When I Lost My Memories.

Part 39 (Special)

Μετα απο μερικα βασανιστηκα λεπτα με το αμαξι , φτανουμε εξω απο το σπιτι μου. 

"Δεν πρεπει να μας δουνε οι δικοι μου.." ανακοινωνω και κοιταζω εξεταστικα ολα τα παραθυρα μη τοιχον ειναι καποιος εκει.. Λιγακι απιθανο βεβαια στις 3:00 το πρωι .

"Μην ανησυχεις.. ελα παμε .." μου λεει και κατεβαινουμε και οι δυο απο το αυτοκινητο. Παιρνουμε το στενακι διπλα απο τον κηπο του σπιτιου μου για να φτασουμε στο δικο του. Ολα καλα μεχρι στιγμης , ομως να και κατι που δεν ειχαμε σκεφτει τελικα..

"Ωχχ, ο μπαμπας σου; Μηπως εχει καποιο προβλημα; " Δεν τον εχω συναντησει ποτε , ισως να ισχυει και για εκεινον ο λογος που δε πρεπει να μαθουν οι δικοι μου πως ειμαστε μαζι εγω κι ο Μαρκος..

"Μην ανησυχεις, χαλαρωσε, ειναι ακομη Λονδινο, δεν ξερω ποτε θα γυρησει.." Μου λεει και αισθανομαι σαν η παρανοηκη που δεν μπορει να σταματησει. Μου την σπαει να τον βλεπω τοσο χαλαρο , ενω δε θα επρεπε. Φαινεται σαν να το ειχε κανωνησει ολο αυτο και να ξερει την καθε του κινηση.

Ανεβαινουμε τις σκαλες και επιτελους φτανουμε στον προορησμο μας. Δεν εχω και τοσο καλες αναμνησεις απο αυτο το σπιτι. Μαλλον δεν εκανα καλη αρχη. Παμε παλι..

Λιγακι αδυνατο το κοβω. Σκηνες απο εκεινο το περιεργο δωματιο ερχονται ξανα στο μυαλο μου και με κανουν να θελω να φωναξω και να τρεξω μακρυα , ομως δε το κανω. Ηρθα εδω για εναν σκοπο..

Εκεινος περπατα μπροστα μου σαν ο οδηγος που δε χρειαζομαι.. Ειναι ολα τοσο παραξενα , αισθανομαι τοσο περιεργα ομως εχω συνηθησει.. Απο εδω και περα η ζωη μου δεν θα ειναι το ιδιο ησυχη.. Φτανουμε στο δωματιο του και αναβει το φως. Μου κανει νοημα να καθησω ενω εκεινος βγαζει το μπουφαν του και το τοποθετει στην διπλανη καρεκλα. Κανω κι εγω να βγαλω το δικο μου ομως παρασειρω κατι με το χερι μου. Μαλιστα, παλι τα ιδια, δε μου αρεσει εστι οπως ξεκοιναω. Η ομορφη ονειροπαγηδα βρησκεται πεσμενη στο μαξυλαρι.

"Δεν κανατε καλη αρχη εσεις οι δυο ε; " μου λεει και με κοιταζει χαμογελοντας απεναντι μου.

"Μαλλον δε συμπαθιομαστε.." διαπιστωνω.. Τωρα επικοινωνω και με ονειροπαγηδες! Ωραια.. που ειναι οι λυκανθρωποι τα βαμπιρ και οι μαγισσες? Μπαινουν τωρα η αργοτερα στο σκηνικο?

"Χμμ.. Εγω νομιζω σε συμπαθει πολυ.." Μου λεει και κανει αργα βηματα προς το κρεβατι γονατιζοντας διπλα μου . Τωρα βρησκεται στο υψος μου.