𝐒𝐜𝐞𝐧𝐭𝐬 𝐒𝐞𝐫𝐢𝐞𝐬 𝟎𝟏: 𝐒𝐜𝐞𝐧𝐭𝐬 𝐨𝐟 𝐃𝐢𝐫𝐭 (𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃)

𝟔: 𝐒𝐚𝐧𝐠𝐮𝐢𝐧𝐞𝐬

     "My devil.."

     Lumingon ang nagdadalagang si Mathara sa tumawag sa kanya. She remained wearing that icy, emotionless aura just as her father taught her. Gripping a gun, smoke still undulating from a recent shot, she calmly pulled the trigger once more. She's only 14, pero kahit hindi nakatingin sa target ay tinamaan niya ito sa pangalawang pagkakataon.

     Her father exhaled a puff of smoke from his tobacco, a smirk of contentment is written all over his face. Sign ito na napahanga niya ang ama.

     "Saan ka pa ba magmamana, syempre hindi sa ina mong walang kwenta," saad nito sabay kagat ulit nung matabang tobacco. 

     Wala namang reaction ang anak sa sinabi ng ama. She didn't even know who her mother was. Kapag binabanggit ito ng ama, ay puro lang poot at galit ang lumalabas sa bibig nito. Their history must be torn by bitterness and conflict.

    Even with that age, her father retained attractive as his youth. As they say, he aged like fine wine. His streaks of grey hair seemed more like a styling choice, gelled to a sleek. His face are already showing traces of wrinkles, but he still possessed the charm of a man who could easily find a second love. Hindi naman din siya interesado. May pares ng eyeglasses din ito at laging nakasuot ng all black na suit.

     "Wag kang mag-alala, ama. I will be as useful as the air you breath," tugon ni Mathara habang nagrereload ng bala sa baril na hawak niya.

     Hindi kayang itanggi ng ama niya na halos kamukha ni Mathara ang ina, hindi nga lang niya ito binabanggit. He took pride in how he raised this child. Fearless, brave, and trustworthy – qualities he aimed to instill in her, and it seemed he succeeded.

     Mas lalo lang bumibigat ang galit sa dibdib ng ama ni Mathara habang inaalala ang anak. May hawak siyang itim na payong sa pagkakataong iyon dahil umuulan. His glasses are tinted with blood, some are splattered on his forehead and right cheek.

     Binaba na niya ang baril na ginamit niya para barilin ang bilyonaryong pulitiko, 'yong huling mission ni Mathara bago ito mawala. Nakaratay na ito sa fountain ng kabilang mansion na pag-aari din nito. A bullet erupted through its forehead, staining the waters with a reddish hue.

     Kinuha lang ng isa sa mga kasapi ng grupo niya ang glasses niya para linisan at ibinalik naman agad.

     Sa kabilang gilid ay 'yong lalaking naka-scarf na hinire ng bilyonaryong iyon. His face was no longer concealed; the scarf that once used to hide it it now served as ropes, tightly binding his hands behind his back. Ang mukha niya puro pasa at dugo na. Hinila ng isa sa mga tauhan ang buhok nito para tumingala ito't makita sino ang kinalaban niya.

     "Maniwala ka, hindi ko siya pinatay! Alam kong anak mo siya, Mathias Sanguine. I heard a lot about how good she is and I wanted to atleast battle her once in my life." Kahit sa kalagayan ay nagawa parin nitong magdaldal. 

     "Kung ganun, nasaan siya?" tanong ng tauhang si Jaxon, siya ang sumabunot dito. Halos kaedad lang ito ni Mathara.

     "Nahulog siya sa ilog," sagot nito. He looked so convincing that Mathias only knelt on one knee to ask him something. He isn't one for asking, but this one he acted different.

     "What's your name?" tanong ni Mathias sabay haplos nung baril sa mukha ng lalaking hinuhugasan na ng ulan. 

     "Lucas Timothy."

     "I'll give you a chance, Lucas, but you'll have to execute a mission." Tumayo si Mathias at nag-gesture na bitawan ito. "Kill Arriety Sanguine," dagdag nito.

     'Sino si Arriety Sanguine?' sigaw ng isip ni Lucas habang tinitignang lumalayo ang grupo ni Mathias sa kanya. 

***

     Maagang nagising si Mathara para tapusin ang nasimulan kahapong paglilinis. Bumungad agad sa kanya ang half naked na si Ronin. He's trying to fry an egg. Three cracked eggs are already lying on the side of the stove, with a plate of sunny side-up eggs, charred and black.

     "What are these?" Turo ni Mathara sa sunog na itlog sa loob ng plato.

     Ronin sighed. "Marunong ka nito? Ikaw na gumawa," naiinis na sambit niya. 

     "Do you have instructions?" tanong nito sa binata. In disbelief, he fixed his gaze upon her. Pati ba naman pagluluto ng itlog ay hindi nito maalala? Sa bagay di nga marunong sa gawaing bahay e. Ayun, nasunog na naman ang pang-apat na itlog na niluto niya.

     Matapos tignan ang pa tutorial sa youtube ay kumuha na siya ng isa pang itlog. Buti nalang at may nag-content ng ganun doon. 

     "Oops, before I forget!" she exclaimed, placing the egg back on the tray. She then began to lift her shirt up.

     "Hoy! Hoy, Luci! Anong ginagawa mo?" pagpigil ni Ronin dito, before he sees something he's not supposed to. Mathara is attractive but he's not that type of person. He's even blushing! Para bang hindi pa nakakita ng babaeng maghuhubad.

     "I thought, dapat maghubad ng top pag nagluluto?" Her face radiated innocence and seriousness, a combination that made Ronin burst into laughter.

     Binaba ni Mathara ang dalawang kamay na muntik nang humubad sa T-shirt na suot. Wala pa naman siyang bra, walang makakaharang sa mga ano niya.

     She is dead serious and Ronin is dying in laughter. Dinedma na niya ito at nagluto na. It looked perfect as instructed on the video. Mathara's face screams pride as she presented him a sunny side-up egg. 

     A sudden warmth embraced Ronin as he tasted a dish cooked within the his own home. Kailan ba niya last makakain ng lutong bahay? Matagal na din. He smiled in silence and continued eating and sipping his cup of coffee. Simpleng itlog at sausage lang yun pero parang may nagbago sa buhay niya. Bago paman bumalik sa isip ang pamilya ay napailing na siya.

     "Aalis na ako, Luci. Ikaw na ang bahala sa bahay," pagpapaalam niya sa kasama, putting his uniform on. Mathara, he's calling Luci, just done washing their dishes, now confused kung saan naman siya pupunta.

     "Kailangan ko mag-trabaho para mabuhay tayo. Alam mo yun, para magkapera may mabili ng pagkain?" he added knowing Mathara na magtatanong din bakit siya aalis.

     "Saan?"

     "A fastfood chain," mahinang sagot ng binata. Oo, nahihiya siya sa trabaho niya. "Alis na ako."

     Sumunod si Mathara sa labas para mang-usisa. Binuksan na ng binata ang lumang tarpaulin na nakapatong sa motor niya. Her heart raced as if it was love at first sight. Despite its old and rusty look, she felt as if she had fallen in love with the motorcycle. She suddenly felt the desire to race along the roads.

     "Can I somehow borrow it?"

     "You can drive?" Walang bilib na tanong ni Ronin sabay cross arms. Napataas na din ang isang kilay nito.

     "Wanna race?"

TakahashiKazumi2024