Because you saved me

Part 45

Ik stap uit als we voor het huis van Jason staan. Ik pak mijn tas van de stoel af, en sla de deur dicht. 'Dankje mam, ik ga zo wel lopend naar huis.' zeg ik door het autoraam die open staat. Mam glimlacht, en knikt dan. 'Tot zo!' zegt ze nog en dan rijd ze weg.

Ik haal diep adem, en duw het groene tuinhekje open. Ik hoor vrolijk geblaf vanuit de achtertuin. En even later komt er een bruine labrador om de hoek gerend. Hij zet blij zijn pootjes tegen mijn bovenbenen aan. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, en ik aai hem. Ik loop richting de voordeur, raap al mijn moed bij elkaar, en druk dan op de bel.

Ik kijk op als ik de deur open hoor gaan. 'Ja, doe ik zo!' Hoor ik. Jason draait zich om naar mij, en als zijn ogen de mijne vinden, valt hij stil. Zijn bruine ogen kijken me verbaast aan. 'Jason.' mompel ik, en kijk kort naar beneden, voordat ik verder praat. 'Ik.. Uhm. Ik wou sorry zeggen.' ik zie hem nog steeds in stilte naar me kijken.

'Het spijt me zo erg. Dat ik je niet geloofde. Je had gewoon gelijk, en dat wist ik. Alleen wou ik de waarheid niet horen.' ik zucht. 'Sorry Jason.' ik kijk weer weg. Drie seconden later voel ik zijn warme armen om me heen. Ik blijf even stil staan, maar dan sla ik ook mijn armen om hem heen. Ik nestel mijn gezicht in zijn nek. 'Sorry.' Zeg ik nog een keer, zonder de knuffel te onderbreken. 'Stil.' hoor ik hem mompelen. Ik krijg een kleine glimlach op mijn gezicht.

Hij verbreekt de knuffel, en kijkt me aan. 'Ik heb je gemist Louise.' 'Ik jou ook, extreem erg.' Ik zucht zachtjes. 'Beloof me bij deze dat je me nooit meer achter laat.' zegt hij en hij houd zijn pink omhoog. Ik glimlach en haak mijn pink om de zijne. 'Beloofd.'

•~•

'Ik heb deze dagen zo erg gemist.' zucht hij, terwijl zijn hand weer in de bak met popcorn gaat. Ik knik instemmend, zonder weg te kijken van de film. 'Je bent echt schattig als je gefocust bent.' Ik hoor hem grinniken. Ik kijk op van het scherm, en kijk hem verbaast aan. 'Schattig?' hij knikt. 'Je noemde me zojuist schattig?' Weer knikt hij. Ik kan de plezier in zijn ogen zien. Hij weet het dat ik het haat als iemand me schattig of cute ofzo noemt. Ik rol met mijn ogen en kijk weer naar de film.

'Ik verveel meeee.' Hoor ik naast me. Ik probeer het te negeren.

'Louiseee.' Ik zucht overdreven.

'Ik zoek aandacht.' Hij begint me te porren in mijn zij.

Ik draai me in een ruk om en kijk boos naar Jason die overdwars op het bed ligt. Hij kijkt met onschuldige ogen omhoog. 'We kijken een film.' Zeg ik dan. 'Ja maar de film is saai.' Mijn mond valt open, en ik probeer gekwetst te kijken. 'Pitch perfect is geweldig. How dare you.' Ik schud teleurgesteld mijn hoofd, en kijk weer naar de film.

'Ik ben nog steeds niet veranderd naar het vrouwelijk geslacht. Dus ja de film is saai.' Protesteert Jason, en hij gaat recht op zitten. Ik kijk hem verrast aan. 'Echt? Ik dacht dat je een meisje was.' Ik grinnik om zijn verdrietige gezicht.

'Laten we een taart bakken!' Roept hij opeens. Ik kijk weer opzij. Dit keer ligt hij op zijn rug en staart hij naar het plafond. 'Het is half 2 's nachts.' hij draait zijn hoofd naar mij. 'Dus?' mompelt hij. 'Gek kind.' ik schud zachtjes mijn hoofd. Nog geen seconde later voel ik een harde mep op mijn been. 'Auw!' roep ik. 'Ik ben niet gek. Ik heb gewoon honger.' mompelt Jason. 'We gaan geen taart bakken.' antwoord ik dan.

•~•

Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Waarom haal jij mij altijd over.' mompel ik naar Jason, die met een blij gezicht de eieren kapot breekt. 'Omdat ik geweldig ben.' antwoord hij met een knipoog. Ik rol met mijn ogen.

'Ik wil slapen.' ik leun tegen Jason aan, die zijn best doet om overeind te blijven staan. 'Je hebt duidelijk suiker nodig.' zegt hij dan, gefocust op de beslagkom in zijn handen. Hij giet het beslag in de bakvorm. 'Schiet dan op.' zeur ik. 'Ja mevrouw.' grinnikt hij. Hij plaatst de taart in de oven, en stelt de tijd en de temperatuur in. 'Nu nog 40 minuten wachten.' 'Maar ik wil nu taart. Ik ben helemaal mijn bed uit gegaan midden in de nacht om taart te maken, moet ik ook nog wachten.' zucht ik. Jason grinnikt. 'Dat is niet grappig.' Mompel ik. Hij lacht alleen maar harder. 'Succes met opruimen Jason.' glimlach ik, en gris nog snel de lege beslag kom van het aanrecht, om die leeg te likken.

Er zit suiker in, duh.

Ik ga comfortabel zitten op de bank, met de beslagkom op mijn schoot. De heerlijke smaak van chocola gaat door mijn mond. Wat heb ik dit gemist. Het is minstens 5 maanden terug dat ik voor de laatste keer een taart heb gebakken of gegeten. En geloof me, dat was zwaar.

Ik zit net goed op de bank, als ik Jason binnen hoor stormen. Hij komt boven me hangen, en kijkt me quasi boos aan. 'Hey Jasie.' glimlach ik. Hij kijkt alleen maar bozer. 'Bitch, je komt me helpen met opruimen.' zegt hij terwijl hij mij van de bank af probeert te trekken. Ik schud wild mijn hoofd. 'Echt niet. Het was jou idee om te bakken.' protesteer ik. Jason stopt met aan mijn arm treken, en draait zich zuchtend om. Ik glimlach tevreden, en lik vrolijk verder uit mijn beslagkom. Dan opeens draait hij zich weer om, rent naar me toe, en rukt me van de bank af. Ik laat een korte gil horen, en val op de grond. Jason pakt me op, en draagt me naar de keuken. 'Helpen.' zegt hij dan, en hij zet me neer voor het aanrecht vol troep. 'Maar ik ben moe.' probeer ik nog. Maar Jason laat me niet gaan, dus begin ik maar met opruimen.

•~•

Bonjouuuurrr kindertjes, het is weer is een decennia terug dat ik iets heb gepost voor dit boek. Ik was het deels vergeten en deels had ik het weer is vet druk met school. Want leraren hebben even besloten om 4 toetsen per week op te geven VOOR EEN MAAND LANG!! Dus de komende 4 weken kan ik alleen vrijdag avond wattpadden :(

(Waarschijnlijk ga ik alsnog tussendoor op Wattpad omdat ik gewoon een concentratievermogen heb van een verwarming, so no worrries xx)