İNCİ (TAMAMLANDI)

24.BÖLÜM

Herkese iyi akşamlar,
Yeni bölümü hemen yazdım. İnsAllah beğenirsiniz.
Arkadaşlar okuma oranıyla vote oranında baya fark var. Neden böyle oluyor anlamıyorum. Hikayeme neden oy vermiyorsunuz. Hikayenin başında da dediğim gibi eleştiriye açığım. Sizler benim için değerlisiniz.

Keyifli okumalar..
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

24.BÖLÜM

Onun burada ne işi var? Bunu ona da sormak istiyorum ama bir türlü konuşamıyordum. Beynim durmuş gibiydi. Sadece Yavuz'a bakıyordum. Yağmurdan dolayı ıslanmıştı. Saçları alnına yapmıştı. Üstünde siyah kabanı vardı. Altında siyah bir kot pantolon ve siyah botları vardı.

"Merhaba,"

"Merhaba,"

Yine bir sessizlik oldu. Yavuz,

"Sorun olmazsa içeri girebilir miyim?"

Kapının önünden çekildim ve elimle içeriyi gösterdim.

"Tabi."

Yavuz içeri girdi. Bende kapıyı kapatıp onu takip ettim. Yavuz kabanını çıkartıp koltuğun kenarı koydu ve bana döndü. Elimle koltuğu gösterdim. İkimizde koltuğa oturduk.

Allah'ım, ben şuan ne yapıyorum ya. Bundan dokuz yıl önce yine bu odada bu adamla beraberdim. O zaman daha yakındık.

Hem bu adam benim burada olduğumu nereden biliyor. Ben kimseye burada olduğumu söylememiştim. Ailem, iş için Kocaeli'ne gittiğimi sanıyordu.

"Yavuz senin burada ne işin var? Sen benim burada olduğumu nereden öğrendin?"

"Akşam abim yengemle konuştu. Laf arasında senin iş için Kocaeli'ne gittiğini söyledi. Seni aradım ama telefonun kapalıydı."

Gözlerini masada duran telefonuma çevirdi. Telefonumu uçak moduna almıştım ve şuan hala şarkıyı çalıyordu. Yavuz bir an gülümsedi. Sonra bana döndü ve konuşmaya devam etti.

"Barış'ı aradım. Senin şehir dışında bir işin olmadığını söyledi."

Yavuz koltuktan kalktı ve büyük pencerenin önünde durdu. Yağan yağmuru izlemeye başladı. Ellerini ceplerine soktu.

"İyi de Barış benim burada olduğumu bilmiyor ki. Kimse bilmiyor, sen beni nasıl buldun?"

"Polis çocuğu olmanın faydaları."

"Yavuz burada ne işin var?"

"Bende bunu sana soracaktım. Burada ne işin var? Neden herkese yalan söyledin?"

Ne diyecektim ki; sen hatırlamasan da dokuz yıl önce bu odada ôzel anlar yaşadık ve ben bunları tekrar hatırlamak için buraya geldim mi diyecektim. Beni ve o geceyi hatırlamayan bir adama bunları söylemezdim.

"Yalnız kalmak istedim."

Yavuz bana doğru yürüdü ve tam önümde durdu. Yavuz'un mizacını ters bir yüz ifadesi vardı. Bakışları sertti ve tam gözlerimin içine bakıyordu. Bakışlarından rahatsız olmuştum. Onu ilk defa böyle görüyordum.

"Sence tek sebep bu değil. Yine yalan söylüyorsun, YOSUN"

Yine bana öyle seslendi. Bana bu şekilde seslenmesinden hoşlanmıyordum. Bu canımı yakıyordu. Beni tanımıyordu ama bana o şekilde sesleniyordu. Bana taktığı bu isim özeldi. Benden hoşlanan, kendimi özel hissettiren Yavuz'un ağzında daha güzel ve anlamlıydı. Bu, beni tanımayan adamın ağzında değersiz gibi duruyordu ve canımı yakıyordu.