Because you saved me

Part 15

LOUISE WAAR BEN JE?

X LAURA

Met een zucht leg ik mijn mobiel weg. Ik ben echt even helemaal klaar met iedereen.

Ik zie mijn vader binnenkomen. 'Hey jongens.' zegt hij. 'Pap!' roep ik en geef hem een knuffel. 'Heey.' roept Anne vanuit de keuken. 'Is jullie moeder ook thuis?' Ik schud nee. 'Boodschappen doen.' zeg ik. Hij knikt.

Het doet me pijn dat hij "jullie moeder" zegt in plaats van "mama".

'Dan wacht ik wel even.' zegt hij. 'Waarom wil je haar spreken dan?' vraag ik. Hij gaat naast me zitten op de bank. 'Oh wat over de scheiding enzo. Veel te ingewikkeld.' zegt hij.

'Pap?' roept Anne. 'Ja lieverd?' roept hij terug. 'Lust je cake?' 'Altijd.' lacht hij. Even later komt Anne de woonkamer in met drie plakjes cake. 'Chocolade cake met stukjes witte chocolade er in.' zegt ze en geeft ons beide een plakje cake. 'Lekker, zelfgemaakt?' vraagt hij. Ze knikt. Ik zit twijfelend naar het plakje cake te kijken. 'Wat is er Lou?' vraagt Anne. 'Heb buikpijn.' lieg ik. 'Ohw. Nou ja, dan eet je hem later op.' zegt ze met een glimlach.

We zitten met z'n 2en op de bank, aan het praten over van alles. Als mam opeens binnen komt. 'Kan iemand me even helpen?' roept ze. Ik sta op en pak wat boodschappen van haar over. 'Oh je bent er al?' vraagt ze als ze pap ziet zitten. Hij knikt. Als ik alles heb neergezet, loop ik weer terug naar de bank.

•~•

Pap en mam lopen de keuken in. Ik wil ze eigenlijk niet horen, want het gaat me niet veel aan. Maar ik ben te lui om naar boven te lopen.

'Waarom zo kort? Het zijn ook mijn kinderen!' hoor ik opeens. Ik kijk op van mijn mobiel. 'Ja het is toch niet handig dat ze elke week twee keer moeten verhuizen? Denk eens na man!' roept mijn moeder. Ik zucht.

Weer een ruzie. Stomme aardappels.

Anne is naar haar vriendje toe. Ik zit te twijfelen om ook weg te gaan, maar ik weet niet naar wie. Ik kan beter Laura nu even bellen. Ze is veel te ongerust waarschijnlijk.

'LOUISE SMITH AKA HEMMINGS!'

Jupp zo noemt ze me altijd.

'Heey.' zeg ik zacht. 'Ten eerste, ben je nog maagd?' vraagt ze gelijk. 'Wacht wat!?' vraag ik verbaasd. Ze grinnikt even. 'Grapje. Maar waarom heb je zolang niks van je laten horen?' Ik zucht. 'Voelde me niet lekker, en ben daarna naar huis gegaan.' zeg ik. 'En waarom nam je niet op? Ik heb je iets van 3000 keer gebeld.' 'Uh ik sliep.' lieg ik. 'Ohh vandaar. Nouja ben blij dat ik weer weet dat je terug bent.' zegt ze.

Ze is altijd zo lief...

'Maar kan ik even langskomen?' vraag ik. 'Tuurlijk! Maar ik dacht dat je je niet lekker voelde?' zegt ze. 'Voel me al beter.' zeg ik. 'Maar ik word hier gek.' 'Kom maar langs hoor. Zie je straks!' 'Tot zo.'

~•~•~

'Okay, een vraag. Waarom in cupcakes naam vroeg je of ik nog maagd was?' vraag ik als ik bij laura aankom. Ze lacht awkward. 'Nou Jason rende naar je toe. En daarna heb ik jullie allebei niet meer gezien. En je reageerde nergens meer op. Dus accepteerde ik het maar en nam aan dat je druk was.' knipoogt ze. Ik kijk haar sarcastisch aan. 'Ik vind hem niet eens leuk, en hij mij niet.' lach ik. Ze haalt haar schouders op. 'Je weet maar nooit.' zegt ze daarna.

'Waarom werd je gek thuis trouwens?' vraagt Laura. 'Mijn ouders... Ze hadden weer eens ruzie.' mompel ik. 'Nawh. Ze waren toch al uit elkaar?' 'Nog niet, ze moesten nog dingen regelen over de scheing ofzo.' Ze knikt begrijpelijk. 'Wil je hier eten?' vraagt ze. 'Als het zou kunnen zou het heel fijn zijn.' zeg ik. 'Tuurlijk! Je mag zelfs blijven slapen als je wil. Hebben we al lang niet gedaan.' zegt ze met een grijns. Ik lach. 'Dan moet ik wel mijn ouders bellen.' zeg ik. Ze knikt.

Ik heb mijn moeder gebeld en ze vond het goed. Ik ben bezig met het bed opmaken. Maar het hoeslaken wil niet blijven zitten. Als ik de ene hoek er om heb, schiet de andere weer los. Laura staat lachend toe te kijken.

'Je kan me ook helpen, in plaats van me een beetje uit te lachen.' zeg ik tegen Laura. Maar ze blijft staan waar ze staat. 'Oh com'on. Werk mee kut ding.' mompel ik tegen het hoeslaken.

Na nog zo'n 5 minuten prutsen zit hij er eindelijk om heen. Met de hulp van Laura dan, maar dat doet er niet toe. Laura komt de kamer binnen lopen met twee dekens. Op de ene staan iets van zee dieren ofzo en de andere staan eenhoorns op. 'Welke wil je?' vraagt ze. 'Waarom vraag je het uberhaupt nog?' zeg ik en gris de eenhoorn deken uit haar handen. 'Hier is het kussen.' zegt ze lachend terwijl ze het kussen naar me hoofd gooit.

~•~•~

'IK WIST DAT DIE DUDE DAAR STOND!'

'Mogool! Loop daar nou niet naar toe!'

'Heb jij uberhaupt hersens in je hoofd?'

'NEE, die cutie jongen is dood..'

Een tip. Kijk NOOIT films met Laura. Nee echt, niet doen.

'Kan je ook even stil zijn?' vraag ik vriendelijk. Ze kijkt naar me en schud nee. Met een zucht kijk ik weer naar de tv. 'Irritant kind.' mompel ik. 'Moet jij zeggen! Bij de vorige 2 films sliep je.' zegt Laura. Ik grinnik. 'Dat deed ik niet expres.' 'Nee, en dit doe ik ook niet expres.' grijnst Laura, en ze prikt me in mijn zij waardoor ik opzij spring en zo over de leuning van de bank afrol. Laura begint keihard te lachen. 'Auw.' mompel ik grinnikend.

~•~•~

Serieus, mercy van Shawn Mendes is zo goed. Goshie :o (ken je dat nummer niet? SLA JE ZELF. En zoek daarna t nummer op. Dankje doei.)

Dit is eigenlijk een best kort deel. Maar dat vind ik leuk. Ja nou okay.

Check me nieuwe profiel foto en status ding iets ook ff :)

Groetjessss xx
{Words: 1012}