τι θα γίνει από δω και πέρα,Εγώ τον θελω μονο δικό μου. Δεν με νοιάζει τι θα πουν τα κορίτσια ή οι γονείς μου. Εγώ αυτό θέλω και ξέρω ότι το θέλει και αυτός.
Χ"Ευχαριστώ που με καταλαβαινεις"
Δ"τίποτα μωρό μου" είπε αργά και ψιθιριστα στο αυτί μου,που με έκανε να ανατριχιασω.
Με κοίταζε στα μάτια και εγώ είχα χαθεί στα δικά του. Και τότε ακουσα τα κλειδιά της πόρτας,και τη φωνή του μπαμπά να με φωνάζει.
Μ"χριστινααα ?"
Χ"ωχ" ειπα πανικοβλημενη και ο δημητρης γουρλωσε τα μάτια του.
Δ"Τώρα?" Σηκώθηκε και γύρναγε γύρω γυρω με τα χέρια στο κεφάλι. Εντάξει μπορεί να είπε ότι δεν με νοιάζει τι λένε οι γονείς μου,αλλά όχι και έτσι!
Δ"δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Δεν μετανιώνω όμως που το έκανα ,αλλά τώρα τι θα κανω?" Έλεγε και συνέχιζε να γυρίζει γύρω γυρω.
Χ"ερχομαι μπαμπά!" Φώναξα. Όλοι ξέρουν το μπαμπά μου και όλοι ξέρουν Πόσο άγριος είναι. Γι αυτό και κάνει έτσι ο δημητρης. Αλλιως θα σου λεγα Εγώ.
Χ"γρήγορα πρέπει να φύγεις από ...το παραθυρο!"
Δ"τι λες μωρέ θα σκοτωθω" είπε νευριασμένος.
Χ"εκπαιδεύσουμε "του ειπα κρατώντας τον απο το πρόσωπο. Εκείνη τη στιγμή με φίλησε . Πολυ γρήγορα. Εγώ έμεινε με σουφρωμενα τα χείλι και τα χέρια στον αέρα όπως όταν κράτησα το πρόσωπο του. Γέλασε.
Δ"κουνησου"είπε και γύρισα στο πραγματικο κόσμο .
Χ"εμ ναι ναι" ειπα και σηκώθηκα από το πάτωμα.
Δ"χαζο"είπε κοροιδευτικα καθισμένος στο παράθυρο ,έτοιμος να πέσει.
Χ"χαζό είσαι!"
Δ"γι αυτό σε αγαπάω..."είπε και έκλεισε το στόμα του με το χέρι του. Εγώ κοκκινισα και όταν εκείνος άφησε το χέρι για να κλείσει το στόμα του,έχασε την ισορροπία του και έπεσε πίσω. Άρχισε να γελάω τόσο πολύ που είχα κοκκινισει.
Δ"ναι γελα "είπε και χαμογέλασε πιάνοντας το κεφάλι του που το χτύπησε κάτω.
Χ"γεια..*γελιο*θα τα*γελιο*πούμε μετα"πήρα ανάσες και ηρέμησα.
Δ"Ναι γεια"
Πήγε να φύγει αλλα γύρισε και με κοίταξε.
Δ"εμείς τώρα εμ..."είπε γρήγορα...ντρεπόταν.Πρώτη φορά τον είδα να ντρέπεται.
Χ"Είσαι γλυκουλ..."
Δ"μην το πεις!!!"
Χ"χαχα και Ναι τώρα εμείς εμ."Τον κοροιδεψα και του έβγαλε τη γλωσσα.
Μ"Χριστίνα?"
Φώναξε ο μπαμπάς
Χ"Τώρα!" Το χαιρετησα και έφυγε.
Δ"μικρή το βράδυ στις 10:00 να σαι κατω" φώναξε και εγνεψα.
Αχ,αυτή είναι ζωή.
Να βλέπω τον Δημήτρη Παπαγιάννη να κοκκινίζει. Και ακόμα περισσότερο ενθαρρυντικό να με έχει στο μυαλό του και να μην μπορεί να με βγάλει. Εγώ!! Αυτή η κοπέλα που πριν ένα χρόνο ζούσε τη βαρετή ζωή της,με τα βαρετά μαθήματα της...Και τώρα ..Μέσα σε 1 χρόνο ξαναλέω..Έχει..τα πάντα. Μια τρελη ξαδερφη,μια δυναμική κολλητή,ένα άγριο αγορι,ένα γλυκό κολλητό,ένα καλό Πρώην,και μια χαζη αλλα όμορφη παρέα. Δεν θέλω τίποτα άλλο. Αυτά σκεφτόμουν καθώς κατεβαινα τα σκαλιά για να δω τη με ήθελε ο πατέρας μου. Και χαμογελουσα
Pov Δημήτρη
Όταν έφυγα από το σπίτι της ήμουν πολύ χαρούμενος.
