Your Witchwolf Mate [Voltooid]

Hoofdstuk 14

Ariana

Ik word wakker. In eens merk ik dat ik op iets hards lig. Een kookeiland. Daar was ik dus gister avond op in slaap gevallen. Toen ik op de klok keek zag ik dat het half 8 was. Er is nu natuurlijk niemand wakker plus het is weekend. Kon Liam me niet naar bed dragen of zo?

Zachtjes ga ik naar boven om mijn spullen te pakken. Als ik Liam's kamer in stap, slaapt hij nog. Zachtjes pak ik mijn weekend tas en mobiel, en sluip dan weg.

Ik loop naar huis wat 30 minuten lopen is. Ik ben pas 10 minuten onderweg. Steeds hoor ik geritsel achter me maar als ik me omdraai zie ik niemand. Ik negeer het.

Ik word echt bang. Iemand achtervolgt mij of ik wordt gek. Zo als verwacht begin ik sneller te lopen. De persoon achter mij begint ook sneller te lopen. Met een ruk draai ik me om. 'Is er ie-' Ik kijk haar aan. Ze heeft een mes in haar handen, precies dezelfde als in de pop. Dit keer draagt ze handschoenen. Het was Lauren.

Ze stapt op me af. Ik blijf staan. Ik ben zo in schok, dat mijn voeten vast genageld zijn aan de grond. Vanaf rechts naar links maakt ze een snee van zeker 6 cm in mijn buik. De snee zat precies in het midden. Aan het einde van haar show stak ze het mes in mijn buik. Nu pas dringt het tot me door wat er zo juist is gebeurd. Als een gek begin ik te gillen. Lauren rent weg.

Er kwamen een een paar mensen op me af rennen. Vooral een jongen was heel behulpzaam. 'Hee, rustig maar ik ga je even neer leggen.' Hij legde mijn hoofd op zijn schoot. 'Wat staan jullie daar bel de ambulance!' Schreeuwt hij. Iemand onderneemt gelijk actie en belt de ambulance.

Terwijl ze wachten op hulp, trekt hij zijn mouwen over zijn handen en tilt me op zijn schoot. 'Knijp maar in mijn arm, of bijt want dit gaat pijn doen. Ik moet hem er echt uit halen.' Ik knik. Ik leg mijn handen op zijn arm en wacht op de pijn. In een keer trok hij het mes eruit. Mijn nagels doorboorden zijn vel, ook probeerde ik zo min mogenlijk te gillen.

'Hey, wel wakker blijven hé. Hoe heet je?' Hij begint een paar vragen te stellen, zich zelf stelde hij daarbij ook voor. 'Ariana.' Zeg ik. 'Ik ben Milan, hoe oud ben je?' 'Zeventien.' Zeg ik vrijwel meteen. 'Ik ben achttien. Op welke school zit je?' Over die vraag moet ik even na denken. 'Abram Lincoln school.' Zeg ik. 'He! ik zat daar ook, maar ik zit nu op de universiteit. Columbus. Wat wil je later worden?' Meteen andwoord ik. 'Ik wil ook naar Columbus. Ik wil een advocaat worden.' Hij knikt met een glimlach. 'Ik ook! Oh, kijk de ambulance is er.' Ik knik.

'Ga je mee?' Vraag ik bijna smekend. 'Oh mijn god, Ariana?' Ik kijk niet op en vestig mijn aandacht aan Milan. 'Ik zal vragen of ik mee mag.' Ik knik. 'Niet mijn naam zeggen.' Fluister ik snel vlak daarna word ik opgetild.

Milan

'Jongeman? mag ik uw naam weten en vragen wat er is gebeurt?' Ik knik. 'Ik heet Milan Dylan Kennedy.' Hij noteerde mijn naam. 'Ik stond aan de overkant. Daar zag ik haar lopen. Iemand achtervolgde haar. Toen ze zich om draaide stak het meisje achter haar een mes door haar buik heen. Daarna-' Ik word onderbroken door de agent. 'Hoe zag ze eruit?' Ik moest even denken.

'Ze was blond en had een slank figuur. Ze was ongeveer 1 meter 70 lang en had bruine ogen. Ze droeg een donkerblauwe jas met een capuchon, een zwarte skinny jeans en zwarte laarzen.' Hij knikte. 'Vertel je verhaal verder.' Ik ga verder. 'Daarna begon ze te gillen. Het meisje rende weg. Net heb ik het mes uit haar lichaam getrokken met mijn mouwen over mijn handen, zodat er geen vinger afdruk zou komen voor het geval dat.' Hij knikte. 'Dank je wel.' Ik glimlachte.

Er kwam een ambulance broeder naar mij toe. Hij vroeg: 'Ben jij Milan want ze wilt niet weg gaan zonder jou.'
'Ja dat ben ik.' Antwoord ik meteen, en loop mee naar de achterkant van de ambulance. Voor ik binnen was vroeg hij: 'Ben je familie?' Ik wist niet wat ik moest zeggen. 'Hij is mijn vriend als in relatie!' Dat ze de kracht had om dat te schreeuwen.

Ik stap in en we rijden weg terwijl ik haar hand vast houd. Nou ja.. Zij die van mij.

Liam

'Mam! Doe snel je schoenen aan en kom naar de auto!' Schreeuw ik naar mijn moeder. Er is iets gebeurt met ariana. Ik voelde het en ik wist dat ik snel moest zijn.

Ik toeter drie keer achter elkaar zodat mijn moeder sneller is. Als ze instapt rij ik snel weg. Ik volg haar geur. 'Liam stop hier!' Schreeuwt mijn moeder. Ik rem. Ze spring zo wat uit mijn auto. Langzaam stap ik ook uit. 'Oh mijn god, Ariana!' Zodra ik haar naam hoor vallen ren ik naar mijn moeder.

Ze wordt de ambulance ingedragen. Ik hoor nog iets van: 'Hij is mijn vriend als in relatie.' Haar stem, zo mooi, maar brak mijn hard. Blijkbaar had ze een ander. Een jongen stapt in. 'Heb je haar vannacht naar haar bed gedragen?' Vroeg mijn moeder. 'Nee.' Mijn moeder slaat me zachtjes. 'Ze is boos op je, je schreeuwt eerst tegen haar en dan laat je haar liggen in de keuken. Sukkel.' Ik geef mijn auto sleutels aan mijn moeder, en loop weg.