Because you saved me

Part 34

{2 weken later...}

Ik bel aan bij Laura, en nog geen twee seconde later gooit ze de deur open en vliegt ze in mijn armen. 'Ik ga je zo erg missen.' mompelt ze.

Ik deuk haar tegen mij aan. 'Ik jou ook.' zeg ik terug. 'Hoelang blijf je?' 'Weet ik niet, als ik weer "gezond" ben mag ik naar huis.' Antwoord ik. 'Ze zeggen dat dat ongeveer 3 of 4 maanden kan duren. Aangezien ze het bij mij eerder hebben ontdekt misschien 2 maand.'

Laura blijft stil. 'Hoe ga ik school overleven zonder jou? En met wie moet ik nu elke dag shoppen, en over jongens roddelen?' Ik kijk Laura aan, en zie dat ze tranen in haar ogen heeft. 'Er zijn een heleboel leuke meiden in de klas waarmee je echt heel goed bevriend kan worden.' Zeg ik zacht. 'Maar niemand is zoals jij. Met die mensen zou ik nooit gaan shoppen, of picknicken.' Zucht ze. 'Het komt goed, voor je het weet ben ik weer terug.' Zeg ik. 'En ik kom ook sommige weekenden hier weer heen.'

Ze drukt me nog een keer tegen haar aan. Langzaam voel ik al haar tranen over mijn schouder lopen. 'We gaan heel veel bellen en facetimen okay?' mompelt ze. 'Komt goed Lau.' antwoord ik zacht. 'Bel me zodra het kan. En vertel me hoe je kamer er uit ziet daar.' glimlacht ze, door haar tranen heen. Ik glimlach terug en knik. 'Beloofd.' zeg ik en trek haar nog een keer in een knuffel.

Ik wil weg lopen, maar Laura roept me terug. 'Ik heb nog wat voor je.' zegt ze en ze rent de woonkamer in. Ze komt terug met een boekje. 'Je mag hem pas openen als je daar bent.' zegt ze.

Ik kijk ernaar en zie een foto van ons twee samen in Hellendoorn met allebei een onesie aan. Ik glimlach als ik er aan terug denk. Hoe wij als twee mogooltjes naar Hellendoorn gingen in onze onesies.

Er staat ook in gouden sierletters opgeschreven: "Best Friends Forever❤"

'Heb je hem zelf gemaakt?' vraag ik. Ze knikt blij. 'Helemaal voor jou.' zegt ze. 'Dit is echt super lief. Dankje Lautje.' zeg ik met bijna tranen in mijn ogen. Ik geef haar nog een laatste knuffel en loop dan naar de auto.

Ik heb afscheid genomen van Laura, en ga nu richting Mike. Hij wou nog wat belangrijks vertellen, en ik wil natuurlijk nog even afscheid nemen.

Mijn ouders hebben na een hoop gedoe er toch voor gekozen mij naar een kliniek te sturen in Den Haag. En vraag me niet hoe, maar ze hebben uiteindelijk mij ook overgehaald dat het beter voor me is als ik wel ga. Ik stap in de auto en mam rijd de oprit af van Laura. Ik zwaai nog een keer naar een huilende Laura, en dan is ze weg. Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Naar Mike toch?' Vraagt mam. Ik knik licht.

Ik wil geen afscheid nemen van Jason. Als hij zijn mond gewoon had gehouden had ik hier kunnen blijven, en mezelf kunnen redden. Ik ben er nog steeds boos over. Nu laat ik alles hier eigenlijk gewoon achter. Het is maar voor twee maanden, maar alsnog.

Ik bel aan bij Mike's huis, en even later word de deur geopend door zijn moeder. 'Hey.' glimlach ik. 'Hoi, Louise toch?' Ik knik. Ze schenkt me een glimlach. 'Mike is boven.' zegt ze daarna en loopt de woonkamer weer in. Ik trek mijn jas uit en loop de trap op.

