Your Witchwolf Mate [Voltooid]

Hoofdstuk 27

Kunnen we #1 halen?.. Ik hoop het! Hier een hoofdstuk voor jullie!❤️ niet nagekeken.

Ranaia

De angst begon meer te groeien. Wie was daar? En wat wilde ze? 'Liam wie zijn dat?' Ik ga achter hem staan. 'Dat zijn de mensen die mij hebben ontvoerd.' Hij begint te ijsberen. 'Hoe kunnen we hier weg komen!?' Schreeuwt hij. 'Jullie komen hier niet weg!' Wordt er terug geschreeuwd vanaf de andere kant van de deur.

'Doe open, of we breken het open!' Wordt er geroepen. Snel hou ik Liam's hand vast. 'Wat doe je?! dit helpt niet echt' Sist hij naar mij. De deur wordt met een trap open gedaan. Ik knijp mijn ogen dicht en laat ons onzichtbaar worden, maar we kunnen elkaar wel zien.

Met mijn hand maak ik een gebaar dat hij stil moet zijn. 'Waar zijn ze verdomme!' Schreeuwt een man met tatoeages op zijn armen. 'Kijk in de badkamer!' Sist hij naar een van zijn hulpjes. Ik gebaar naar Liam dat hij mijn moet volgen, en hij heeft een knik.

De deur staat open, we lopen er door heen zonder gehoord te worden en zetten het op rennen. 'Wie is daar!' Horen we nog heel vaag.

Als we beneden komen zijn we weer zichtbaar. 'Dat was tegek.' Zegt Liam enthousiast, met en glimlach loop ik door. 'Je hebt echt geluk dat ik krachten heb, anders waren we appelmoes.' Hij fronst. 'Appelmoes?' Ik knik. 'Ja Pinokkio, appelmoes en nou lopen voordat ze ons pakken.' 'Wie het eerst thuis is!' Hij begint te rennen. 'Hè dat is niet eerlijk.' Roep ik en ren achter hem aan.

Hijgend stop ik naast hem. 'Jij bent echt snel.' Hij haalt zijn schouders op. 'We moeten naar binnen.' Zegt hij.

Als we binnen komen kom zijn vader naar ons toe stappen. 'Liam wat is dit voor onzin! Je gaat weg zonder iets te zeggen, dat doe je niet als toekomstige Alpha!' Schreeuwt zijn vader. 'Pap als jij meer aandacht voor mij had, had je wel geweten dat ik was ontvoerd!' Schreeuwt Liam terug. Met zijn schouder botst hij tegen die van zijn vader en loopt naar zijn kamer.

'Is hij echt ontvoerd? Ik dacht dat hij was weggelopen.' Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. 'Ik moet naar hem toe sorry.' Ik maak me weg.

Ik klop op zijn deur. 'Ga weg!' Schreeuwt hij. 'Oke.' Mompel ik zacht, en draai me om. Zijn deur gaat open en hij trekt me naar binnen om de deur vervolgens op slot te zetten. 'Heeft heeft nooit aandacht voor mij!' Schreeuwt hij. 'Altijd is het alpha dit alpha dat, wordt eens een man Liam, gedraag je als een alpha Liam.' Schreeuwt hij alweer.

'Maar hij ziet niet eens dat ik moeite doe. Ik doe mijn best, maar hij is er nooit voor me nooit!' Hij laat zichzelf op zijn bed vallen. 'Liam hij wilt alleen het beste voor je.' Zeg ik zacht. 'Neem je het nu op voor hem!' Sist hij. 'Nee, ik zeg alleen dat hij het beste voor je wilt.' Hij begint sarcastisch te lachen. 'Het beste voor mij?' Hij schud met zijn hoofd.

'Liam ik wordt luna, ik wil ook mijn school af maken maar ik moet nu een moeder zijn voor een roedel die mijn niet mag, ik doe ook mijn best oke!' Schreeuw ik naar hem, hij lijkt even geschokt maar herstelt zich. 'Het spijt me.' Langzaam begin met mijn hoofd te schudden.

'Nee het spijt mij.' Ik leg de nadruk op "Mij" 'ik heb nooit luna willen zijn van een roedel die mij niet mag.' Ik maak me heel snel weg uit zijn kamer.

'Is hij nog boos?' Vraagt zijn vader, maar ik loop langs hem. 'Vraag het hem maar.' Zeg ik nors. Buiten begin ik te rennen naar huis, als Emma.

Sorry dat ik heb geüpload, geen inspiratie en ik ben bezig met een nieuwe boek. Nogmaals sorry ps niet nagekeken