Because you saved me

Part 30

Net als zij weg zijn komt er een ober naar ons toe lopen. Ze heeft een blocnote vast. 'Kan ik voor jullie wat drinken inschenken?' Vraagt ze. Als we allemaal wat hebben opgenoemd, en ook nog twee drankjes voor Laura en Sven, loopt ze weer richting de keuken. Ik sta op van de tafel en loop met de rest mee naar het eten.

Er zijn allemaal gesprekken over en weer, tussen allemaal mensen. Alicia is tegen mij een verhaal aan het vertellen over haar kat die in de heg was gesprongen ofzo. Maar telkens legt Mike zijn hand op mijn been. En elke keer als ik hem er weer afhaal dan legt hij hem even snel weer terug. Ik geef een waarschuwende blik aan Mike en luister weer naar Alicia's verhaal. 'Heb jij eigenlijk huisdieren?' Vraagt Alicia, wat me doet opschrikken uit mijn gedachtes. Ik schud nee. 'Ja alleen een goudvis die half dood aan het gaan is omdat we hem telkens vergeten te voeren.' Zeg ik grinnikend. Alicia lacht. Ze wil een nieuw verhaal beginnen maar word aangetikt door Nate en gaat daar weer mee in gesprek.

'Babe.' Fluistert Mike in mijn oor. Ik kijk hem vragend aan. 'Vind je het leuk?' Ik knik glimlachend. 'Jij ook?' Hij knikt terug en drukt een zacht kusje op mijn voorhoofd. 'Ik ga weer wat eten halen, wil jij nog wat?' Vraagt hij terwijl hij opstaat. Ik denk na, maar schud nee.

Ik heb al weer veel te veel ongezonde dingen naar binnen lopen werken.

'Ik ga even ijs en watermeloen halen.' Zegt hij met de nadruk op watermeloen. Mijn ogen worden groot, en net als Mike een kusje op de bovenkant van mijn hoofd drukt vlieg ik omhoog en loop in een razend tempo naar de fruitbakken, Mike achter me aan rennend. Ik kijk met open mond naar de grote stukken watermeloen die er liggen. 'Ik wist dat je daardoor wel zou komen.' Grinnikt hij, en pakt twee bordjes. Hij geeft er een aan mij, en ik leg er 2 stukken watermeloen op. 'Hoe wist je trouwens dat ik zo obsessed ben met watermeloen?' Vraag ik. Mike grijnst. 'Ik weet alles.' Zegt hij terwijl hij doorloopt naar het ijs.

Ik ga naast hem staan. 'Het ziet er zo lekker uit.' Mompel ik. 'Neem dan wat.' 'Maar ik zit vol.' Zucht ik. 'Heb jij geen extra toetjes maag?' Vraagt hij verbaast. 'Tuurlijk wel, alleen zit die al vol met 5 wafels, 2 bolletjes ijs, chocolade en fruit.' Zeg ik grinnikend. Hij lacht. 'Het past er vast wel bij.' Mike schept twee bolletjes vanille ijs op mijn bordje, naast mijn watermeloen. Hij pakt ook de slagroombus, maar voordat hij het kan opspuiten ren ik weg, waardoor de slagroom wat uit de bus kwam, op de grond valt. 'You badass. Slagroom op de grond gooien.' Grijns ik. Hij lacht en ik draai me om naar de chocolade fontein.

Ik voel de adem van Mike in mijn nek. Hij slaat zijn ene arm om mijn middel, en ik wacht op de andere arm. Ik wil naar achter kijken, als ik in volle vaart een hand met slagroom naar me zie toe komen. 'Mike!' Roep ik lachend. Ik veeg de slagroom uit mijn ogen, en kijk hem boos aan. 'Eigen schuld.' Grinnikt hij. Ik kijk voor me en zie de poedersuikerbus staan naast de wafels en pannenkoeken. Ik gris de bus weg en doe super snel wat op mijn hand. Ik draai me om en blaas alles van mijn hand af, recht over Mike heen. Hij begint te hoesten van alle poeder, en ik begin keihard te lachen. Zijn hele haar en gezicht is wit. 'Payback bitch.' Lach ik.

En zo eindigde onze avond in een rap tempo. Toen de eigenaar de bende zag, die we hadden gemaakt, werden we per direct uit het restaurant gegooid. Langzaam komt de rest naar buiten gelopen. 'Waarom deden jullie dat nou?' Zeurt Laura. 'Ik wou nog een wafel.' 'Lieverd, je hebt er al 7 gehad.' Zegt Sven. Haar ogen worden groot. 'Het waren er 3 toch?' Ik grinnik. 'Same girl, same.'

'Wat nu?' Hoor ik Mike achter me zeggen. 'Naar huis.' Zeg ik schouder ophalend. 'Niet in mijn auto.' Zegt hij gelijk. 'Hoe wil je dan naar huis? Vliegend?' Hij knikt. 'Goed idee.' Zegt hij lachend.

Uiteindelijk zijn we toch in Mike's auto gegaan. Laura is met Sven naar zijn huis gegaan. We wouden eerst nog uitgaan in de stad, maar ik wou niet met een slagroomgezicht in de stad rondlopen. 'Sorry.' Hoor ik. Ik kijk op naar Mike die zijn ogen op de weg heeft gericht. 'Waarvoor?' Vraag ik. 'Ik heb de hele avond verpest.' Mompelt hij, nog steeds zonder mij aan te kijken. 'Helemaal niet! Ik had het super erg naar mijn zin. Ik heb echt al een tijd niet zo hard gelachen.' Zeg ik grinnikend. Er komt langzaam een glimlach op Mike's gezicht. Hij legt een hand op mijn been, en ik leg mijn hand over die van hem.

We lopen Mike's huis in. Ik zie door de woonkamer deur zijn ouders op de bank zitten. Hij pakt mijn hand vast en loopt stilletjes de trap op. 'Waarom doen we zo stil?' Fluister ik. 'Als mijn ouders me zo zien vermoorden ze me.' Ik knik begrijpelijk. 'Wat gaan we eigenlijk doen?' fluister ik weer. 'Douchen.' Antwoord hij met een kleine grijns op zijn gezicht. 'Samen?' Zeg ik ondertussen al harder aangezien we in de badkamer staan. Hij knikt. 'Vind je dat erg?' Vraagt hij voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. Hij glimlacht zacht en drukt een kusje op mijn lippen.

•~•

Best wel trots op dit deel. Wat vinden jullie trouwens van de nieuwe cover en beschrijving/samenvatting/idk hoe dat stuk tekst heet? Let me know xx