Als ik de deur van Mike open zie ik hem zitten aan zijn bureau. Hij kijkt gefrustreerd naar het blaadje voor hem en tikt met zijn pen op het bureau. Als hij mij hoort kijkt hij op. 'Hey babe.' zegt hij met een glimlach en hij staat op en geeft me een knuffel. 'Ik ga je echt extreem missen.' Mompel ik en druk mijn lippen op de zijne. Maar kort daarna trekt Mike zich weer terug. 'Wat is er?' vraag ik. 'Uhm, ja ik moet je dus wat vertellen.' zegt hij zacht.  Ik knik. 'Vertel.'

'Ik hou echt nog steeds onwijs veel van je. En dat moet je niet vergeten. Maar ik vind het gewoon super moeilijk om jou voor zo lange tijd kwijt te zijn. Ik denk dat het me niet gaat lukken.' zegt hij zacht.

'Ik vind het ook moeilijk, we vinden het allemaal moeilijk. Maar we kunnen wel bellen. En ik kom soms weer hier heen.' zeg ik en kijk hem aan.

'Dat is het niet Lou.' zegt hij zacht. 'Ik wil het uitmaken met je... Ik kan het serieus niet overleven met jou als mijn vriendin.'

Ik blijf even stil. 'Je bent serieus?' vraag ik na een tijdje. Hij knikt licht. 'Na alle geweldige tijd die we hadden, maak je het gewoon eventjes uit? Omdat jij het anders te zwaar gaat hebben?' mijn stem slaat midden in de zin over.

Hij kijkt me met een blik vol spijt aan. 'Ik weet het, ik ben een klootzak, maar-' 'Ja, nogal.' zeg ik zacht en er loopt een traan over mijn wang heen. 'Dit is echt het meest lage wat ik ooit van je had verwacht.' fluister ik, en draai me om richting de deur.

'Louise, het spijt me! Ik wil echt heel graag bij je blijven, maar snap je het dan niet dat ik het te zwaar vind?' vraagt hij voorzichtig. Ik schud licht mijn hoofd. 'Nee, dat snap ik inderdaad niet.' zeg ik, en ondertussen komen watervallen uit mijn ogen.

'Doei Mike. Bedankt voor alle leuke tijden.' zeg ik zacht en loop zijn slaapkamer uit.

Ik kijk nog een keer de gang in, maar zie geen Mike. Dan sla ik de deur dicht en loop ik naar de auto.

'Lieverd, wat is er gebeurd?' vraagt ze. 'Niks, gewoon een beetje moeilijk om afscheid te nemen.' Lieg ik. 'Je ziet hem snel weer.' zegt ze met een glimlach. 'Ja, vast wel.' mompel ik.

•~•

Duurde weer lekker lang voor de nieuwe update. Ik ben heel goed in dingen uitstellen, hehe.

Ik wil trouwens eventjes een drama dingetje vertellen. Drama is bae dus jullie vinden het vast wel leuk. Het was dus zo, vorige week vrijdag ofzo iets hebben een paar kinderen uit onze klas uitval gevraagt voor het laatste uur Nederlands. Want op magister stond dat we een vervanger hadden als leraar, en we alleen in ons boek gingen lezen. En wij vonden dat we dan wel uitval mochten krijgen. Because eerder weekend, why not. En toen heeft die vrouw van de administratie geval ons toestemming gegeven om te gaan, op een briefje gezet: "h2c 6e lesuur uitval". Blijkt het dat we wel onze eigen leraar hadden, maar dan onze stagiair. En dan zit er altijd een andere leraar achter in de klas. Maar dat wisten wij niet. Dus toen was er een heel drama dat wij hadden gespijbeld bla bla bla. Maar blijkbaar heeft onze mentor (die onze klas volgens mij echt niet mag) het gefixt en staan we niet meer absent in magister. Okay ¯\_(ツ)_/¯

Respect trouwens als je dit helemaal hebt gelezen. Laat even een comment achter als je dit tot het eind hebt gelezen, dan volg ik je :))