İNCİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 17

Herkese Merhaba,

Yeni bölümle karşınızdayım. İnşAllah beğenirsiniz. Oy ve yorumlarınız bekliyorum.

Bu bölümü arkadaşım Aslı'ya armağan ediyorum. Bazılarınız onu bence tanıyor. 'SÖZLEŞME' ve ve 'EYVAH !' adlı hikayelerin yazarıdır. Ben en çok 'Sözleşme' hikayesini seviyorum. Bilmiyorsanız da okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Kuzucum seni iyi ki tanımışım. Seviliyorsun... 

Arkadaşlar benim canım Elif ablam ve canım arkadaşım Ceyda'm ortak bir hikaye yazıyorlar. Size şiddetle tavsiye ederim. Hikayemizin adı 'KORYÜREK' ŞİDDETLE TAVSİYE EDİYORUM. Ben sanırım hikayenin kahramanı 'EJDER'E ' aşık olacağım. 

Lafı fazla uzatmadan sizleri yeni bölümle baş başa bırakıyorum. Ha bu arada bölümü kesinlikle şarkımızı dinleyerek okuyun... Tamam sustum :)

Keyifli okumalar...

17. Bölüm

Bazı anlarımız olur; heyecandan, korkudan ölecekmiş gibi hissederiz. Şuan aynen öyle hissediyorum. Çok korkuyorum ve heyecanlıyım. Birazdan ailemle evden taşınma işini konuşacağım. Ailemin bu duruma sıcak bakmayacağını biliyorum. Özellikle babam... Bir tek o sorun çıkartır çünkü evin nakit para akışını ben sağlıyorum. Eğer evden gidersem evin birçok masrafı babamın üstüne binecek. Hiç umurumda mı? Tabi ki hayır!!! Gönül isterdi ki babamın taşınma işine sıcak bakmama nedeni beni çok sevmesi ama hayır o parayı çok seviyor. Ne acı değil mi? Artık bunları düşünmek istemiyorum. Bu evden kurtulmak istiyorum. Yeni bir hayat istiyorum. Acının olmadığı, neşenin bol olduğu bir hayat istiyorum. İnşAllah bunu başaracağım.

Şuan banyoda, aynanın karşısında prova yapıyorum. Tepkileri ne olursa olsun, bu işten vazgeçmeyeceğim. Son kez aynada kendime bakıp banyodan dışarı çıktım. Salona geçtim ve yemek masasına oturdum. Hepsi yemek yiyordu. Hepsine şöyle bir baktım. Hangisi çok özleyecektim daha doğrusu hangisi benim yokluğumu hissedip beni özleyecekti. Hiçbiri...

'Baba sizinle bir şey konuşmak istiyorum.'

Babam başını yemekten kaldırdı. Bana baktı ve peçeteyle ağzını sildi. Diğerleri yemeklerini yemeye devam etti.

'Ne konuşacaksın?'

'Şey... Ben yarın Elmasgile taşınacağım.'

Dediğimde hepsi başını bana çevirdi. Hepsi çok şaşırdı. Babam

'Ya öyle mi? Kimden izin aldın?'

'Hiç kimseden. 27 yaşındayım ve kendi kararlarımı verebilirim. Zaten sizden izin istemiyorum.'

'Hanım görüyor musun izin istemiyormuş. Büyümüş müş.'

Annem tiksintiyle bana baktı. Sonra başını babama çevirdi.

'Görmem mi bey. Terbiyesiz. Bırak nereye gidiyorsa gitsin şu. Gözüm görmesin şunu.'

Bir anne böyle der mi? Bu kadar mı gözünde değersizim be kadın? Allah hepinizin belasını versin. Masadan kalktım ve hepsine şöyle bir baktım.

'Sizden kurtulacağım için çok seviniyorum. Yarın bu evden gideceğim.'

Arkamı dönüp gideceğim sıra babam masaya elini vurdu ve bağırmaya başladı.

'Dur bakalım, İnci hanım. Sen bu evden taşınamazsın. İzin vermiyorum.'

Yüzümü babama doğru çevirdim.