Because you saved me

Part 22

Ik zie Laura al staan en fiets snel naar haar toe. Als ik naast haar fiets bied ik haar mijn broodje aan. 'Nutella?' Ik knik. Snel pakt ze hem en neemt er een hap van. Ik grinnik. 'Gek kind.'

Ik zit in de klas met Laura te praten. De leraar roept dat iedereen stil moet zijn, en begint aan zijn les. Ik zie dat de plek voor me, waar Jason normaal zit, leeg is. Waar zou hij zijn? Zou hij zich hebben afgemeld voor vandaag?

10 minuten later gaat de deur open. Ik kijk op van mijn schrift en zie Jason staan. 'Waar kom jij vandaan?' vraagt de leraar. 'Sorry, ik had mijn bus gemist.' zegt hij hijgend.

Ik zie hem schuin naar mij kijken. Gauw kijk ik weer naar mijn schrift. 'Ga maar zitten.' zegt hij. Jason loopt mijn kant op en neemt voor me plaats.

De bel gaat. Snel pak ik mijn boeken in en sta op. Ik loop snel het lokaal uit, in de hoop dat Laura achter me loopt. Als ik op de gang loop, komt inderdaad Laura bijna gelijk naast me lopen.

'Hebben jullie nou ruzie?' vraagt Laura. Ik haal mijn schouders op en maak een gebaar dat ze stil moet zijn. Ze kijkt overdreven achterom, en als ze jason ziet lopen zwaait ze. Ik zucht en kijk haar boos aan. 'Sorry.' fluistert ze. Ik grinnik zacht.

~•~•~

Ik loop samen met wat andere meiden de gymzaal in. We nemen plaats op de bank, waar de rest van de klas ook al zit. 'Volgende keer wat sneller dames.' zegt de gymdocent.

We knikken en grinniken. Dit word ons echt elke week verteld.

Als we zijn ingedeeld loop ik naar mijn aangewezen plek toe. Jason loopt langs me en drukt een briefje in mijn handen. Ik open het.

Lou, het spijt me van gisteren. Ik weet dat ik fout zat. Maar ik wil je niet verliezen als vriend. Vergeef je me? Alsjeblieft?

- Jason.

Ik zie dat Laura het ook heeft gelezen. Ik kijk haar aan en ze glimlacht.

'Super cute dit.' zegt ze. Ik glimlach terug. 'Wat moet ik doen?' vraag ik. 'Uhm tja, wil je het goed hebben?' vraagt ze.

'Dames! Ga eens beginnen. Het is geen theekransje hier.' roept de gymdocent naar ons. 'Nee meneer, meiden problemen zijn belangrijker op dit moment!' roept Laura asociaal terug. De hele klas moet lachen.

Ik kijk voorzichtig naar Jason. Hij kijkt met een schattige glimlach naar ons. De docent kijkt van mij naar Jason, en weer terug. 'Ja, relatie problemen.' roept Laura er achteraan. Ik voel dat ik rood word, als de hele klas naar mij kijkt.

'Sorry, maar we moeten echt verder met de les. Doe dit maar later.' zegt de docent. Laura kijkt met de meest dodelijke blik naar de leraar. Vol negerend gaat Laura verder.

'Wil je het goed met hem maken?' vraagt ze. Ik knik langzaam. 'Kan het nu al? Of is dat te snel?' vraag ik. 'Wat is dat nou weer voor vraag? Als hij zo'n briefje schrijft dan wil hij het allang goed hebben. Nu jij nog.' zegt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Dat is waar.' zeg ik.

Laura glimlacht en duwt me zijn kant op. Ik loop zacht op jason af. De zenuwen gieren door mijn lichaam heen. Hij is aan het voetballen, met zijn rug naar mij toe.

Ik kom achter hem staan, en sla mijn armen om hem heen. Hij schrikt eerst, maar draait zich dan om, en knuffelt mij ook.

De hele klas maakt awh geluidjes. Ik verberg mijn rode hoofd in zijn shirt. Ik hoor Jason lachen.

'Ik ben blij dat het weer goed is.' fluistert Jason in mijn oor. 'Ik ook.'

~•~•~

'Mam! Ik ben thuis.' roep ik. 'Hoi lieverd.' roept ze terug. Ik loop de woonkamer in en zie mam op de bank zitten met pap. 'Hey pap, wat doe jij hier?' vraag ik. 'Even wat papierwerk.' antwoord hij. Ik knik en loop weer terug naar de gang.

'Wil je wat eten?' vraagt mam. Ik roep een nee terug en ren naar boven.

~•~•~

Het is de volgende ochtend, en ik stap uit mijn bed. Ik kijk in de spiegel, en zie nog steeds een super dik meisje staan. Het afvallen werkt voor geen meter. Met een zucht trek ik mijn kledingkast open, en kies een outfit. Als ik alles boven heb gedaan loop ik naar beneden. Mijn moeder slaapt blijkbaar nog, want alle lichten zijn nog uit. Ik loop naar de keuken en pak een glas water. Ik pak mijn telefoon erbij en lees wat appjes. Ik krijg er een binnen van Laura:

LOU WORD WAKKER!!! Alweer verslapen?

Ik lees verbaast het appje, en kijk dan naar de tijd. 08:10.

Mijn ogen worden groot en ik spuug mijn drinken uit, ik begin als een mogool te hoesten, en zie door mijn tranen dat Laura belt. Ik probeer op te nemen maar kom er achter dat mijn telefoon zeik nat is. Snel probeer ik hem af te drogen, maar het helpt niet veel. Ik wikkel hem snel in keuken papier en laat hem liggen. Ik pak mijn tas en ren even later de deur uit.

'Waarom negeerde je me toen ik je belde?' Vraagt Laura gelijk als ze me ziet. Ik kijk haar sip aan. 'Mijn telefoon is helemaal naar de tering doordat ik er water over heen heb gekotst.' Mompel ik. Ze kijkt me aan, en begint langzaam te grinniken wat uitloopt tot keihard lachen. Ik kijk haar boos aan en mep haar. 'Dat is niet grappig! Mijn telefoon is nu dood.' Nog steeds blijft Laura lachen.

~•~•~
Ik zit in de Frans les en heb net een toets gehad die ik waarschijnlijk gewoon weer heb verkloot. Leuk leven heb ik, joe joe.