Because you saved me

Part 41

P.o.v Louise
Ik spring de auto uit en ren op Laura af. Ik sla mijn armen om haar heen. Ik houd haar stevig vast, en ook zij is niet van plan mij los te laten. 'Ik heb je zo gemist.' mompelt ze in mijn shirt. 'Ik jou meer.' Zeg ik zacht terug.

'Hier zijn je spullen.' Zegt mam. Ik trek me terug uit onze knuffel en draai me om. Ze zet mijn tassen op het grindpad neer. 'Ik moet er weer vandoor. Sorry lieverd. Bel als er iets is okay?' Zegt ze en ze drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik knik. 'Komt goed mam.' Ik schenk haar een glimlach. Ze glimlacht terug, en stapt dan in de auto.

'Kom!' Roept Laura enthousiast en ze trekt me het huis in. Ik zwaai kort naar haar moeder, en dan lopen we de trap op. Beter gezegd, rennen we de trap op. 'Ik ga je alles vertellen, over iedereen.' Zegt ze blij en ze springt op haar bed. Ik grinnik en ga naast haar zitten.

•~•

'En? Heb je ondertussen al een hottie gespot daar?' Vraagt ze en ik lach. 'Nou opzich.' Mompel ik en denk na. Laura's ogen beginnen te twinkelen.

'Wie is het? Hoe oud is hij, waar woont hij? Is hij groot of niet? Welke kleur haar heeft hij?' Ze overvalt me met al haar vragen. 'Rustig Lau, ik heb geen specifiek persoon.' lach ik. Ze kijkt me raar aan. 'Wat bedoel je?' Vraagt ze.

'Gewoon, er lopen best wel cutie jongens rond.' Zeg ik schouderophalend. Ze trekt een sip gezicht. 'Ik dacht je hebt een vriendje.' Ik begin weer te lachen. 'Hoe snel wil je dat ik weer een relatie krijg? Het single leven bevalt me wel.' Zeg ik.

'Ohja tuurlijk, die klootzak van een Mike.' Zegt ze met een lach. 'Heb je je kunnen inhouden de afgelopen weken om hem niet te slaan?' Vraag ik grinnikend. Ze knikt trots. 'Niemand geslagen?' Haar glimlach verdwijnt kort, maar snel herstelt ze zich weer en schud nee. Ik kijk haar met een schuin hoofd aan. 'Is er iets?' Vraag ik. Ze schud weer nee. 'Weet je het zeker?' Ze zucht zachtjes. 'Lou er is niks. Ik moest gewoon even ergens aan denken. Maar dat is niet belangrijk. We zijn bij elkaar om plezier te hebben toch?' zegt ze en ze kijkt me aan. Ik glimlach zachtjes. 'Okay, maar als je toch iets kwijt wil, je hebt mijn nummer.' zeg ik en ze glimlacht ook.

'Volgende aflevering?' Laura kijkt op van haar laptop scherm. Wrijf in mijn ogen, en schud dan nee. 'Misschien is slapen een optie.' lach ik en ik gaap. 'Het is half 4.'

Laura haalt haar schouders op. 'De volgende aflevering moet je nog even zien, die is echt heel leuk.' zegt ze dan. 'Dat zeg je al 5 afleveringen lang.' Ze grinnikt. 'Okay dan, we gaan slapen.' ik glimlach trots, en rol van Laura's bed af, op mijn matras. Laura legt haar laptop weg, en gaat goed liggen. 'Slaaplekker Lautje.' mompel ik zacht. 'Weltrusten Lou.'

•~•

'Meisjes, ontbijt!' Ik knipper een paar keer met mijn ogen, en laat dan een zachte kreun horen. 'We komen.' mompelt Laura met een schorre stem. Ik druk mijn hoofd in mijn kussen. 'Niet.' maakt Laura haar zin af. 'Ik heb geen energie.' zeurt ze. Ik grinnik. 'Same.'

We lopen de trap af naar de keuken. 'Ah daar zijn jullie eindelijk. De broodjes zijn nu wel koud.' zegt Laura's moeder, Sara. 'Maakt niet uit. Het is vast wel eetbaar.' zegt Laura en ze neemt plaats aan de tafel. Ik kom naast haar zitten. 'Eet smakelijk, ik ga even boodschappen doen.' zegt Sara en ze pakt de autosleutels en de boodschappen tas van het aanrecht. 'Niet teveel troep maken, en doe rustig okay?' zegt ze. We knikken allebei. 'Ohja Lau?' Laura draait zich om op haar stoel. 'Kan je je zusje ook even van de kinderopvang halen vanmiddag? Ik ga na het boodschappen doen gelijk door naar oma.' Laura zucht overdreven en knikt dan. We horen de voordeur nog dichtslaan, en dan is het weer stil. 'Waar is je vader dan?' vraag ik. 'In Tanzania.' antwoord ze kort. 'Oh.' is het enige wat ik zeg.

'Wil je een muffin?' roept Laura vanuit de keuken. Ik zucht zacht en speel wat met de touwtjes van mijn trui. 'Nee dankje.' Laura loopt de woonkamer weer in en kijkt mij raar aan. 'Zei je nou het drie-letter-woord tegen een muffin?' is het enige dat ze zegt. Ik grinnik, en haal mijn schouders op. 'Blijkbaar.' zeg ik dan.

Ze is even stil. 'Ja pech voor jou je krijgt er toch een.' zegt ze met haar handen in de lucht, terwijl ze de woonkamer weer verlaat. Ik lach zacht.

Aangezien de kinderopvang niet ver is van Laura's huis besluiten we er lopend heen te gaan. Als we het gebouw binnenlopen, zie ik gelijk allemaal tekeningen en schilderijtjes hangen. Er staan lage tafels in het midden, en overal ligt speelgoed. 'Rosa!' zegt Laura blij en ze gaat door haar knieën. Een klein blond harig meisje rent op haar af. 'Laula!' roept ze terug. Laura tilt haar op. 'Kom je mee naar huis?' vraagt ze. Ze knikt blij. Ik glimlach naar Rosa en zwaai kort. Ze kijkt mij kort aan, maar negeert me dan. Ik grinnik.

•~•

'Heel erg bedankt voor alles Lau. Tot snel weer.' zeg ik en geef Laura nog een laatste knuffel. Ze glimlacht naar me. 'Wanneer kom je weer?' ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het nog niet. Maar als ik het weet, dan app ik je.' glimlach ik. 'Okay dan, hopelijk tot snel!' zegt ze en ze zwaait me uit. Ik zie Rosa naar Laura toe rennen. Ze slaat haar kleine armpjes op Laura's been heen. Ik glimlach zacht. Ik zwaai nog even, en loop dan het tuinpad af. Op naar het bushokje.

Mam kon me niet ophalen vanwege haar werk. Ze heeft gezegd dat ik naar ons huis mag, of naar andere vrienden. Ik stap de bus in en begroet de buschauffeur. Ik hou mijn pasje tegen dat gekke paaltje aan, en neem plaats in de bus.

Als de bus tot stilstand komt bij het goede bushokje, stap ik uit. Ik loop de straat uit, de hoek om, en dan ben ik weer thuis. Met een diepe zucht open ik de voordeur.

•~•

Beetje saai hoofdstuk maar hey don't care. Groetjes