When I Lost My Memories.

part 5

* Η κοπελα στην φωτογραφια ειναι ξανα η γνωστη σε ολους μας Βανεσα*

Ισως καποια αλλη μερα να ρωτουσα τι συμβαινει ομως τον βλεπω να εχει πολλα νευρα. Εξαλλου πολλες φορες τσακονετε στο τηλεφωνο με τους συνεργατες του απ'την δουλεια. Αποφασιζω να μην δωσω αλλο σημασια στο γεγονος. Τους χαιρεταω σαν να μη συνεβει τιποτα και παω αμεσως στην κουζινα να φαω την σπεσιαλιτε της μαμας μου. Αφου τελειωσω και το δευτερο πιατο μου ανεβαινω στο δωματιο μου. Αφηνω στο πατωμα την τσαντα μου και ξαπλωνω αμεσως στο κρεβατι μου. Ο υπνος δεν αργει να με παρει...

Κοιταζω εδω και δεκα; δεκαπεντε λεπτα; το παραθυρο μου. Να παω να κοιταξω ή οχι; Να ειναι εκει η οχι; Απο τις σκεψεις μου με βγαζει ο ηχος απο το κινητο μου. Ειναι η Στελλα. Το σηκωνω αμεσως, ξερω οτι δεν της αρεσει να περιμενει πολυ ωρα στο ακουστικο
"Ναι;" της λεω με βαρια φωνη
"Κοιμοσουν;"με ρωταει ολο απορια γιατι δεν συνηθιζω να κοιμαμαι το μεσημερι
"Ναι, μολις ξυπνησα..."λεω και χασμουριεμαι
"Να ερθω τωρα απο εκει γιατι διαβασα και βαριεμαι;"τι λεει μωρε αφου ειναι Παρασκευη...Ααα, σωστα ξαχασα να αναφερω οτι κανει μαθηματα πιανου...
"Ναι αντε ελα" λιγο πριν κλεισουμε τη ακουω να λεει
"ο Μανος βγηκε καθολου στο μπαλκονι ή τσαμπα θα ερθω;"και τωρα καταλαβα τους πραγματικους της σκοπους.
"Που να ξερω εγω; δεν ασχολουμαι" λεω αν και νομιζω πως ειναι ψεμα

Αφου κλεινουμε το τηλεφωνο και συμαζεψω λιγακι το κρεβατι μου, ηρθε και η Στελλα
"Αποτυχια η μερα σημερα, μα καλα που πηγε και δεν βγηκε καθολου σημερα;" λεει με ολο απορια και απογοητευση μαζι η Στελλα... Η αληθεια ειναι οτι ενα κύμα απογοητευσης πλημμυριζει κι' εμενα...
Γιατι ομως ρε γαμωτο; ωωω Βανεσα συνελθε εισαι με το αγορι σου τον Ραφαηλ και περνας υπεροχα, σταματα να σκεφτεσαι εναν ξενο!
"Ξερεις πολλους να βγαινουν Δεκεβριο μηνα εξω στο μπαλκονι με τετοιο κρυο;" την αποπερνω
"Αυτος βγηκε" εξηγει
"Εε θα ετυχε" αποφασιζω να της πω
"Καλα ,οχι οτι με ενδιαφερει ,δεν ειναι του γουστου μου, μονο για την θεα ... Εχει ωραιο σωμα ,δε μπορεις να το αρνηθεις!" χαμογελαει πονηρα, της πεταω ενα μαξιλάρι στα μουτρα και γρηγορα ενας μαξυλαροπολεμος αρχιζει.

Μετα απο λιγες ωρες εκεινη πηγε σπιτι της, εγω εκανα ενα μπανιο, εφαγα λιγα δημιτριακα και μετα ειδα μια ταινια με τον Φιλιππο. Για ποσο; Για 100οστη φορα ειδαμε το ' V for Vedeta' ελεος πια. Βλεπω παντου anonymous.

Οταν η ωρα εχει παει 12 και πηγαινω στο κρεβατι μου , στελνω ενα μυνημα στον Ραφαηλ
*επλιζω να ισχυει για αυριο * δεν αργει να απαντησει
*εννοειται αγαπη μου ,τα λεμε εκει στις 1:00 ,Σ'αγαπαω καληνυχτα*
*κι' εγω,καληνυχτα*

Κλεινω τα φωτα του δωματιου μου ομως ενα φως ξεχωρίζει εξω απο το παραθυρο μου. Δυο πραγματα συνηδιτοποιω. Πρωτον , οτι δεν εκλεισα το πατζουρι μου , προσπαθοντας ολη τη μερα να συγκρατισω τον εαυτο μου και να μην κοιταξω και δευτερον οτι ισως ειναι στο μπαλκονι. Αν βλεπω σωστα απο εκει προερχεται το φως που βλεπω...

ΥΓ: το ξερω ηταν μεγαλο αλλα ελπιζω να σας αρεσε και να μην βαρεθικατε!!! Καντε vote και σχολιαστε αμα θελετε γιατι μας βοηθαει παρα πολυ !!!❤❤❤