When I Lost My Memories.

Part 45

Την επόμενη μέρα αρχίσαμε με τον Μάρκο να φτιαχνουμε επιτέλους το σπίτι μας.
Ήρθαν τα πραγματα που ειχαμε αγοράσει το προηγούμενο βράδυ.

"Μάρκο; το πίνακακι αυτο θα το κρεμασουμε στο σάλονι η στο δωμάτιο μας" τον ρωτάω κρατοντας στο χερι μου ενα μικρο πίνακα. Με ενα μαυρο δέντρο, που γύρω του υπάρχουν σύννεφα. Αυτον τον διαλεξα εγω, δεν ξέρω αλλα κάτι πανω του με τράβηξε.

"Ξέρεις τι σκέφτηκα αγάπη μου;" μου λέει ενω δεν περνειι τα ματια του απο τον καναπέ που προσπαθει να βηδωσει το ενα μικρο ποδι.

"Τι σκεφτηκες;; " τον κοιτάζω αφοσιομενη.
Ειναι τόσο σέξυ με το απλό του μαυρο T-shirt και την φόρμα του.
Υπαρχουν στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται, τις πρωτες μέρες της γνωριμίας μας.. δηλαδή της δεύτερης γνωριμίας, ηταν πολύ όμορφα, αλλα ποιος θα το φανταζόταν οτι απο εκείνη την στιγμη εξω στο πεζοδρόμιο που μου φρόντιζε την πληγή, που ήμουν σε μια πληρη άγνοια, οτι θα φταναμε ως εδώ..

"Σκέφτηκα να βάλεις αυτά που πήραμε στο άλλο δωμάτιο, και στο δικο μας και στο σάλονι να βάλουμε τις φωτογραφιες σου. Λέω να πω στον πατερα μου να μας στείλει μερικες απο το σπίτι.."

Ή ιδέα του ηταν πραγματικά απο τις καλύτερες, θαυμάζει την δουλεια μου κι αυτο φαίνεται. Με κανει να νιωθω όμορφα, με κολακευει..
Τον κοιταζω σαν χαμένη χωρίς να απαντήσω κάτι..Λιγα δευτέρα αργότερα, σταματάει οτι κανει και έτσι γονατισμενος με το κατσαβίδι στο χερι με κοιτάζει.
"Τι ειναι; Γιατί με κοιταζεις ετσι;" με κοιταει και μου χαμογελάει στραβά.
Περνώ μια βαθιά ανάσα και του λέω

" χαίρομαι πολύ που σε έχω:) " του λέω απλα σαν να ειναι απόλυτα φυσιολογικό. Που ειναι δηλαδή.

" και θα με εχεις.. για πολύ ακόμα" μου λέει και με πλησιάζει.
Με κοιτάζει στα ματια και με πέρνει μια μεγάλη αγκαλιά...
"Μη με αφήσεις.." του λέω απολαμβάνοντας την ζέστη του αγκαλιά..
"Ποτε.." μου λέει και μου δίνει ενα φιλι στο μέτωπο.

Πριν προλαβω να πω κι αλλα που θέλω, χτυπάει το κινιτο του.
Το βγάζει βιαστικά απ ο την τσέπη του, βλέπει τηην οθόνη και χογελαει για μια στιγμη. Υστερα το σηκώνει..

"Στην ώρα σου βλέπω, είπες θα με πάρεις στις 12:00 , τοτε με πήρες!
.......

Χαχα ναι ρε μαλακά εννοείται να περασεις, ομως αύριο καλυτερα, σήμερα έχουμε κάτι δουλειές..
..........

Εμμ.. ναι λιγάκι δύσκολο, αλλα θα προσπαθήσω..
.........
Εντάξει τα λεμε ! "

Μετα την σύντομη συζήτηση του στο τηλέφωνο με κοιταζεο γλυκά.
Τόσες μέρες εδώ με οολο αυτό το τρεξημο, είχα ξεχάσει ποσο ηρεμιστικό και χαλαρωτικο ειναι να κοιτάς στα ματια του..