De bel gaat maar ik blijf zitten op mijn plek. Ik zie de mensen om me heen opstaan en langzaam weg lopen. Laura komt naar me toe gelopen en kijkt me vragend aan. Ik kijk haar bang aan.
'Waarom blijf je zitten en kijk je me nu aan alsof Noah net is overleden ofzo?' Ik stop met zielig kijken en kijk haar droog aan. 'Oh wacht.. Noah.' Ze glimlacht schaapachtig. Ik rol met me ogen en kijk uit het raam. 'Kom op Lou, dit kan je.' zegt ze zacht.
Na een tijdje begint Laura aan me te sjorren. 'Sta. Nou. Op!' zegt ze woord voor woord. Ze trekt hard aan me arm en ik verlies mijn balans. Ik zwaai met mijn armen in de lucht en val dan op de grond. De leraar kijkt even op van zijn laptop en gaat dan weer verder.
Dat hij ons het lokaal nog niet heeft uitgeflikkert...
Ik hoor gelach van de gang komen. Mijn ogen worden groot, als ik de lach herken. Ik sta snel op en veeg het onzichtbare stof van mijn blousje af.
Vanuit de gang staan Noah en nog een paar jongens ons lachend aan te kijken. Ik kreun en kijk Laura hopeloos aan. 'Waarom moest ik het ook al weer vragen?' vraag ik zachtjes. 'Omdat je van hem houd.' fluistert ze terug.
Laura grijnst en pakt mijn hand vast en sleept me mee. Ik pak nog net mijn tas en gooi hem op mijn rug. Als we bij de jongens staan word ik nog zenuwachtiger.
Wacht... Zit mijn haar eigenlijk nog wel? En volgensmij staat deze kleding helemaal niet bij elkaar. Stupid ass, kies is wat leuks.
Ik schud mijn gedachtes weg en richt me op Noah. 'Gaan we?' vraagt Jason die er ook bij staat. Laura probeert me onopvallend te porren in mijn zij, maar omdat ik het niet had verwacht spring ik een stuk opzij. Ik slik ongemakkelijk.
'Ehm.. Noah?' vraag ik zacht. 'Kan ik je heel even alleen spreken?' Hij knikt. 'Tuurlijk, waar?' vraagt hij. 'Eh geen idee.' zeg ik en kijk zenuwachtig om me heen. Laura ziet mijn blik en roept daarom maar: 'Laten wij alvast naar buiten gaan. Zij komen vast zo wel.' De anderen knikken en lopen de gang uit. Ik kijk nog een keer dankbaar naar Laura, voordat ze weg loopt.
Noah gaat tegen over me staan. 'Wat wou je zeggen?' zegt hij met een glimlach die iedereen laat smelten. En zo ook mijn hele voorbereiding die ik in mijn hoofd had. Het lijkt wel alsof alles weg is gepoeft.
'Ehm.' begin ik. Ik veeg een pluk haar achter mijn oor. Ik kijk achter hem en zie Laura, Jason en de jongens tegen de klapdeuren gesmakt zitten terwijl ze naar ons kijken.
'Nou, eh. Wat het dus is. Ik denk dat ehm.' Ik slik kort. Noah blijft me aankijken. Ik wil van alles zeggen maar er komt niks uit. Helemaal niks.
En die kut vlinders mogen ook wel even dood vallen in mijn buik. Kut beesten.
'Ik denk... Dat ik je leuk vind.' gooi ik er uit. Gelijk word ik rood en kijk naar mijn schoenen. Het is even stil.
Ik wist het. Noah gaat me zo vies hard uitlachen en rent dan naar zijn vrienden toe om te vertellen hoe stupid ik wel niet ben.
Noah tilt mijn kin op en voordat ik het door heb voel ik zijn lippen op de mijne. De wereld lijkt wel stil te staan. Alsof alle mensen zijn gestopt met waar ze mee bezig waren en nu naar ons kijken. Alsof wij de twee belangrijste personen op aarde zijn op dit moment.
Na een tijdje trekt Noah terug en er vormt een glimlach op zijn gezicht. 'Zoiets had ik al verwacht.' zegt hij zacht. 'Misschien moet je de volgende keer wat onopvallender doen, wil je dat de jongen het niet door heeft.' zegt hij met een knipoog, en dan loopt hij weg. De andere richting op als de jongens die nog steeds tegen de klapdeur geplakt zijn.
Mijn mond zakt open en ik staar verward voor mij uit. Laura duwt de klapdeur open waardoor ze met z'n allen voorover vallen in de gang. Laura krabbelt overeind en rent op me af en trekt me in een knuffel. 'Dat was zo cute!' piept ze. 'Wat zei hij daarna?' vraagt ze gelijk. Ik knipper een paar keer met mijn ogen, alsof ik het nog niet helemaal besef, wat er net gebeurde.
'Dat ik de volgende keer iets onopvallender moet doen.' zeg ik zacht. 'Als ik wil dat hij het niet door heeft.' Ik fluister bijna. Ik vraag me af of Laura me uberhaupt heeft gehoord.
Ze begint te grijnzen. 'Hij wist het dus al.' zegt ze met een lach. 'En daarna?' 'Niks.' mompel ik. Laura kijkt me raar aan. 'Hij zei niks meer. Toen liep hij al weg.' 'Sowieso komt er meer. Ik voel het.' grijnst ze. 'Alsof jij zo goed in liefdes bent.' grinnik ik.
De andere jongens waren al gelijk door gerend naar de kant, waar Noah heen is gegaan, behalve Jason. Hij loopt naar mij toe en knuffelt me ook. 'Gefeliciteerd.' grinnikt hij. 'Ho, wacht. Er is nog niks officieels hoor. Hij zei niet eens ja of nee.' zeg ik. 'Als hij je kust... Dat staat gelijk aan ja lieve schat.' grinnikt Laura. 'Owh.' is het enige wat er uit komt.
•~•
'Hoe moet ik vragen of het nu aan is of niet?' vraag ik aan Laura. We zitten op haar bed in haar kamer. Ze heeft allebei mijn handen vast. 'Ik wil het wel voor je vragen, via app. Ik heb immers beloofd je te helpen met alles.' zegt ze met een glimlach. Ik glimlach terug. 'Als je wil?' vraag ik. 'Tuurlijk.' zegt ze en knuffelt me.
•~•
Whieeeehh Noah en Louise hebben! Denkt ze tenminste. Eerst nog navragen :)
Beetje kort deel, vind ik. Maar njah idc. Stem en reageer op dit deel, omdat ik dat leuk vind.
De groetekeess.
YOU ARE READING
Because you saved me
Romance'Serieus, kap.' zeg ik geïrriteerd. Hij lacht, maar stopt niet. Ik sla met mijn hand op zijn hand, zodat hij stopt met tikken. 'Ik probeer voor mijn examen te leren. Please.' Ik kijk hem recht in zijn blauwe ogen aan. Er vormt een grijns op zijn gez...
