Your Witchwolf Mate [Voltooid]

Hoofdstuk 3

Ariana

We zijn al een week verder. PJ en ik zijn closer geworden. Ik vind hem leuk, maar ik weet dat het niet kan. Hij is mijn mate niet. Jammer genoeg, maar ach wat maakt het uit. Ik vind hem toch maar een klein beetje leuk. Maar dat laat ik hem niet merken. Op dit moment zitten we hoog in de bomen en kijken we samen naar de zonsondergang.

Ik hoor vogels fluiten en zie de zon onder gaan. 'Ik vind het jammer dat we geen mates zijn, je bent leuk namelijk.' Geschokt kijk ik naar PJ, kwam dat net uit zijn mond? Voordat ik iets kan zeggen drukt hij zijn lippen op die van mij ik sta eerst verstijfd maar langzaam beweeg ik mee, is dit niet te snel?

Langzaam gaan onze lippen van elkaar af. Zijn haar zit warrig en zijn lippen zijn een beetje opgezwollen. Al het bloed stijgt naar mijn wangen. 'Dit is zo fout.' Mompelt hij. Hij spring van de boom af, land netjes en loopt weg. 'Wacht!'

Ik strek mijn hand naar voren wat natuurlijk niet slim was. Ik glij van de tak af en Gil. Met mijn rug richting de grond en mijn handen voor mijn ogen val ik uit de boom. Langzaam haal ik mijn handen voor mijn ogen weg, ik zweef tien centimeter van de grond af. Als ik PJ's kant op kijk, zijn zijn hand gestrekt en op mij gericht. Hij laat los en ik val op de grond. Weer loopt hij weg.

'Pascal wacht nou!' Roep ik. Meteen blijft hij stil staan. Ik ren zijn richting op, draai hem om en druk mijn lippen op die van hem. Eerst lijkt hij geschrokken maar beweegt dan mee. Hij drukt me tegen een boom aan en ik sla mijn benen om zijn heup. Ik leg mijn armen op zijn nek. Hevig zijn we aan het zoenen, alleen is deze liefde nep. We zullen nooit bij elkaar zijn allebei hebben we een mate.

Ik heb geschiedenis. De leraar heeft het over weerwolven waar ik natuurlijk alles al vanaf weet en daarom kijk ik uit het raam. 'Ariana opletten!' Geschokt kijk ik om en let dit keer wel op. 'Dus zoals ik bezig was, weerwolven zijn niet zoals we denken. Ze lijken schattig maar zijn gevaarlijk. Er is nog geen bewijs dat weerwolven bestaan. Een weerwolf heeft een betekenis, namelijk Wera. Dat is man, en wulfa. Wolf. Meestal wordt er gezegd dat wolven in de nacht transformeren en mensen en dieren verslinden, wat natuurlijk logisch is.'

Langzamerhand begin ik boos te worden. 'Maar ik denk dat weerwolven echt zijn, sterker nog het zou kunnen dat ze tussen ons zitten. Het zijn geen mensen maar beesten.' Mijn grens is bereikt hoe durft hij zo over ons te praten! Hij kent ons niet! Hij weet niet hoeveel pijn we moeten lijden! Hoe moeilijk het is dat er voor je wordt uitgekozen met wie je de rest van je leven moet delen, hoe zwaar het is om een leider te zijn of-. Ik walg van hem.

'Wat weet jij er nou van je kunt ze geen beesten noemen. Zij kunnen er niks aan doen dat ze wolven zijn. Sterker nog ze zijn uniek en ja het zou zomaar kunnen dat er eentje hier tussen zitten misschien zelfs wel meer! Maar let op je woorden want straks wordt het je dood, En dan zal ik lachen want jij bent vermoord door een wolf.' Roep ik. Ik pak mijn tas en ben weg. Voor de deur blijf ik staan. 'En ik weet het al nablijven! Maar weet je ik kom niet!' Schreeuw ik en doe de deur met een harde klap dicht en loop naar huis.

Pov Liam

Nam ze het nou op voor mijn soort voor de wolven? Zo een mate zou ik willen, maar ik ben achttien en heb mijn mate nog steeds niet gevonden. Het rare is, ik voel me aangetrokken tot haar. Zou het kunnen? Dat een mens mijn mate is, is zij mijn mate? Nee dat zou ik dan al lang weten. Zucht.

----