İNCİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 21

Herkese  iyi geceler ve hayırlı bayramlar. Bu bölüm biraz gecikti, kusura bakmayın. Uzun bir bölüm sizi bekliyor. Sürprizler de sizi bekliyor. Bakalım beğenecek misiniz? 

Bu bölümü Fatma ablaya armağan ediyorum. İyi ki tanımışım, seviliyorsun :))

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum...

Keyifli okumalar...

Bölüm 21

 Demir, kurduğum cümleyle duraksadı. Bir süre konuşmadı sonra derin bir nefes alarak cevap verdi.

"Anlamadım?"

"Bunda anlaşılmayacak bir şey yok, Demir. Ben artık bu oyunun içinde yer almak istemiyorum. Bu yüzden, bu oyunu bitirmek istiyorum."

"İnci şuan bir davaya girmek zorundayım. Akşam seni alırım ve bu konuyu konuşuruz. Olur mu?"

"Tamam."

Bir hoşça kal bile demedi. Telefonu cebime koyup, lavaboya gittim. Aynadaki suretime baktım. Kendimi o kadar bitkin hissediyorum ki, bu durum yüzüme de yansımış.Sanki büyük bir yük taşımış gibiyim. Zaten aşkta büyük bir yük değil mi? Peki ben bu yükün altında kalmadan, taşıyabilecek miyim? Şuan için taşıyorum ama ilerde...

Yere oturdum ve ağlamaya başladım. Hayatım boyunca ailemden sevgi görmedim, bu yüzden hep ilerde aşık olacağım adamı hayal ettim. Onun beni çok seveceği ve ailemin bana yaptıklarını unutturacağını düşündüm ama şuan ailemin bana çektirdiği acıdan daha fazla canımın yakıyordu. Ben hiçbir zaman karşılıksız bir aşk yaşayacağımı düşünmemiştim. Aşk filmimde hep baş rolü ben oynadım. Hayat bana büyük bir sevgi borçluydu ve bu borcunu aşık olacağım adam tarafından gelecek sevgiyle ödeyeceğini sanıyordum. Ne kadar da aptalım. Hayat sana ne zaman sevgi verdi ki şimdi versin. 

Canım çok acıyordu. Demir'in beni sevmediğini düşündükçe kalbim paramparça oluyordu ve ben ne yapacağımı bilmiyorum. Bu acıya nasıl dayanacağımı bilmiyorum. 

Oturduğum yerden kalktım ve elimi yüzümü kuruladım. Lavabodan çıkıp, işimin başına döndüm. Demir'i düşündükçe delirecek gibi oluyordum ve ben şuan Demir'i düşünmek istemiyorum. Bu yüzden direk mutfak tarafına geçtim. Şenay abla yumurtaları çırpıyordu.

"Abla müsait misin?"

Şenay abla bana döndü. "Ay İnci! Korktum. Kızım niye sessiz sessiz geliyorsun. Müsaitim, ne diyeceksin? Dur bir dakika, sen ağladın mı?"

"Abla bugün bana bir şey sorma. Senden bir şey isteyeceğim. Bugün ben mutfakta dursam, sorun olur mu? Kafamı dağıtmaya ihtiyacım var."

"Kuzum... Tamam."

***

İş çıkışına kadar mutfaktaydım. Şenay ablanın yaptıkları kadar olamasa da müşteriler benim yaptıklarımı da beğenmişti. Bu durum biraz sevinmemi sağlamıştı. 

Demir beş dakika sonra beni alacaktı. Montumu ve çantamı alıp, kafeden çıktım. Caddeye doğru yürüdüm ve onu beklemeye başladım. Birkaç dakika sonra Demir'in arabasını görmüştüm. Önümde durdu. Ön koltuğa yerleşip, emniyet kemerimi taktım. Demir yüzüme bakmıyordu. Bunun nesi vardı böyle? Kendisi benden kurtulmak istiyordu. Ona fırsat veriyorum, beyefendi surat asıyor.