Because you saved me

Part 11

Ik gooi alle tasjes enzo in mijn mand, en Laura doet hetzelfde. 'Jij gaat toch ook gelijk naar Noah toe?' vraag ik. Laura knikt. 'Anders moet ik alleen fietsen.' lacht ze.

We komen aan bij Noahs huis, en ik sleep alle shop spullen mee naar de deur toe. Laura belt aan, en even later doet Noah open. 'Heey!' roept hij en hij zoent me, en geeft Laura een knuffel. 'Kom binnen.' lacht hij. We lopen verder, en ik zie dat de hele woonkamer al is versierd. Jason en een andere jongen zijn nog bezig met de laatste versieringen. 'En?' vraagt Noah terwijl hij naast me staat. 'Het is mooi.' glimlach ik.

'Oja Noah, kan je even mee naar boven lopen voor alle shopzooi? Ik heb nog wat voor je.' Noah knikt, en zet de rode plastic bekertjes op het aanrecht. Samen met Laura en Noah loop ik naar de slaapkamer toe van Noah. Ik pleur alle tasjes op zijn bed neer. Ik doorzoek een paar tassen, totdat ik het heb gevonden wat ik zocht.

Ik hou twee hoodies naast elkaar. Noah begint te grijnzen.

'Voor jou Batman, en voor mij Superman.' glimlach ik. 'Batman is geweldig, je kent me te goed.' lacht Noah en hij drukt een kus op mijn mond. 'Cutiepies.' hoor je zachtjes. We kijken allebei naar Laura die staat te glimlachen. Daarna schiet ze in de lach, net als wij.

Als Laura en ik allebei onze jurk aan hebben, en ons haar hebben gedaan lopen we naar beneden. Het is al een stuk drukker geworden. 'Daar zijn ze eindelijk hoor.' lacht Noah. Ik grinnik. 'Sorry, mijn haar lukte niet.' antwoord ik. 'Het zit nog steeds niet, maar anders duurde het echt te lang.' 'Het zit prachtig.' fluistert Noah en hij kust me. 'Ik ga Sven opzoeken!' roept Laura en ze is weg.

'Wil je ook?' vraagt Noah, en hij wijst naar zijn biertje in zijn hand. Ik schud nee. 'Ik mag nog niet drinken.' 'Ach, eentje kan toch wel?' smeekt hij. Weer schud ik mijn hoofd. 'Please.' Noah zoent me op mijn mond. 'Okay, maar het blijft bij 1!' waarschuw ik hem. Noah glimlacht en rijkt over de bar, om zo een flesje bier voor mij te pakken. 'Alsjeblieft babe, geniet er van.' glimlacht hij.

•~•

'Lou, serieus kom kijken.' roept Laura. Ik ren achter haar aan naar de tuin. Ik zie Noah in het zwembad met een ander meisje. En je raad het al, ze zoenen.

Weer gaat hij vreemd... Alweer.

'Alle machtige cupcakes.' mompel ik. 'Hey!' hoor ik naast me. 'Dat is toch jou vriendje?' Ik kijk omhoog naar de aangeschoten jongen die bijna tegen me aangeplakt staat. 'Nee, hij was mijn vriendje.' en met die woorden loop ik weg. Laura had in mijn plaats al lang bier over hem heen gegooid, ik daarin tegen hoef geen aandacht meer van hem. Van niemand meer.

Ik open de voordeur, en word gelijk overspoeld door de koude wind. Met een zucht trek ik de deur achter me dicht, en baan me een weg door alle mensen heen die in de voortuin staan. Als ik op straat sta, kijk ik naar links en zie een parkje. Een andere mogelijk heid heb ik niet, dus ik loop het park in.

Ik schrik als er opeens iemand naast me zit. 'Hoelang zat je daar al?' vraag ik aan Jason. 'Sinds net.' antwoord hij. Ik zucht en kijk weer weg.

'Noah heeft het alweer verpest hè?' Ik knik zachtjes. Ik voel een brok in mijn keel, maar wil niet huilen. Jason ziet het en slaat zijn arm over mijn schouders. Ik trek mijn benen op en ga tegen hem aan zitten. 'Waarom doet hij dit?' vraag ik. 'Ik dacht dat hij me echt leuk vond.' 'Vond hij ook echt wel, maar hij was vast weer dronken ofzo. En dan doe je domme dingen. Dat is algemeen bekend.' zegt Jason zacht. Ik zucht onhoorbaar.

'Ga je het uitmaken?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet.' mompel ik. 'Ik zou er gewoon nog even over nadenken. Je mag me altijd om hulp vragen.' zegt hij. Ik glimlach dankbaar. 'Dank je, dat je er altijd voor me bent.' zeg ik. 'Geen dank, ik help je graag.'

~•~•~

Noah heb ik die hele avond niet meer gezien. Hij weet ook dat hij het nu echt verpest heeft. Ik weet alleen nog niet of het nu wel of niet uit is tussen ons.

Ik trek mijn eenhoorn knuffel dichter tegen me aan. Ik zit op de bank in mijn pyjama een film te kijken. Het is gelukkig weekend, dus ik hoef niks te doen. Mijn telefoon gaat af, dus ik neem op. 'Hey met Louise.' 'Heey Lau hier. Kom je vanavond nog naar de dans uitvoering?' vraagt Laura enthousiast.

Shit! Helemaal vergeten.

'Euhm, ik weet niet...' mompel ik. 'Je zit nog steeds met je hoofd bij die zoen hè?' vraagt ze. 'Jah.' antwoord ik. 'Kom op, zo krijg je juist afleiding! We hebben je echt nodig in ons dansteam.' zegt Laura. 'Je hebt gelijk. Ik ga gewoon.' 'Yes goedzo.' lacht Laura. 'Maar ik hoop niet dat ik het ga verpesten.' mompel ik. 'Tuurlijk niet, je gaat Noah gewoon vergeten. En je gaat doen wat je echt leuk vind.'

Noah vergeten... Was het maar zo makkelijk als dat Laura het zei.

~•~•~

(Dirkje heeft armen gekregen)

Wat vinden jullie van de nieuwe cover? Let me know :)

{Words: 902}