When I Lost My Memories.

part 8

Καλημερα σας αναγνωστριες! Πριν λοιπον διαβασετε το κεφαλαιο ελπιζουμε να διαβασετε κι αυτο που ειναι πολυ σημαντικοο..αρχικα σας ευχαριστουμε παρα παρα πολυ!! μεσα σε δυο μερες φτασαμε στην #87 θεση της εφηβικης φαντασιας κι αυτο χαρης εσας και πραγματικα ειμαστε πολυ ενθουσιασμενες! Ομως θα σας παρακαλουσαμε κατιι , βλεπουμε οτι διαβαζετε παρα πολλα ατομα αλλα δεν κανετε Like που πραγματικα το χρειαζομαστε.. τωρα καταλαβαινουμε ποσο σημαντικό ειναι να ψηφίσετε.. γι'αυτο σας παρακαλουμε για αλλη μια φορα να ψηφίζετε καθε φορα που διαβαζετε και τωρα που τα κεφαλαια ειναι λιγα οσοι δεν εχετε κανει δεν ειναι κοπος να πατε λιγακι πισω και να κανετε .. πραγματικα μας βοηθαει παρα πολυυ .. ελπιζουμε να γινει και αν γινει σας εχουμε και εκπληξεις!!! ΜΟΝΟ αν ανεβουμε στον αριθμό των Likes.. !

*στην φωτο επανω ειναι ο Ραφαηλ*

Εδω και μια ωρα περιπου ειμαι καθισμένη σε ενα παγκακι και κοιταζω τον ουρανο. Ο δυνατος αερας χτυπαει με βια το προσωπο μου ομως δεν με νοιαζει. Φοραω το χοντρο μπουφαν μου, τα γαντια ,το σκουφακι και το κασκολ μου. Παρ'ολο το κρυο και τον αερα δεν εχει ουτε ενα συννεφακι. Ο ηλιος αντανακλα στην καταγακανη θαλασσα, καθε φορα που ερχομαι εδω ηρεμω. Μου αρεσει να καθομαι εδω μονη και να σκεφτομαι. Σκεφτομαι διαφορα. Οχι απαραιτητα καποιο προβλημα μου. Κοιτοντας την θαλασσα μου ερχονται αναμνησεις απο τοτε που ημουν μικρουλα και η μαμα μου εφτιαχνε κοτσιδακια τα μαλλια μου, μεχρι και ο,τι τρελα εχω κανει με τις τρελες κολλητες μου. Αυτο με κανει να εκτιμω και να αγαπω περισοτερο τα ατομα που ειναι διπλα μου τοσα χρονια και μου δημιουργουν τοσες υπεροχες αναμνησεις. Το μονο δυσαρεστο ειναι πως υπαρχει ενα χασμα. Αναμεσα στην προεφιβικη μου ηλικία μεχρι να μπω στην εφιβικη. Γι αυτο φταιει ενα ατυχημα που επαθα οταν ημουν στα 15. Εξαιτιας αυτου του ατυχηματος εχω χασει τις μνημες μου απο καποια γεγονοτα. Για παραδειγμα οταν ξυπνησα, μετα απο τον εναν μηνα που βρισκόμουν σε κομμα παλευοντας για τη ζωη μου στο κρεβατι του νοσοκομειου, δεν θυμομουν σχεδον τιποτα αλλα με τον καιρο η μνημη μου επανηλθε. Ακόμα ομως δεν μπορω να θυμιθω πραγματα. Δεν θυμαμαι πως εγινε το ατυχημα. Οι γονεις μου μου λενε οτι γλυστρισα στις σκαλες και χτυπισα σε ενα ευαισθητο σημειο του κεφαλιου μου που προκαλεσε οτι προκαλεσε. Δεν θυμαμαι πολλα προσωπα , σαν να πατησα ενα κουμπι και απλα να διαγραφτικαν απ'το μυαλο. Με πληγωνει που οταν βρησκω καποιον στο δρομο που ηταν συμμαθητης μου απο το γυμνασιο να μην μπορω να τον θυμηθω και ολοι με κοιταζουν με εκεινο το βλεμμα που λεει"αληθεια δε με γνωριζεις; δεν αλλαξα και πολυ" γι'αυτο οι γονεις μου με εγραψαν σε αλλο λυκειο πιο κοντα στο σπιτι που σιγουρα οι συμμαθητες μου απο το γυμνασιο δεν θα μπορουσαν να ερθουν.

Εκει γνωρισα τα κοριτσια ,την Στελλα και την Βαλερια που απο εκει ουσιαστικα ξεκιναει η ζωη μου. Προσφατα μετακόμισαν στην γειτονια και δεσαμε αμεσως, απο τοτε ειμαστε αχωριστες. Ειναι οι μονες που μπορεσα να μιλήσω ανετα για το ατυχημα. Με εχουν στηριξει οσο δε παει. Οταν με επιανε το παραπονο και ελεγα πως δεν θυμαμαι κανεναν ,δεν θυμαμαι τις παρεες μου, αν ειχα καποιο αγορι που αγαπουσα και με αγαπουσε ηταν παντοτε εκει να με στηριζουν. Τις ευχαριστω γι'αυτο και τις αγαπω. Δεν θα τις αλλαζα με τιποτα αλλο στον κοσμο.

Καλημερα και απο εμενα ξεχωριστά.. ηθελα να σας ζητησω πραγματικα ενα συγγνωμη γιατι χθες σας υποσχεθηκα αλλο ενα ακομη κεφαλαιο αλλα δεν το ανεβασα. Ημουν πραγματικα χαλια για προσωπικους λογους και δεν ενημερωσα τα κοριτσια εγκαιρα.. ελπιζω να καταλαβαινεται . Σας αγαπαμε πολυυ και σας ευχαριστουμε!! και οπως ειπαμε πιο πανω VOTE !! ειναι πολυ πολυ συμαντικοο.. και σε αυτα που δεν εχετε κανει!! θα τα πουμε ξανα συντομα!
-Βαλεντινη

Αφού όλες είπαν διάφορα θα πω κ εγωω χδδ:3 σας ευχαριστώ πααααααρα πολύ κ είναι πλ σημαντικό ότι κάνετε κ Εμμ ψηφιστε κ σας αγαπάμε κ stay awesome little bunniezz♥♥-νοταα