Your Witchwolf Mate [Voltooid]

Hoofdstuk 12

Ariana

Een uur geleden zijn we aangekomen in Londen. We wachten we op onze trein naar Blackpool. dat is een uur van Liverpool rijden.

Vier uur later zijn we bijna in Blackpool. 'Hoe laat is het?' Vraag ik terwijl mijn ogen dicht zijn 'Twee uur in de middag.' Er word om geroepen dat we zijn aangekomen. Langzaam sta ik op en rek me uit.

'Zou lk een hotel kamer kunnen boeken voor 1 persoon?' Vraag ik vriendelijk 'Hoeveel nachten?' Ze kijkt niet op van haar computer, arrogante kwal. 'Een nacht graag.' Ze knikt. Ze geeft me een sleutel en meteen zoek ik mijn kamer op.

Ik lig languit op het bed als ik wordt gebeld. Ik neem op. 'Ariana Maddelyn Smith waar ben je!?' Schreeuw mijn moeder. 'In Londen.' Antwoord ik kalm. 'Waarom!' Ik haal mijn schouders op maar vergeet dan dat ze dat niet kan zien. 'Voor antwoorden, Hè mam het is vier uur ik moet hangen doei.' Ik hang op voordat ze iets kan zeggen.

Ik heb in Londen gewandeld en gegeten. Nu keer ik terug naar mijn hotel kamer. Het is nu negen uur. Als ik aan kom is het half tien.

Er wordt op mijn deur geklopt. Ik doe open. 'Hè, kom je? We moeten nog op zoek gaan naar light lake, daar moeten we voor twaalf uur middernacht zijn.' Het is Keegan. Ik knik, pak mijn jas, en lopen samen weg.

'Is het nog ver?' Zucht ik van vermoeidheid. We waren al anderhalf uur aan het lopen. 'Bijna.' Hij liegt, ik voel het gewoon. 'Je liegt, dat ze je een half uur geleden ook. We zijn in de middle of nowhere.' Hij wijst naar een meer. Als gek begin ik te gillen. 'We zijn er, halleluja!'

We hebben een uur gewacht. Er staan een stuk of 20 mensen tussen de 15 en 25 jaar hier. Ik sta naast Keegan. Over één minuut komt de Witch legende. Alle witches maar ook witchwolven willen weten wie de volgende legende is, ik ook.

'Dames en heren, dank jullie wel dat jullie zijn gekomen. Jammer genoeg heb ik de volgende legende niet gevonden maar-' Ze stopt. Midden in haar zin. Haar hand gaat langzaam omhoog, en wijst.. Naar mij! 'Ik?!' Ze knikt. Ik sta twijfelend op, en ga langzaam naar haar toe.

'Ariana Maddelyn Smith?' Langzaam knik ik. Ze loopt weg en fluistert iets in de oren van een paar mensen. Ze draait zich weer naar me om zodat ik nu met mijn rug naar hun toe sta.

'Je bent heel mooi weet je dat? Hoe oud ben je?' Vraagt ze. 'Ik ben net zeventien geworden en ik-'  Mijn lichaam begint te tintelen. Ik draai me om en vorm een schild om me heen. Uit het niets worden er vuurballen en bliksemschichten naar mij gevuurd. Met klein gemak hou ik ze tegen. Mijn armen beginnen licht te geven.

'K..k..kan iemand mij uitleggen wat er gebeurt?..' Vraag ik bang. Mensen beginnen geschokt naar adem te happen. 'Hallo?! help me dan!' Ik sla met mijn andere hand op mijn arm. Zeker de helft van de mensen gaan al weg.

De witch legende doet haar ketting uit en plaatst het om mijn hals. Ik kijk haar vreemd aan. 'Is dit niet een ketting voor legendes?' Nu pas realiseer ik mij iets. 'Oh mijn maangodin.' Ze knikt. Voor ik het weet staan er zeker driehonderd mensen bij het meer.

'Dames en heren, jullie kunnen wel naar voor komen.' Ze wordt onderbroken door een klein meisje. 'Waar is uw ketting?' Ze fluistert iets in haar oor. 'Dus, ik heb goed nieuws voor jullie!' Mensen kijken haar nieuwsgierig aan. 'De nieuwe legende is.. Gevonden!' Ik kijk om me heen en zie mijn moeder boos naar me kijken. Mijn broer en zus staan naast haar. Ze glimlachen naar mij.

'Jullie nieuwe legende en leider is vanaf nu..' Zeg niet dat ik het ben, en dit een grap is 'Ariana Maddelyn Smith!!' Mensen beginnen verward om zich heen te kijken. 'Ze staat naast me.' Zucht ze.

Mensen beginnen te buigen. 'Oh.. Ne-ne- Nee Niet doen, ik wil niet dat jullie voor me buigen. Nee dan voel ik me niet goed ik ben net als jullie dus alsjeblieft niet buigen.' Ik hou ze tegen. Meteen beginnen ze te klappen. Mijn moeder heeft tranen in haar ogen. Snel ren ik op haar af en geef haar een knuffel. 'Sorry...'  Zeg ik. Als ik haar los laat geef ik mijn broer een knuffel.

'Voor de eerste keer ben je belangrijk!' Zegt hij met een grijns. Ik laat hem los en stomp hem in zijn buik. We lachen. 'Kom hier Noëlle!' Ze rent op me af, ook al is het maar twee stappen.

En zo heb ik geleerd dat als je antwoorden wilt, je er achteraan moet. Zo ben ik er achter gekomen dat ik een legende ben. Ik moet nu wel alles laten bezinken, wat heel lang gaat duren. Stel je voor dat ik niet was gegaan naar Engeland. Dan zou ik ook nooit weten dat ik een legende ben.
-

-----------------------------------------------------------------------

En is toch een hoofdstuk gekomen❤️