Your Witchwolf Mate [Voltooid]

Hoofdstuk 21

Ariana

Ik had een paar witches en wizards bij een geroepen. 'Oké, we zijn dus met z'n 50. 25 jongens 25 meisjes. Ik heb jullie gevraagt, omdat ik gemerkt heb dat jullie sterk zijn. Alle witchwolven aan de linker kant en de rest aan de rechter kant.' Beveel ik. 'Hoezo mogen wij mannen die sterk zijn niet gewoon vechten? Dan blijven de meisjes lekker thuis.' Zei David.
'Nou David, wij vrouwen zijn ook sterk. Weet je hoeveel moeite wij moeten doen voor jullie? Wij koken, wij doen de was, wij baren de kinderen wij vrouwen zijn sterk. Hoe denk je dat je anders hier ben gekomen? Door je moeder, dus ga mijn niet vertellen dat ik niet sterk ben want als wij twee een ruzie krijgen en gaan vechten breek ik je met mijn wijsvinger.' Anne begint te klappen. 'En onze legacy heeft gesproken.' zegt ze. 'Ik zal wel een spreuk op jullie zetten zodat jullie niet sterven.' Zegt Anne. Iedereen gaat bij elkaar staan en ze doet haar ding. 'Wij zijn klaar om te vechten voor vanavond.' Zegt ze. Liam draait zich om. 'Ik dacht het niet, jullie zijn vast niet sterk genoeg om mee te doen.' Ik rol met mijn ogen. 'Je bent net David.' Mompel ik. David laat een korte kreet. 'Wij helpen of je het wilt of niet.' Zeg ik bot en been weg. Waar heen weet ik niet. Ver in iedergeval. Terwijl ik loop denk ik na. Het is mijn schuld dat Isabella is ontvoerd. Als ik Ben en Olivia aan hun moeder had gegeven dan was Isabella niet gepakt. Mijn knie is nog steeds niet volledig genezen. Terwijk ik daar aan denk krijg ik een pijnlijke steek in mijn hoofd en krimp in een.

Flashback

'Mam weet je nog wat we twee jaar gelden hebben gedaan met kerst? Ik ben het vergeten..' Mijn moeder kijkt Jay aan. 'Nee lieverd, ik weet het even niet meer.' Zegt ze. 'Met kerst gingen we naar oma, we aten Aardappel met worteltjes en kip. Heel lekker! En daarna speelde we Monopolie en Jay had gewonnen! Drie keer achter elkaar.' Zeg ik enthousiast. 'Hoe weet je dat?' Vraagt mijn moeder geschokt. 'Mijn juffrouw heeft gezegd dat ik een fotografische geheugen heb. Dat is heel knap voor een zeven jarige zei ze.' Ik glimlach.

Ik weet dat ik een fotografische geheugen heb, maar waarom krijg ik daar een pijnlijke flashback van? Ik krijg weer een steek ik mijn hoofd.

Flashback

'Toets die verdomde code in!' Schreeuwt een man naar mij. 'Jij bent de enige met die code! Geef mij die code!' Schreeuwt hij weer maar ik blijf koppig staan.Toen ik klein was kreeg ik een bepaalde code van een oude man. De volgende dag was hij gestorven en sinds dien vraagt iedereen aan mij om die code. Ik herriner me de man nog perfect. 'Onthou de code die ik je heb geven. Ooit zal je het nodig hebben Ranaia. Binnen nu en tien jaar. Er zullen veel mensen vragen om die code, geef het ze niet en als iemand je begeleid naar een kluis onthou die locatie oké?' Ik knikte. 'Ga je het geven of wat?!' Ik schud met mijn hoofd. 'Ik ken de code niet.' Fluister ik. 'Luister eens, Noëlle die weet het al helemaal niet want ze heeft geen fotografische geheugen. Jij wel dus geef me die code.' Zegt hij kalm. 'Er is mij geen code gegeven.'

Ik was twaalf toen dat gebeurde. Natuurlijk wist wel wat de code was, maar ik mocht het niet geven. Aan niemand niet. Er was iets aan de hand.. Maar ik wist niet wat. Ranaia... Die naam ook, het bleef maar spoken in mijn hoofd. Waarom noemde hij me Ranaia? Er klopt gewoon iets niet, maar bij mij klopte er nooit iets. Ik begin te rennen terug naar de pack en het huis van Liam. Ik ren met benen die al pijn doen van het rennen. Toch ren ik door. Als ik thuis kom pak ik een blaadje en schrijf een paar woorden op.

Code
Ranaia
11 jaar
12 jaar
Fotografische geheugen
Overheid
Kluis
Waarom ik?

Ik pak het blaadje en ga weer naar beneden. Mijn moeder zit aan tafel met een kopje in haar handen. 'Wat is dit!' Schreeuw ik en sla met mijn hand op tafel. Ze schrikt op uit haar gedachten. 'Wat is wat Ariana?' Vraagt ze. 'Wat is dit op dat blaadje? Allemaal aanwijzingen!' Schreeuw ik kwaad. Noëlle en Jay komen de keuken binnen. 'Ga zitten.' Sis ik naar ze en ze gaan gelijk zitten. 'Pap!' Schreeuw ik.

Even later zit iedereen aan tafel. 'Wie is Ranaia? Waarom krijg ik een code? En waarom zit iedereen achter me aan?! Ben ik de enige hier met een fotografische geheugen?' Mijn ouders kijken elkaar aan. Jay en Noëlle kijken me aan omdat ze het niet snappen en kijken daarna naar onze ouders.

------------------------------------------------------------------------

Sorry voor het niet updaten, vorig week had ik het te druk met school en toetsen en andere rotzooi. Raad eens mijn glitterbananen... Morgen ben ik jarig! 💕💕💕💕🎉🎊🎁
Ik zal zometeen, en anders morgen vroeg nog een hoofdstuk plaatsen van deze weeks update. Hij zal extra langen worden omdat ik morgen jarig ben hihi. Ik wordt 15 hihi

Dag mijn kleine glitterbanaantjes.