Αυτή η κοπέλα με κάνει να πετάω στα σύννεφα.
Μπαίνω στο σπίτι και ξαπλώνω στο κρεβατι. Το χαμόγελο μου δεν φεύγει από το πρόσωπο μου.
Κοιτάω το κινητό και έχω ένα μυνημα απο το Μιχάλη.
Μ"σε πέντε στον χάρη" διάβασα φωναχτά και σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Έβαλα μια ζακέτα και κατέβηκα ξανά κάτω. Άρπαξα τα κλειδιά της μηχανής.
Μ"Δημήτρη που πας πάλι?" Ρώτησε μανα μου που καθόταν στο καναπέ.
Δ"δεν θα αργήσω,πάω στο χαρη" ειπα και περπάτησα προς το μέρος της.
Μ"καλά παιδί μου απλά θέλω να μου πάρεις κάτι από το σουπερμαρκετ"είπε γλυκά και χαμογέλασε
Δ"εντάξει μαμά. Τα λέμε μετα"ειπα και τη φίλησε στο κούτελο. Μπορεί να είμαι άγριος,να μη φαιρομαι καλά σε όλα τα κορίτσια και να είμαι γυναίκες,αλλά αγαπώ τη μάνα μου και δεν ακούω τίποτα γι αυτή,καμία κακολογια. Από πάντα την αγαπούσα...Αλλά η αγάπη μου μεγάλωσε από τότε που...χάσαμε τη θεία μου. Τη αδερφή της. Εκλειγε για μέρες.
Έφυγα από το σπιτι και πικραμένος στη θυμώσει του καιρό του θανάτου της θείας. Ανέβηκα στη μηχανη και σε πέντε λεπτα έφτασα έξω από το σπιτι του Χαρη.
Πριν καν χτυπήσω η πόρτα άνοιξε και ο Χάρης με χαιρέτησε.
Χ"έλα ρε μαλακα που σε ?"είπε και με χτύπησε στο ώμο χαμογελοντας. Αυτό το παιδί το ξέρω από το Δημοτικό. Εκείνος ήταν στη Τετάρτη και γω Πέμπτη. Από τότε ήταν μαλακας. Όταν γνώρισε τη Μαριάννα στο γυμνάσιο άλλαξε τελείως αλλα κράτησε τα καλά του χαρακτηριστηκα και τη μαλακινση στο κεφάλι.
Δ"που να με ρε? Χαθήκαμε με τον άλλο το μαλακα και δεν μιλησαμε"
Μ"τι έγινε παιδιά 9 μένα μιλάτε παλι?" Είπε ο Μιχάλης από πίσω του . Νατος
Δ"ναι ρε δεν είχαμε κάτι άλλο να κανουμε,και σχολιάζουμε εσενα" ειπα ειρωνικά και εκείνος έκανε μια χειρονομία και μπήκε στο σπίτι. Γέλασα και μπήκε και γω μέσα. Μιλήσαμε λίγο ,τους είπα για τη Χριστίνα και μου είπαν ότι είπε και ο Γιάννης. Εντάξει συγουρα κάτι νιώθω για εκείνη απλά και πάλι είμαι σίγουρος ότι είναι δυνατό συναίσθημα και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Νιώθω μια ζεστασιά μέσα μου και μια απέραντη χαρά. Όπως όταν παλιά γ θεια μου μου έδινε λεφτά για να πάω βόλτες χωρίς να το ξέρουν οι δικοί μου. Την αγαπούσα πολύ.
Χ"τι έχεις ρε?" Ρώτησε ο Χάρης όταν με είδε κάπως στεναχωριμένο. Ο χαρης ηξερε τη θεια μου,και τη συμπαθουσε αφανταστα. Ο μιχαλης απο την άλλη την ειχε ακουστά,αφού μιλάω συνέχεια για αυτή.
