Because you saved me

Part 51

Ik loop vermoeid de aula binnen. Zodra ik Laura zie zitten glimlach ik. Ze zit naast Sven op een bankje, en laten we het houden bij dat ze heel schattig bezig zijn. Ik loop zachtjes naar ze toe en ga er tegenover zitten, maar Laura merkt me gelijk al op en kijkt me aan. Direct kleuren haar wangen rood, net als die van Sven. 'Cuties.' Lach ik. Laura lacht ook.

'Hoe ging je laatste examen?' Vraagt ze dan. 'Best goed, hij was niet heel lastig. Bij jou?' Vraag ik. Ze knikt. 'Ook echt goed.' Glimlacht ze. 'En nu zijn we eindelijk klaar met school.' Zucht ik dan. Laura lacht en trekt me in een knuffel. 'Ik ben trots op jullie.' Voegt Sven zich ook bij het gesprek.

Na 15 minuten wachten zie ik ook Jason de aula binnen lopen. 'Eindelijk! Slakje is ook klaar hoor.' Lach ik. Hij grijnst, en loopt naar ons toe. 'Ik was echt kort na jou klaar maar we mochten niet meer opstaan. Dus ik moest wachten tot het eind.' Zucht hij vermoeid. Ik grinnik. 'Lekker voor je.' Hij lacht en woelt met zijn hand door mijn haar, waardoor hij mijn hele staart verpest. Vermoeiend zucht ik. 'Waarom altijd mijn haar?' 'Omdat ik je daarmee het meeste pest.' Zegt hij met een knipoog. Ik trek een wenkbrauw op. 'Je pest me het meeste met ijs voor me neus opeten en vertellen hoe lekker het is.' Zeg ik dan, wijzend op de dag dat we samen een ijsje zijn gaan halen. Hij schiet automatisch in de lach. 'Dat was ook heel leuk om te doen.' Grijnst hij opnieuw.

'Jongens! Morgen avond is er een feest bij mij thuis! Je moet verkleed komen.' Roept een meisje van onze klas door de aula. Iedereen begint te joelen. 'Yes! Wij gaan samen.' Zegt Laura gelijk. Ik glimlach en knik. 'Goed idee. Als wat gaan we?' Vraag ik. 'Dat blijft een verrassing, ik weet al wat.' Grijnst ze. 'Ik ga als superman!' Roept Jason.

Na nog kort te hebben gepraat, en ook een andere vriendin van ons klaar is met haar examen die ze in een andere zaal had, verlaten we het schoolgebouw. Over twee weken woensdag krijgen we onze uitslag te weten. Ik ben echt benieuwd!

•~•

'Serieus? Hawaï meisjes?' Grinnik ik als Laura de twee rokjes omhoog houdt. 'Leuk toch!' Zegt ze overenthousiast. 'Zo cliché.' Laura trekt een sip gezichtje. 'Nee grapje, ze zijn leuk. Cliché zijn past perfect bij mij.' Glimlach ik en pak een van de twee rokjes aan. Laura fleurt weer op en draait zich om naar haar lade, waar blijkbaar alles in zit. Ze gooit allemaal Hawaï kleding naar achter, en hopeloos probeer ik een deel op te vangen, wat totaal faalt.

Als we helemaal zijn aangekleed, en elkaars make-up hebben gedaan zijn we klaar om te gaan. Ik ken die hele meid niet van wie het feest is, maar Laura dwong me om mee te gaan. Dus ik had vrij weinig keus. 'Er is alcohol op het feest trouwens.' Zegt Laura als we op weg zijn, waardoor het ook opeens duidelijk wordt waarom ik nu in vredesnaam in deze ranzige bus moet zitten. 'Maar laten we elkaar beloven om niet te dronken te worden okay, en we gaan samen naar huis.' Ik knik ter bevestiging. 'Helemaal mee eens.'

Zodra de deur voor ons open wordt gedaan, stappen we het overvolle huis in. Dit kind is of heel sociaal, of heeft gewoon doodleuk de hele school uitgenodigd. Of beide. We wurmen ons door de mensen massa heen naar de achtertuin. Want daar is als goed is Jason. Na een lange zoektocht zie ik hem in de hoek van de tuin zitten met een aantal vrienden. Ik loop naar hem toe. 'Hey!' Roep ik boven de muziek uit, waardoor hij opkijkt. Als hij mij ziet glimlacht hij en zwaait. Hij klopt naast zich op het gras, als teken dat ik daar moet zitten. Ik neem plaats naast hem, en direct slaat Jason een arm om me heen. Met lichte verbazing kijk ik hem aan. Zodra hij mijn blik ziet, laat hij me weer los. 'Sorry, ben al iets te aangeschoten.' Zegt hij lacherig. Ik grinnik en rol met mijn ogen. 'Sukkel.'

Ondertussen is het een paar uur later, en Laura is nergens meer te bekennen. Ik sta toe te kijken bij een potje beer pong, en zie het ene na het andere glas leeg gedronken worden. Iedereen wordt steeds meer dronken, terwijl ik nog steeds niks op heb. Ik zie dat Jason wordt aangesproken door een meisje, en ook hij verdwijnt in de drukte. Zuchtend neem ik plaats in een stoel en kijk verveeld voor me uit.