Because you saved me

Part 16

Met een glimlach druk ik mijn wekker uit. Ik heb goed geslapen vannacht, echt goed.

En ik heb eens nagedacht, ik kan wel zo half depressief me leven leven, maar ik kan beter gewoon gelukkig proberen te zijn met de mensen om mij heen. Daarom ben ik dus ook zo vrolijk vandaag.

Ik ben eerder opgestaan, zodat ik nog voor school even kan hardlopen. Jupp, Louise gaat er ook weer aan beginnen. Ik loop naar beneden en tref mijn moeder aan in de keuken, en druk een kus op haar wang.

'Goedemorgen.' glimlach ik. 'Hey Lou, hoe kom jij zo vrolijk in de ochtend?' vraagt ze lachend. Ik haal mijn schouders op. 'Heb goed geslapen.' zeg ik. Ik beleg een broodje met kaas, en leg die op een bord. Ik schenk nog een beker water in en loop naar de tafel. Als mijn ontbijt op is loop ik terug.

Ondertussen is mijn moeder richting werk gegaan, en mijn zus heeft het eerste uur vrij dus die slaapt nog. Ik doe mijn appel in mijn schooltas en zet die in de gang. Ik zie dat ik ruim op tijd ben. Ik trek mijn hardloop schoenen aan, en pak mijn mobiel van de lader.

1 gemiste oproep van Laura.

Ik bel haar terug, en wacht tot ze opneemt. 'Heeyy Lou!' zegt ze. 'Goeiemorgen!' zeg ik terug. 'Vrolijk?' vraagt ze. 'Ik denk het.' lach ik. 'Beter, maar hoe laat spreken we af om te fietsen?' vraagt ze. 'Uh, half 9?' Ze is er mee eens, en even later hangen we op.

Ik zet muziek op en loop naar buiten. Ik kies er voor om naar het park in de stad te hardlopen en dan weer terug. Zo'n 2 kilometer in totaal.

~•~•~

We lopen het aardrijkskunde lokaal in, en zoeken een plekje. Even later begint de les. 'Hey.' hoor ik zacht achter me, en 2 trappen tegen me stoel. Ik draai me om en zie Jason zitten. 'Heey.' lach ik ongemakkelijk. 'Dat je nog leeft is een wonder. Ik heb 2 hele dagen niks van je gehoord!' fluistert hij. 'Sorry. Ik zat even in een dipje.' fluister ik terug. 'Ik maakte me ontzettend zorgen! Toen ik bij je huis kwam was je er niet eens.' zegt hij met een bezorgd gezicht. 'Ik was bij Laura wezen logeren.'

'Mevrouw Smith en meneer Parker. Mond houden alsjeblieft.' Ik draai me om naar de leraar en mompel een sorry.

~•~•~

Ik zit naast Laura een beetje te kloten in de mentor les. Er wordt toch nooit zoveel boeiends vertelt. 'Er komt waarschijnlijk binnenkort een nieuwe jongen in onze klas. Hij is van een andere school gegaan, en komt nu hier.' Ik kijk op naar de docent. 'Een nieuwe jongen?' hoor ik Laura naast me fluisteren. Ik kijk haar aan en zie haar grijnzen. 'Misschien wel iets voor jou?' ze port me in mijn zij. 'Ten eerste nee, ik hoef geen vriendje. En ten tweede, stop met porren in mijn zij!' grinnik ik en ik mep haar op haar arm, waardoor Laura ook moet lachen.

'Hij komt over een weekje even kijken in een van jullie lessen. En dan daarna komt hij dus waarschijnlijk in onze klas!' zegt de mentor met een glimlach.

~•~•~

Ik zit alleen in de biologie les. Ja, alleen. Laura was vannochtend nergens te bekennen en ze was het vorige uur ook al weg.

Ik maak me echt zorgen..

'Louise, weet jij waar Laura is?' ik schud mijn hoofd. De leraar mompelt wat en begint dan de les. Ik hou mijn mobiel onder de tafel en bel Laura. Er word niet opgenomen. Met een zucht leg ik mijn telefoon weg.

Als de halve les voorbij is gaat de deur open. Alle hoofden draaien zich richting de kant van de deur, en ik zie Laura staan.

Alleen, ze huilt?

Ze kijkt me hopeloos aan. De leraar begint boos tegen haar te schreeuwen dat ze een halve les heeft gemist. Ik zie dat ze me nodig heeft dus ik sta op en loop naar haar toe. De leraar schreeuwt nu ook naar mij, maar ik luister niet en sluit Laura in mijn armen. Ik voel mijn schouder langzaam nat worden. Ze slaat haar armen om mij heen, en een luide snik verbreekt de stilte in het lokaal. Zelfs de leraar is gestopt met schreeuwen. 'Willen jullie anders even samen wat water halen of wat anders?' vraagt hij. Laura knikt zachtjes. Ik loop haar achterna naar buiten.

'Lau, wat is er aan de hand?' vraag ik als we een beker water hebben gehaald en even op de trap zitten. 'Ik.. Sven.. Hij...' stottert ze en ze barst weer uit in tranen. Ik knuffel haar weer en wrijf geruststellend over haar rug. 'Rustig ademen.' fluister ik. Ze haalt een keer diep adem en begint te vertellen.

'Het is uit met Sven...' mompelt ze als eerst. 'Wat? Hoezo?' vraag ik gelijk. 'Ik weet het niet, hij appte me vanochtend of hij me kon spreken. Ik dacht kan best even. Dus hij kwam bij mijn huis en toen zei hij heel plotseling, hij was trouwens nog niet eens binnen, dat hij het uit wou maken.' ze kijkt omlaag. 'En daarna liep hij weg. Zonder nog een reden ofzo te zeggen.' 'Dat is raar, je hebt toch altijd een reden dat je het uitmaakt?' vraag ik. Ze haalt haar schouders op. 'Blijkbaar hij niet. Maar ik wil helemaal niet dat het uit is. Hij was zo lief altijd.' snikt ze. 'Ik denk dat hij wel een reden heeft. Alleen wil hij die niet vertellen.' zeg ik. 'Dat kan wel..' zucht ze. 'Weet je, ik ga het voor je achterhalen. Je gaat het te weten komen. Sowieso!' glimlach ik zacht. Ze glimlacht terug. 'Bedankt Lou. Je bent echt mijn beste vriendin.' zegt ze en ze geeft me nog een knuffel.

~•~•~

Heyeeuww

Wat een hipster begroeting weer. Hoe was jullie dag vandaag? Die van mij was vooral veel trappen op en af lopen. Op school -.-

Maar wat vinden jullie van dit stuk, en hebben jullie nog bepaalde dingen die het beter kunnen maken? Let me knoowww

See ya lateerrrs alligators❤
{Words: 1017}