Camp Boy

12. Chciałbym zawsze pozostać nastolatkiem.

- Nie możesz zostać na kampusie. - Derek nerwowo krążył w kółko. Siedzieliśmy w szpitalu. Nie wiedzieliśmy co robić.

- Mama nie odbiera ode mnie telefonu. Ojciec tak że. - Szlochała Percy. Cały czas trzymałam jej rękę. Jedyny pomysł jaki przychodził mi do głowy to zadzwonić do moich rodziców.

Puściłam rękę mojej współlokatorki i wyszłam na pusty korytarz. Wyciągnęłam telefon na którym było tylko dwadzieścia procent baterii.

Wykręciłam numer do mamy. Odebrała po dwóch sygnałach.

- Hej kochanie. - Usłyszałam jej głos.

- Cześć mamo. - Powiedziałam. Jestem pewna że wyczuła moje zdenerwowanie.

- Co się dzieje? - Zapytała. Mimo wszystko, mogłam usłyszeć nutkę przejęcia w jej głosie.

- Jest mały problem. - Powiedziałam. - Moja koleżanka z którą mieszkam w pokoju... Jest w ciąży. I jej rodzice nie chcą jej znać. Nie ma gdzie iść, a regulamin obozu nie pozwala jej zostać.

- O mój boże, te dzieci teraz są tak głupie. Po co się pchała komuś do łóżka? - Przełknęłam ślinę. Po tych słowach jeszcze trudniej będzie mi ją o to zapytać.

- To... nie jej wina. Chciałam cię poprosić żebyś... może mogła byś pozwolić jej mieszkać u nas. Przez te dwa miesiące kiedy mnie nie będzie. Proszę. - Zacisnęłam kciuki i przygryzłam mocno wargę.

- Melanie. Wiesz że nie mogę tego zrobić. - Powiedziała.

- Nie pomożesz kobiecie w ciąży? - Starałam się wpłynąć na jej psychikę. Często mi się to udawało, czemu by nie spróbować i teraz?

- Po pierwsze, to jeszcze dziecko. Nie rozumiem jak jej rodzice mogli ją porzucić w takiej sytuacji.

- Mamo... Proszę. Zrób to dla mnie. - Błagałam. Gdyby stała przede mną, była bym gotowa upaść na kolana i błagać ją ze złożonymi dłońmi i miną szczeniaczka.

Zapadła cisza. Jedyne co słyszałam do ciężki oddech.

- Ojciec wróci z pracy za pół godziny. Porozmawiam z nim i zadzwonię do ciebie. Będę się starała go przekonać. - Powiedziała a mi zrobiło się ciepło na sercu. Podziękowałam jej i wróciłam do Percy i Dereka.

- Moja mama powiedziała że porozmawia z tatą i da mi znać. - Powiedziałam a Derek wypuścił ciężko powietrze. - Zbierzmy Percy do obozu. Nie może zostać na plastikowych krzesełkach w szpitalu. - Powiedziałam. Oboje się zgodzili.

***

Dwie godziny po powrocie do obozu, Percy spała na swoim łóżku. Ja i Hazel bez dyskusji zgodziłyśmy się aby oddać jej duże łóżko. Siedziałam na ziemi, obok Percy. Hazel siedziała na górnym łóżku.

- Nigdy nie pomyślała bym, że moja współlokatorka będzie w ciąży. To dopiero drugi tydzień wakacji, a tyle się już zdarzyło! Ukradliśmy łódki, Hemmings biegał na go po ulicy, ty pierwszy raz paliłaś, ja przespałam się już z trzema facetami, wliczając w to Luka z którym chciałam się pieprzyć od drugiej klasy podstawówki. A teraz Percy będzie miała dziecko bo pieprzyła się z Derekiem! Najlepsze wakacje na świecie! - Popatrzyłam na nią nie wierząc że naprawdę uznała ten obóz za najlepsze wakacje.

Po chwili mój telefon zadzwonił. Od razu odebrałam.

- Mama?

- Tak, to ja. - Odezwała się.

- I co? Przekonałaś tatę? - Moje serce okropnie waliło. Jeśli tego nie rozbiła, Percy będzie musiała iść do specjalnego ośrodka samotnych matek. Nie pozwoliła bym żeby się tam marnowała.