Δ"τίποτα μωρέ απλα θυμήθηκα πάλι τη θεια μου...Και ξερεις"
Χ"καταλαβαινω φίλε...απλά η θεία σου...συνδέεται και με τη..ξερεις" το ήξερα απλα δεν ήθελα να τη θυμαμαι. Ήταν ένα κομμάτι του παρελθόντος μου και ήθελα να το ξεχάσω. Αλλά μετά σκεφτόμουν τόσο Πόσο σημαντική ήταν στη ζωή μου και ότι θα την αγαπώ πάντα. Η Χριστίνα όμως είναι άλλο,διαφορετικό από ότι ήταν η Ξένια. Η Ξένια ήταν ...Ότι καλύτερο μου είχε συμβεί,αλλά η χριστινα ...Μπορεί να γίνει κάτι ακόμα καλύτερο.
Μ"ρε παιδιά τι συνβαινει?" Ρωτάει σοβαρά ο Μιχάλης.
Δ"τίποτα μωρέ..φεύγω γιατί έχω να πάω καπου"
Χ"εντάξει φίλε τα λεμε"είπε και ο Μιχάλης χαιρέτησε με ενα νεύμα. Εφυγα και πηγα σπιτι. Δε ειχα ορεξη να παω πουθενα αλλα ειχα κανονισει με τη Χριστίνα οποτε...ξάπλωσα να κοιμηθώ μέχρι την ώρα που έπρεπε να φύγω.
Pov χάρη
Ο Δημήτρης έχει περάσει πολλά,και ο Γιάννης το ίδιο φυσικά έχασε τη θεια του ,αλλά και πάλι ο δημητρης...πφ πολυ άσχημα.
Μ"ρε θα μου πεις τη στο πούτσο έχει αυτός?" Είπε και κάθησε στο καναπέ καλύτερα.
Χ"απλά ..θυμήθηκε κάποια πράγματα...κάποιες δύσκολες στιγμές που πέρασε και..ξερεις τον έπιασαν τα ψυχολογικά του."
Μ"για πες?"
Χ"λοιπόν..Ο Δημήτρης και ο Γιάννης είχαν μια θεία ,τη Σοφία που την αγαπούσαν πάρα πολύ. Όταν ο δημητρης ήταν 15 η θεία του του γνώρισε τη κόρη της καλύτερης της φίλης,τη Ξένια. Ερωτεύτηκε αμέσως τα καστανοξανθα μαλλια της και τα γαλαζια ματια της. Γινανε φιλοι αλλα αυτος ενιωθε πολυ διαφορετικα. Οποτε της το ειπε. Εκεινη χαρηκε ηιατι ενιωθε το ιδιο,οποτε γινανε ζευγαρι. Ηταν τόσο ταιριαστο ζευγαρι που τους ζήλευαν όλοι. Τη Τετάρτη στις 22 Μαρτίου του 2003 όταν ο δημητρης έγινε 16,ένα χρόνο μετά δηλαδή η Ξένια έπρεπε να πάει μαζι με τη μαμά της και τη θεια του Δημήτρη σε μια άλλη περιοχή για ένα λόγο που δεν έμαθα ποτε. Θα γύριζαν μήνες μετά. Τη μέρα εκείνη ήμουν στο Δημήτρη και η Ξένια τον πήρε στο σαλόνι για να του μιλήσει. Τους ακολούθησα για να δω τι θα του πει. Εκείνη του είπε τα έξεις.
Ξ" Δημητρη..θελω να σου πω οτι σε αγαπαω,οτι αν γινει ποτε κατι να ξερεις ποσο σε λατρευω και σε νοιαζομαι"
Δ"μη φοβάσαι Ξένια δεν θα γίνει τιποτα"είπε Και την αγκαλιασε.
Ξ"και όμως εχω ένα κακό προαίσθημα Δημήτρη..οπότε άκου με σε παρακαλώ." Εκείνος έγνεψε και την παρότρυνε να συνεχίσει.
Ξ" Ακου σε με καλα. Επειδη σε ξερω και σε αγαπαω θελω να με εμπιστευτεις και να μου υποσχεθεις. Ότι αν όλα πάνε στραβά και νικήσει ο χρόνος, μη φοβηθείς ποτέ ξανά. Ακούς;
Θα έχεις πάντα κάποιον να σ' αγαπάει για όλα αυτά που εσύ δεν μπορείς να αγαπήσεις στον εαυτό σου. Και πότε μα πότε δεν θα σταματήσεις να πιστεύεις στον έρωτα και το συναίσθημα. Πότε δεν θα ξεχάσεις ποιος είσαι και να γίνεις κατι αλλο. Μην αλλξεις Δημήτρη μου για κανένα λόγο." Την αγκαλισε και τη φιλησε. Σκούπισε τα μάτια της που ήταν γεμάτα δάκρυα και της υποσχέθηκε
Δ"ποτε" είπε ψιθιριστα και την άφησε να φύγει. Από τότε δεν την ξαναειδε" ειπα στεναχωρημένος.
