When I Lost My Memories.

part 2

Μετα απο ενα δυωρο περιπου και αφου εχουμε γινει και επίσημα πλεον ρεζιλι σε ολο το εμπορικο ,περιμενουμε εξω να ερθει ο αδερφος μου. Εχει τοσο κρυο ,αφου ειναι μεσα Δεκεμβρη. Βλεπω την γνωστη bmw του πατερα μου να σταματαει ακριβως μπροστα μας ,χωρις δυσταγμο χωνομαι μεσα που ευτυχως ο Φιλιππος εχει αναψει τον κληματισμο γιατι πραγματικα δεν νιωθω τα χερια μου.

Η Βαλερια εκατσε μπροστα και εγω με τη Στελλα πισω γιατι με εχει ζαλισει τοση ωρα να δω ενα βιντεο στο κινητο της.

"Πως και πηρες το αυτοκινητο του πατερα σου?"ρωταει η Βαλερια τον αδερφο μου, ξερωντας οτι απαιχθανεται την ανεση που προσφερει ενα αυτοκινητο οπως χαρακτιριστικα μας λεει συνεχως. Εγω παλι το βρισκω υπεροχο γιατι και γρηγορα φτανει κανεις στον προορισμο του και εχει και ζεστη.

"Εχε χαρη που δεν αντεχα να ακουσω την γκρινια της κυρα-Λαμπρινας"και βαζουμε ολοι τα γελια. Ξερω ποσο ενοχλητικη μπορει να γινει η μητερα μου οταν θελει να περασει το δικο της.

Μετα απο περιπου 20 λεπτα φτασαμε επιτελους στο σπιτι. Λιγο πριν βγουμε απο το αυτοκινητο ακουω την Στελλα να λεει "Ρε, ξερεις τι ξεχασες;"με ρωταει με γουρλομενα ματια. Αρχιζω να ανησυχω,τι ενvοει,τι ξεχασα? Αρχιζω να ψαχνω τις τσεπες μου προσπαθοντας να βρω το κινητο και το πορτοφολι μου.

"Οχι!δεν εννοώ αυτο ,δεν ρωτησες τους δικους σου για τον ωραιο απεναντι!"και τωρα καταλαβα. Μιλαει για το αγορι με τους ωραιους κοιλιακους που μενει ακριβως απεντι απο το δωματιο μου.
Δεν προλαβα να απαντησω και πεταχτηκε ο υπερπροστατευτικος αδερφος μου "Ωπα μικρη ,για μαζεψου λιγο...Βανεσα τι λεει αυτη;"
"Ωχου μωρε Φιλλιπε,τι κανεις ετσι; απλα ειδαμε καποιον στο απεναντι διαμερισμα και της αρεσε , μαλλον ειναι καινουριος"

Για λιγακι τον παρατηρω να χανει το χρωμα του. Ξερω οτι μας αγαπαει και μας προστατευει απο οτιδηποτε αλλα τωρα γινεται υπερβολικος,γιατι αυτη η αντιδραση ξαφνικά;
"Φιλιππε χαλαρωσε λιγακι,δεν εγινε και τιποτα..."του λεει καθησυχαστικα η Βαλερια

"Ναι απλώς...δε-δεν θελω να μπλεξετε με κανεναν αγνωστο και να σας πληγωσει ή να ειναι κανενας ανωμαλος,ξερεις..."λεει και νομιζω προσπαθει να απολογηθεί

"Ενταξει δεν ειπα οτι θα τα φτιαξουμε κιολας"λεει ενοχλημενη απο την αντιδραση του αδερφου μου η Στελλα...

"Πφφ,ενταξει ..."λει ο φιλιππος ηττημενος.

Πραγματικα η συμπεριφορα του ειναι πολυ περιεργη. Δεν δινω αλλη σημασια και αφου χαιρετησω τα κοριτσια (μενουμε κοντα)ανεβαινω με τον Φιλιππο στο σπιτι, αφου χαιρετισω τους γονεις μου πηγαινω γρηγορα στο μπανιο ,γεμιζω την μπανιερα με ζεστο νερο ,βγαζω τα ρουχα μου και μπαινω γρηγορα μεσα. Αφηνω το ζεστο νερο να με χαλαρωσει... Δεν σκεφτομαι τιποτα παρα μονο το κρεβατακι μου,νυσταζω τοσο πολυ, αυριο θα πρεπει να ξυπνησω ξανα στις 7 για το ηλιθιο σχολειο.