Because you saved me

Part 37

{2 weken later}
'Louise! Kom als je klaar bent met lunchen even naar mij toe.' Zegt mevrouw Davis, en ze loopt de eetzaal weer uit. 'Oh shit. Wat heb je nu weer gedaan?' Grijnst David. Ik haal mijn schouders op en lach. Ik neem de laatste happen van mijn appel en sta dan op.

Het is ondertussen twee weken sinds ik hier ben aangekomen. In die tijd ben ik beter bevriend geraakt met Zoë, Julia, David en Peter. Het eten gaat ook al makkelijker. Nog steeds heb ik er veel moeite mee, maar ik krijg veel hulp van de mensen om me heen. Ik heb het eerste weekend bij mijn moeder in het hotel geslapen, maar dit weekend ben ik hier gebleven samen met Zoë. Ze wou een meiden weekend houden, met films, maskertjes, make-up, en natuurlijk roddels. Ik heb ook al 2 keer therapie gehad. Het werkt niet heel veel, maar toch is het fijn om even met iemand serieus te kunnen praten. Alleen is het soms een beetje te serieus.

Ik stap het kantoor binnen van mevrouw Davis, en neem plaats op de stoel voor haar bureau. Ze schenkt me een lieve glimlach. 'Maak je geen zorgen hoor. Je hebt niks gedaan.' Lacht ze. 'Het is twee weken geleden dat je hier bent gekomen. En ik wou het even hebben over een misschien aanwezige vooruitgang?' Zegt ze vragend. Ik knik langzaam. 'Merk je al iets aan je lichaam veranderen sinds je hier bent? Het is natuurlijk nog niet heel lang.' Ik denk na. 'Ja ik ben wel wat aangekomen, maar ik voel me de laatste dagen ook fitter.' Antwoord ik. 'En dat is best wel fijn.' Ze knikt. 'Vind je het nog lastig als je ziet dat je bent aangekomen?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Best wel ja.' Zeg ik zacht. 'Dat geeft niks hoor. Dat hebben ze allemaal hier, iedereen heeft er moeite mee.'

'Maar waar ik je eigenlijk vooral voor heb geroepen, is hierom.' Zegt ze en ze opent een laatje van haar bureau. Ze pakt er iets uit en legt het voor mij neer. Het is mijn telefoon. Ik glimlach.

'Je mag er weer gebruik van maken, probeer hem alleen wel op tijd weg te leggen als je gaat slapen, en ook als je les hebt mag hij niet mee.' Zegt ze met een glimlach. 'Is goed, dankjewel!' Zeg ik blij en wil hem aan doen, maar merk dat hij leeg is. 'Ga hem maar snel opladen.' Zegt ze. Ik sta op en loop het kantoor weer uit, richting mijn kamer.

Als mijn telefoon aan de lader ligt, en weer aan gaat, ga ik gelijk naar whatsapp. Het boeit me niet dat ik al mijn 4G verbruik, ik heb geen zin om eerst te wachten op de wifi.

Appjes stromen binnen van verschillende groepen en een paar privé. Ik klik op de chat met Laura.

Louuu ik mis je nu al :(

Ben je al aangekomen daar?

VRAAG OM DE WIFI DAAR OFZO HET IS AL 2 DAGEN LATER IK WIL JE FACETIMEN!

Schaaappjeee, ben je dood?

Of vermoord door alle rare kinderen daar?

Bel me zo snel mogelijk als je dit leest okay? Xx

Ik glimlach, en druk dan op facetime. Hij gaat een aantal keer over, en daarna word er opgepakt. 'LOUISE!' roept Laura gelijk. Ik lach. 'Lautje!!' zeg ik net zo enthousiast terug. 'Hoe is het daar? En waarom duurde het zo lang tot je reageerde?'

'Best wel goed eigenlijk, en er is hier een regel dat je de eerste twee weken niet op je telefoon mag. Echt best kut.' grinnik ik. 'Hoe leef je nog?' vraagt ze verbaast. Ik lach weer.

Ik heb haar echt heel erg gemist.

'Maar laat je kamer is zien!' zegt ze daarna. Ik draai de camera om en loop rond. 'Je hebt je eigen badkamer?' vraagt ze. 'Nee ik deel hem met mijn kamergenoot. Maar al wel beter dan thuis.' grinnik ik.

'Is je kamergenoot aardig?' 'Ja! Ze heeft me gelijk de eerste dag voorgesteld aan iedereen en me ook rondgeleid. Daardoor ken ik het hier nu al best goed, en heb ik ook al een aantal vrienden.' 'Dat is super goed!' ik glimlach om haar blijheid. Hoe ze altijd zo optimistisch over alles is en blij kan worden om de kleinste dingen.

'Lopen er nog lekkere jongens rond daar?' vraagt ze nieuwsgierig. Ik lach. 'Opzich, sommige kunnen er wel mee door. Maar heel veel bijzonders zit er niet tussen.' Laura grinnikt. 'Maakt ook niet heel veel uit, je hebt tenslotte Mike nog.'

Shit! Ik heb het nog helemaal niet vertelt aan haar wat er is gebeurt tussen ons. Praktisch omdat ik geen telefoon had, maar alsnog.

Ik blijf stil, en slik zo onopvallend mogelijk. 'Ja uhm.' mompel ik. 'Wat is er Lou?' vraagt ze. Haar stem klinkt licht bezorgd. 'Er is iets gebeurt tussen ons, toen ik afscheid kwam nemen.' Ik zucht.

'Je weet toch wel dat ik zei dat hij wou praten? En dat ik dat toen zo vaag vond?' 'Ja, wat heeft hij gezegd?' 'Hij heeft het uitgemaakt. Hij zag het niet zitten om 2 maanden zonder mij te zijn. Dus heeft hij me maar gedumpt.' de laatste zin komt er half mompelend uit. 'Wat een vieze hufter!' zegt Laura fel. 'Ik ga hem morgen ochtend echt een mep verkopen.' ik lach zachtjes.

'Nee! Ik ben serieus, ik wil hem echt slaan.' zegt ze daarna. 'Laat het maar Lau, ik ga hem gewoon vergeten en nooit meer spreken.' Laura zucht overdreven. 'Ja makkelijk voor jou, jij hoeft hem niet elke dag tegen te komen op school. Mag ik hem alsjeblieft een keer slaan?' vraagt ze smekend. Ik begin te grinniken. 'Wil je het echt zo graag?' vraag ik. 'Ja, hij verdient het.' 'Ik weet het niet. Doe maar gewoon niet, straks kom je in de problemen.' zeg ik en pruts wat aan mijn telefoonhoesje. Ze zucht. 'Okay dan.' mompelt ze.

•~•

Haallooo, ik heb bijna zomervakantie!!! Whoop whoop! :)

Eerst nog ander halve week les+ nog een toetsweek maar hey dat is zo voorbij toch? Hoop ik dan..

Wees even lief en gun me een vote, en als je het leuk vind comment dan ook. Ik hou van comments lezen lol