Μ"γιατί?" Ρώτησε προσηλωμένος ο Μιχάλης.
Χ"γιατί δεν γύρισαν ποτέ,γιατί στο γυρισμό το αεροπλάνο έπαθε βλάβη και έπεσε σε ένα νησί. Γιατί έπιασε φωτιά και δεν βγήκε κανένας επιζών.Ούτε η θεία του ,ούτε η μαμά της Ξένιας αλλα ούτε και η Ξένια. Ο Δημήτρης έγινε χίλια κομμάτια και χωρίς να το θέλει αψηφήσε την υπόσχεση του. Άλλαξε και μάλιστα πολύ,για να ξεχασει" Ο Μιχάλης είχε μείνει άφωνος και ήταν κάπως αμήχανος.
Χ"ήταν δύσκολη εποχή αλλα το τωρα με τη Χριστίνα αρχίζει να το ξεπερνά και να γίνεται αυτός που ήταν. Και χαίρομαι που ξαναβρίσκω το φίλο μου"Ο Μιχάλης χαμογέλασε. Σηκώθηκε πάνω και είπε γρήγορα
Μ"Μόλις κατάλαβα κατι" είπε και ρώτησα
Χ"τι?" Περίμενα να απαντήσει.
Μ"ότι ο χρόνος δεν μας ανήκει και ότι πρέπει να πάω στην Ελένη για να της πω αυτά που θέλω,να ξερει" άρχιζα να γελάω και τότε κατάλαβα πόσο σοβαρά και αληθινά μιλούσε.
Χ"δίκιο εχεις" ειπα και σηκώθηκα και γω.
Μ"τα λεμε μετα"
Χ"ναι" βγήκαμε μαζί από το σπιτι και ο καθένας πήγε στη κοπέλα του.
Pov χριστινας
Η ώρα είχε πάει 8 και μπηκα να κάνω ένα μπάνιο. Αφού μουλιασα και ξεκαθαρησα τις σκέψεις μου βγήκα με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω μου. Έβγαλα ένα φόρεμα δύο παλάμες πιο κοντό από τα γόνατά ,μπλε και ιδίωμα το μαλλί μου. Η ώρα είχε πάει τώρα 9:45 οποτε κατέβηκα κάτω.
Μ"τι ωραία που είσαι!" Είπε η μαμά και με καμάρωνε.
Χ"αλήθεια?" Ρώτησα και ιφιωσα αμήχανα το φόρεμα μου.
Μ"ναι" χαμογέλασε και μου είπε τα γνωστά,να μην αργήσω να μην πιω πολυ και τα λοιπά. Το κουδούνι χτύπησε και τη χαιρέτησα για να φυγω. Άνοιξε τη πορτα και είδα το Δημήτρη με ένα μπλε πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι. Του πήγαινε πολύ.
Δ"πω πω ομορφιες" είπε και με φίλησε στα χειλοι.
Χ"και συ δεν πας πισω"
Δ"Ω Αλήθεια?" Είπε κοροιδευτικα και χαμογέλασε. Ένα αληθινό χαμόγελο. Από αυτά που μου φωτίζουν τη μέρα. Χαμογέλασα και γω και με κοίταξε μες τα μάτια. Μια στεναχώρια ειδα στα δικά του και τον αγκαλιασα.
Δ"συγνωμμη απλά μου μοιάζεις με καποια"
Χ"το ξερω.." είπα και με κοίταξε μπερδεμένος...
Χ"ξέρω για τη Ξένια..Κάτι λίγα "πήγε να μιλησει"και όχι δεν θέλω να μάθω αλλα,όχι Επειδή δεν θέλω αλλά επειδή δεν είναι σωστό και δεν με νοιάζει το παρελθόν σου αλλα το μέλλον σου. Χαμογελαε και με επιασε απο το χέρι. Περπατήσαμε και φτάσαμε στο εστιατόριο όπου φάγαμε ησηχα και ωραία ,κάνοντας βλακείες και γελοντας. Μετά πήγαμε και καθησαμε σε ένα πάρκο. Το φεγγάρι ήταν πολύ όμορφο,είχε πανσέληνο.
Δ"Χριστίνα Εγώ...Εσύ..με αλλάζεις προς το καλυτερο" είπε και κοίταζε το φεγγάρι. Του εσφυξα το χέρι
Χ"παρακαλω" ειπα χωρίς να ξερω τι να απαντήσω.
