When I Lost My Memories.

Part 30

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ : πριν διαβασετε το παρτ αυτο να σιγουρευτειται πως καθεστε , εισται μονοι σας , ισως καποιοι να χρειαστουν χαρτομαντιλα αν εισται πολυ ευαισθητοι και ενα ποτιρακι νερο .. καλη σας αναγνωση!!!

Μαρκο πρεπει να το παιξεις σκληρος μαζι της, να μπορεσει να σε διωξει εκεινη.. φτανω στην πορτα της και χτυπαω το κουδουνι.. μου ανοιγει απο πανω και ανεβαινω γρηγορα τις σκαλες.. το μονο που επαναλαμβανω στο μυαλο μου ειναι 'Μαρκο να εισαι σκληρος'.
Αυτο ειναι αδυνατο ομως οταν φτανω στην πορτα τελικα και αντικριζω το γλυκο της προσωπακι σε συνδιασμο με το υπερβολικα κοντο λευκο φορεματακι που φοραει για πιζαμα..

"Γεια σου:) " μου λέει με γλυκιά και ναζιαρικη φωνουλα ενώ μου σκάει ενα πλάτη χαμόγελο.. το μισο της μικροσκοπικό κορμακι είναι κρυμμένο πίσω απο την πόρτα ενω τα ματια της είναι φανερα πως απο το ποτο γυαλιζουν.

" Γεια... Εμμ.. σίγουρα δεν ειναι κάποις άλλος εδώ έτσι;" ρωταω χωρίς να προσπαθήσω καν να κριψω την ανησυχεια μου. Είναι ηδη διακινδυνευμενο αυτό που κάνω και δε μπορω να ρισκαρω να μή την βλέπω πια. Δε ξέρω αν ο Φιλιππος θα πάρεις το μέρος μου τελικά, γιατί ο βλάκας κολλητός μου δε με έχει πάρει ακόμα ένα τηλέφωνο να μου πει τι στο καλό έγινε σήμερα, αλλά σίγουρα οι γονεις της δε θα αλλάξουν γνώμη κι αυτό το ξέρω καλά.

"Ωχουυ... κανείς δεν ειναιι!! Αντε μπες μέσα! "
Ανοιγει κι άλλο την πόρτα για να περάσω και την ακολουθώ μέχρι την κουζίνα. Μόλις μπήκα μέσα ηταν σαν να αντικρισα την μισή.μου ζωή. Αναμνήσεις απο αυτό το μέρος περνούν σαν ταινία απο μπροστά μου. Πηγαίνουμε ως την κουζίνα κι εκείνη κάθησε πανω στο μικρο τραπεζακι. Αρχισε να μου δίνει οδηγίες για το που είναι ο καφές και οτι χρειαστω.. όσο της έφτιαχναν τον δυνατό και πικρό καφέ για να συνέλθει εκεινη παρατηρούσε με προσοχή την κάθε μου κινηση. Είναι καθησμενη στο τραπέζι με τέτοιον τροπο που το ηδη κοντό της φόρεμα έχει σηκωθεί κι άλλο. Κακό αυτό. Πολύ όμως..

"Έτοιμος ο καφές σου! " της λέω και τον ακουμπαω δίπλα της.
"Αποστολή εξετελεστει, ωρα να πηγαίνω κι εγώ. Μετα τον καφέ να κανεις ενα κρύο μπάνιο."
Τώρα που το σκέφτομαι αν γλυστρησει μέσα στην μπανιέρα δε θα την πάρει χαμπαρι κανένας.. Παναγία μου! Όχι όχι μπάνιο!
"Βασικα ασε το μπάνιο για αυριο , καλυτερα να πας για ύπνο! "
Τόση ωρα είμαι ακριβως μπροστά της και δε δισταζω να την κοιτάξω ευθεία βαθιά στα ματια. Αυτά τα ματια που τόσο αγάπησα.
"Πρέπει να φύγεις απο τώρα; "
Όχι.. θα θαλα να μεινω κι άλλο μαζί σου αλλά δε γίνεται αγγελε μου, σκευτικα.. αλλά σίγουρα δε της το είπα.
" πρεπει να κοιμηθεις, καληνύχτα Βανέσα." Της λέω και κάνω να φύγω όμως τα μικροσκοπικά της δαχτυλακια τυλίγουν τον καρπό μου.
"Όχι.." ψυθιριζω, μου βγήκε αυθορμιτα δεν ήθελα να το ακούσει. Ηταν ενα 'όχι' που μεταφραζεται ως.. 'μη μου το κάνεις πιο δύσκολο.'
Δεν έχω γυρησει να την κοιτάξω ακόμα στα ματια απλα έχω σταματήσει το βήμα μου.