İNCİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 10

Bu bölümü canım arkadaşım Ceyda'ya armağan ediyorum. Ceyda'm her şey için teşekkür ederim. Bana her konuda çok destek oldun. İyi ki varsın. Ceyda'nın 'KALBİMDEKİ MELODİ' adlı hikayesine bakın derim. 

Arkadaşlar onun dışında bir konu canımı çok sıkıyor. Okuma oranı ile vote yorumlar arasında dağ kadar fark var. Arkadaşlar eğer hikayemi beğeniyorsanız lütfen vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Beğenmediğiniz yerleri söyleyin. Eleştiriye açığım bunu her zaman söylüyorum. Gerçekten siz oy ve yorum yaptığınızda ben çok mutlu oluyorum. Lütfen burada bi emek söz konusu...

keyifli okumalar 

10. BÖLÜM

Bütün gece o pasta cadısıyla uğraşmıştım. On gündür hanımefendi rüyalarımın baş rolündeydi. Kızla o gün ne yaşadıysam aynısını rüyamda görüyordum. Cadı bana tokadı atıp kaçıyordu. Uyandığımda elim yanağımda oluyordu. Pis Cadı... 

Duştan çıkıp odama geçtim. İç çamaşırımı banyodayken giymiştim.Dolaptan siyah takımımı ve lacivert gömleğimi çıkardım. Kravat takmaktan hoşlanmazdım ama el mecbur takıyordum. Siyah kravatlarımdan birini aldım ve taktım. Evrak çantamı alıp evden çıktım.

Of kafayı yiyecektim. O kız tam bir baş belasıydı. Yanımda olmasa bile başıma dertti. Tek derdim bu da değil annem İnci denilen kızla buluşma işini başıma sarmıştı. Akşam meşhur İnci hanımla tanışacaktım. Üstelik annemde yanımızda olacaktı. İnci hanım böyle istemiş. Tüm planlarım suya düşmüştü. Ben kızı korkutup bu evlilik fikrinden soğutacaktım ama annem yanımdayken bunu yapmam mümkün değildi. Ah anne hep senin başının altından çıkıyor bunlar. 34 yaşında eşek kadar adamım ama anneme söz geçiremiyorum. Bu gidişle bir gün kalbini kıracaktım ve ben o günün gelmemesini istiyorum.

Dava dosyalarıyla ilgilenirken telefonum çaldı. Arayan annemdi

"Efendim anne"

"Oğlum ne yapıyorsun?"

"Çalışıyorum anne sen?"

"Akşam için hazırlanıyorum oğlum. Bak sakın geç kalma. Çizerim."

"Ooo Afet sultan bi sokak jargonun eksikti oda oldu tam oldu."

"Zevzekliği bırak Demir. Akşam hazır ol."

"Of anne tamam hazır olacağım. Akşam seni alırım."

'Yok. Sen alma beni Yavuz bırakır. '

"Anne ne gerek var. Alırım ben seni gideceğimiz yer aynı."

"Yok oğlum şimdi sen beni almaya gelirsen çok geç kalırız. O yüzden sen direk geç."

"Tamam o zaman. Akşam görüşürüz."

Aslında annemi Yavuz'un getirmesi işime gelirdi. Eğer annem biraz geç gelirse kızı bu evlilik işinden vazgeçirebilirdim. Hemen Yavuz'u aradım.

"Abi?"

"Yavuz sana işim düştü."

"Buyur abi"

"Akşam annemi restauranta sen bırakacak mısın?"

"Evet. Ne oldu?"

"Bak aslanım akşam annemi biraz geç getireceksin restauranta."

"Tamam da niye?"

"Biliyorsun taliplerimi korkutup evlilik fikrinden vazgeçiriyorum. Bu kız içinde aynı şeyi düşünmüştüm ama akşam annemde bizimle olacağı için fikir yatmıştı. Biraz öncede annemle konuştum. Onu sen bırakacakmışsın."