Δ"ξέρεις γιατί μου αρέσεις?" Μου είπε και τον κοιταξα.
Δ"ξέρεις γιατί σε...αγαπώ?"Είπε διστακτικά και γουρλωσε ελαφρά τα μάτια μου. Δεν πίστευα να το ακούσω πότε από αυτόν. Πότε!
Δ"Όχι για όλα αυτά τα γλυκανάλατα ηλίθια πράγματα που δε θες να ακούσεις και ούτε εγώ θέλω να στα πω. Δε μας ταιριάζουν εμάς αυτά, θυμάσαι; Εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο. Το ειχες πει καιη ιδια." Εγνεψα γιατι ειχε δικιο. Ηταν σαν να μην ηταν μοδα πια να αγαπαμε.
Σ' αγαπάω γιατί δε με κάνεις καλύτερο άνθρωπο, μα γιατί όταν είμαι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού μου, βλέπω στα μάτια σου μια πλήρη και καθαρή αποδοχή. Μια αποδοχή που κανένας δεν είχε δείξει. Σχεδόν κανένας. Σε αγαπώ γιατί είχε υποσχεθεί κάπου κάποτε,να μην αφήσω τον εαυτό μου να πέσει γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που να με αγαπουν. Και νομιζω τα καταφερα μια χαρα." Χαμογελασα στα λογι του και τον εκανα να με κοιταξει. Με τα χειλια μου ακουμπησα τα δικά του και τον μετά τον φιλησα. Ένιωθα το γέλιο του στο φιλί και μετά κάτι δροσερό έπεσε στα χείλια μου. Βρέχει? Αποκλείεται.
Κοίταξε τα μάτια του και είδα δάκρυα να πέφτουν
Δ"συγνωμμη απλά δεν μπορούσα αλλο" είπε και χαμογελαε πίκρα.
Χ"δεν με πειραζει" ειπα και του εσφυξα το χέρι. Κάθησα στα πόδια του και του χαιδευα τα μαλλιά. Αυτός έκλεισε τα μάτια του και σταμάτησε να κλαίει. Ήταν τόσο ευάλωτος μπροστά μου και μου άρεσε αυτό. Που με εμπιστευόταν.
Από δίπλα πέρασε ένα αγορι. Μου έκανε νόημα να έρθω. Έφυγα από το Δημήτρη γιατί μου ήταν γνωστή φυσιογνωμία. Ο οστιν?
Χ"γεια σου οστιν" ενιωθα ακόμα αμήχανα Επειδή δεν πάει και πολύ Καιρός από τότε που χωρίσαμε και με είδε με το Δημήτρη.
Ο"κουλαρε χριστινα...η ζωή συνεχίζεται. Απλά ήθελα να πω ένα Γεια. Αν και ακόμα δεν τον χωνευω"
Χ"έχει αλλαξει" ειπα
Ο"μάλιστα αν είσαι χαρούμενη χαίρομαι και,γω"
Ξαφνικά μια κοπέλα ήρθε και έκλεισε τα μάτια του Οστιν με.τα χέρια της. Ήταν κοντουλα με μαύρα μαλλιά και νομίζω πράσινα μάτια.
Ο"Ποιος να είναι?" Είπε και η κοπέλα ήρθε μπροστά και το φίλησε. Αυτός χαμογέλασε. Χαίρομαι που βρήκε μια κοπέλα.
Χ"χαίρομαι που συνεχισες"ειπα στο αυτί του.
Ο"και γω"χαμογελαε έστω κοπελα και έφυγα.
Γύρισα στο Δημήτρη και κοιτούσε με απέχθειά τον οστιν.
Χ"ηρεμισε"ειπα και με κοίταξε.
Δ"καλά ειμαι"είπε και ας έκρυβε μίσος μέσα του.
Χ"ξέρεις πόσο σε λατρεύω?Πόσο θέλω να είσαι μόνο δικός μου?Μα σ' αγαπάω πιο πολύ απ' όσο μπορείς να αντέξεις, πιο πολύ ίσως κι απ' αυτό που καταλαβαίνει η λογική σου. Η μικρή μικρή λογική σου,που επισκιαζεται τόσο ευκολα"μου χαμογέλασε και με φίλησε παθιασμένα.
Δ"και γω"είπε και σηκώθηκε.
Σηκώθηκα και γω και πήγα και τον αγκαλιασα. Είχαμε μια διαφορά ύψους αλλα πάντα λάτρευε τις αγκαλιές με διαφορά ύψους.πάντα!