MY EX IS MY HUSBAND (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Pahina 45

Klaire's POV.

"Klaire!" nagulat ako sa pagtawag sakin ni Ate Caren kaya agad akong napa angat ng tingin sa kanya mula sa pagkakatitig ko sa cellphone nya.

"Ate" I immediately smiled nung niyakap nya ako.

"Buti naman at umuwi ka na, akala ko talaga tatalikuran mo na kami"

"Ate naman, I needed this diba? See? I'm okay now, namiss ko kayo!"

"Sus! Namiss daw pero ang tagal umuwi! Kung saan-saan ka nga nag travel, nakita ko sa IG mo. It seems that you had fun and you look better now"

"Yes ate, nag enjoy naman ako at kahit papaano, mas okay na ako, hindi man totally nakapag move on pero masaya na ako ngayon. I still miss my child every now and then, hindi na yata ako makaka move on"

"Hmm! Yung baby mo lang ba o pati yung daddy ay namiss mo?"

"Ate naman!"

"Wag ka na nga mag deny"

Nginitian ko lang sya dahil kahit ayos na ako, remembering that time still send a chilling pain in my heart.

It's been a year. Isang taon ko ding hinanap ang sarili ko. May balita pa din naman ako sa pamilya at mga kaibiva  ko dahil I communicate with some of them through my private social media accounts.

About Dwayne, if you will ask me?

The only thing I know is that nung umalis ako ay umalis na rin sya sa bahay namin.
Siguro ay sumama na sya kay Ashley at may happy family na sila.

Nalungkot ako thinking about it dahil dapat ako ang may buong pamilya ngayon but now, I am all alone.

Bakit ko pa ba to iniisip? Bakit ko pa ba sya iniisip? Siguro dahil mahal ko pa rin sya.
Siguro dahil kahit ilang beses ko na syang binaon sa limot ay sya pa rin yung nandito sa puso ko.
I sound pathetic but this is the truth.

Hindi ko alam kung nasaan sya, anong ginagawa nya, at kung anong nasa isip nya pero I wish na masaya sya kung nasaan man sya.

He have a son and a new partner.
Hindi na nga ako magugulat kung may biglang darating na annulment paper anytime.

I sighed dahil bumibigat na naman yung dibdib ko dahil sa mga iniisip ko.

Later that afternoon ay nag hang out kami ng mga kaibigan ko.

They are all so happy to see me at ganoon din naman ako dahil namiss ko talaga sila.

I'm glad na lahat sila ay may asawa at pamilya na at ako na lang ang mag isa.

I sound so sad girl but the whole thing is making me one.

That night ay dumiretso ako sa isang bar to get some drink, hindi naman para maglasing but you know to help me sleep easier at night.

Pagkapasok ko ay naupo ako sa may bar counter.

"One vodka gimlet" order ko sa bartender and in a few minutes ay nilapag naman ito sa harapan ko.

I lost track of how many shots I did already but who cares?

"Klaire" nilingon ko ang tumawag sa akin.

Kusang tumaas ang kilay ko ng mapagtanto ko kung sino ang nakatayo sa harapan ko.

"Whoa! Not so nice to bump to you here" sabi ko bago tumayo dahil ayaw ko ngang makita sya, ang makausap pa kaya? Paalis na sana ako ng hawakan nya ko sa braso kaya tinitigan ko sya ng masama.

"Let go of me, before I break your face" sabi ko bago ako marahas na pumiglas sa kanya.

"We need to talk, please just listen to me?" sabi nito sakin.