When I Lost My Memories.

Part 12

Αρχισα να τους λεω την σκηνη που βγηκα στο παραθυρο μου και σκηστικε το δαχτυλο μου και το ενδιαφερον που εδειξε .. Τους ειπα ποσες φορες τον πιανω κοιταζει μεσα απο το παραθυρο μου και τ περιστατικο σημερα στην πορτα..

"Οπα.. κι εμεις που ακριβως ζουσαμε οταν εγιναν ολα αυτα;" λεει σοβαρα η Στελλα..

"Νομιζα πως δεν εχουν σημασια αυτα . Οτι δεν ειναι τιποτα , απλες συμπτωσεις.. που ισως ετσι να ειναι.." προσπαθω να απολογηθω.. ξερω.. επρεπε να τους το ειχα πει απο την αρχη.

"Λοιπον τωρα αστα αυτα.. θα τα συζητησουμε αργοτερα. Το μονο που ξερω ειναι πως απο αυτα που μας λες.. φαινεται να ενδυαφερεται για σενα και απλα να στο διχνει με τον δικο του τροπο." Λεει η Βαλερια και πραγματικα το εννοει . Η αληθεια ειναι πως κι εγω τα εχω σκεφτει αυτα.. μερικα βραδυα οταν ξαπλωνα στο κρεβατι μου απλα ερχονταν ολες αυτες οι σκεψεις στο μυαλο μου χωρις να το προκαλω εγω.. απλα ερχοντε..

Δεν μπορειιι ολα αυτα ειναι τελειως τρελα..Μα τι λεω?? Αχ γαμωτο συνελθε!!

"Αυτο ειναι το μονο σιγουρο! Πρεπει να πας να τον βρεις να δεις αν ειναι καλα!" Ανακοινωνει χαροπα η Στελλα.

"Εχει δικιο ! Φυγε ! Θα σε καληψουμε εμεις στην αχονευτη.. θα της πουμε οτι δεν ενιωθες καλα και πηγες στο μπανιο!" λεει με σιγουρια η Βαλερια περνοντας το υφος του μυστικου πρακτορα.

Οπα ρε παιδια.. μη προτρεχουμε. Που να παω? Αντε και παω τελος παντων.. τι θα του πω? Εχουμε ανταλαξει το πολυ 2-3 λεξεις ολες κι ολες.. Δεν κουνιεμαι απο την θεση μου και κοιταζω πρωτα την μια και μετα την αλλη.. εχω χαθει..

"Αντεε!! τι περιμενεις? Τρεχα!! " με προτρινει η Στελλα.. κοιταζω αλλη μια φορα την Βαλερια για επιβεβαιωση και αφου μου γνευει σηκονομαι αποφασιστικα απο την καρεκλα μου για να παω να τον βρω. Απλα θα παω να δω αν ειναι καλα.. Βανεσα μη τρελαινεσαι! Ενταξει.. ποσο ασχημα μπορει να ειναι? ..