When I Lost My Memories.

Part 36

Στην φωτο τα ρουχα , στα επομενα θα βαλουμε τα ρουχα και των αλλων δυο:)

Αφου εφυγαν τα κοριτσια , βρηκα την ευκαιρια να σκεφτω. Δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη να τον συναντησω ξανα, ομως πρεπει.. Αλλωστε αν δεν παω σιγουρα θα καταλαβει οτι δεν παω εξαιτιας του και δε θελω να το παρει πανω του.

Αυτη την τελευταια εβδομαδα στο σχολειο εχει κανει διαφορες αποπηρες να με πλησιασει να μου μιλησει ομως δεν τον αφηνα. Κυκλωφορουσα με τα κοριτσια σαν σωματοφυλακες απο διπλα μου και προσπαθουσα να μη κανω αισθητη την παρουσια μου γενικα. Αυτη η εβδομαδα για μενα ειναι ενας εφιαλτης, γεματη ψεμα και υποκρησια. Μοιραζω χαμογελα ψευτικα σε ολους , κυριως ομως στους γονεις μου. Προσπαθω να μη κανω φανερο οτι κατι με απασχολει . Εκεινοι σιγουρα ξερουν πολλα ομως κατι με κραταει πισω απο το να τους ρωτησω. Νιωθω πως κατι κακο θα συμβει να τους πω οτι ξερω.. Τι να ξερω δηλαδη? Τιποτα σχεδον.. Τα εχω μπλεξει ολα στο μυαλο μου. Δεν ξερω τι να πιστεψω πια , τι ειναι αληθεια και οτι οχι.. Ο Φιλιππος προσφερθηκε να μου εξηγησει , ομως ουτε εκεινον αφησα. Νιωθω μεγαλη προδοσια απο εκεινον. Δεν το περιμενα ο αδερφος μου να υποκρυνεται ετσι ευκολα. Νομιζα οτι τα λεγαμε ολα, οτι δεν ειχαμε μυστικα και πιστευα πως κατι τοσο συμαντικο θα μου το ελεγε..

Ειναι τοσο ευχαριστο αλλα και τρομοκρατικο ταυτοχρονα πως ξαφνηκα μπορω να μαθω πολυ ευκολα και απλα για την ζωη μου. Για το κενο που ειχα τοσα χρονια μεσα στο μυαλο μου. Ομως , θα μου αρεσουν αυτα που θα ακουσω? Η θα ηταν καλυτερα να μη μαθω ποτε? Αλλα ακομα κι αν μαθω.. πως θα ξερω οτι ειναι αληθεια ολα αυτα? Ποιος μπορει να μου το εγκυηθει.. κι αν ειναι αλλο ενα απο τα ψεματα που μου αραδιαζαν τοσον καιρο?

Εδω και τρεις μερες προσπαθω να βρω , να μαζεψω στοιχεια που να μπορουν να αποδικνυουν τα λιγα απο αυτα που καταφερε να μου πει ο Μαρκος πριν μια βδομαδα. Ψαχνω να βρω αλμπουμ με φωτογραφιες που ισως σημαινουν κατι , ομως τιποτα μεχρι τωρα.. Στο κουτι με τα αναμνηστικα που απο μικρη μαζευω, υπαρχουν διαφορα αντικειμενα ομως καποια δεν δεχεται το μυαλο μου να θυμηθει τι ειναι και απο ποτε ειναι.. Ειμαι παλι στο μηδεν..

Με αυτες τις σκεψεις η ωρα περναει και ηρθε η ωρα να ετοιμαστω επιτελους . Πραγματικα δεν εχω καμια ορεξη να παω πουθενα , ομως σημερα θα βγω για να περασω καλα, να ξεφυγω απο τον προσωπικο μου γολγοθα και να τα ξεχασω -οσο γινεται- ολα. Εφοσον θα ειναι κι εκεινος εκει θελω να κανω εντυπωση. Μπορει να εγινε οτι εγινε. Μπορει ο Μαρκος να με τρομαζει πια.. ομως τα συναισθηματα μου για εκεινον δεν αλλαζουν. Ειμαι το ιδιο ερωτευμενη με εκεινον οπως ημουν και πριν μια εβδομαδα. Ο,τι κι αν εγινε αυτα που νιωθω δεν μπορουν να αλλαξουν τοσο απλα. Ειμαι μαζι του , ναι πολυ νευριασμενη, ομως ισως ειναι η ευκαιρια μου να μαθω τα παντα για τον εαυτο μου . Ισως να μην μπηκε τυχαια στην ζωη μου ξανα..