Your Witchwolf Mate [Voltooid]

hoofdstuk 26

Ranaia

Nog 6 dagen en hij zal er niet meer zijn. Ik zie hem overal maar als ik ook maar een stap zijn richting op zet verdwijnt hij weer. Ik mis hem. Het voelt net alsof ik tegen hem kan praten, Alsof ik zijn warme lach weer kan horen. Maar dat verdwijnt al weer heel snel.

'Aria-' Ik hoor dat Stacy naast me staat. 'Praat niet tegen me Stacy, ik weet dat je me wilt uitschelden.' Zeg ik voor ze haar zin kan afmaken. Ze gaat voor me staan, legt haar handen op mijn schouder en trekt me dan ik een knuffel. 'Het spijt me.' Zegt ze. Niemand weet dat Stacy en ik al jaren een geheim met elkaar mee dragen. Een geheim die je nooit zou verwachten. 'Jeetje.. Wat ben ik een slechte nicht..' Mompelt ze in mijn haar. Het enige wat ik kan doen is knikken. 'Ik ben gewoon jaloers.. het spijt me.' Zegt ze. Mensen om ons heen kijken verbaast, dit is de eerste keer dat Stacy en ik normaal doen tegen elkaar. 'Kom we brengen je naar huis.' Ze pakt mijn hand vast en sleurt me zo wat mee.

Thuis aangekomen kijkt mijn moeder blij en verrast. 'Is het weer goed tussen jullie?' Voordat ik kan antwoorden is Stacy me voor. 'Ja tante. Maar uhm.. wij gaan naar boven. Dag!' Stacy sleurt mij de trap op naar mijn kamer. Ze staat tegen over me en begint te praten. 'Waarom zijn jullie eigenlijk samen?..' Ik haal mijn schouders op. 'Hij is mijn mate..' Fluister ik. Alweer komen er tranen. 'Mate?' Herhaald Stacy. Ik knik. 'Sorry.. Ik voel echt slecht nu..' Zegt te terwijl ze naar de grond staart. 'Het is goed Stacy. Heb jij al zeg maar.. Je mate gevonden?..' Vraag ik voorzichtig. Ze schud met haar hoofd. 'Nee nog steeds niet..' Ik geef een knikje.

Nog 4 dagen en ik heb verloren, dan is hij er niet meer. Ik heb besloten om niet naar school te gaan. Waar zou hij kunnen zijn. Zo heb ik 2 dagen gezeten denkend aan waar hij zou kunnen zijn. In de avond rond 9 uur besluit ik naar buiten te gaan. Ik loop al een half uur. Waarom is het eigenlijk zo leeg buiten. Ik begin alweer te denken, totdat er een jongen tegen me aan knalt. 'Als je rent, kijk dan waar je heen gaat sukkel!' Roep ik. Hij helpt me met opstaan. 'Excuses aanvaard hoor.' Mompel ik en kijk dan omhoog. 'L..Liam wat doe je hier?' Hij hijgt. 'Geen tijd nu, meekomen.' Samen rennen we op straat. Het lijkt zelfs alsof Liam bang is. We rennen en hotel in en gaan naar boven. Eenmaal in zijn hotelkamer aangekomen vuur ik al mijn vragen op hem af. 'Wat is er gebeurt? Wat doe je hier? Was je niet ontvoert? Hoezo heb je niks van je laten horen?' Hij rolt met zijn ogen. 'Ik ben ontvoert in de nacht. Ik ben ontsnapt en ik heb het gevoel dat ze me achtervolgen. Mijn telefoon is afgepakt en ik kon niet mind linken, zijn je vragen beantwoord?' Ik knik heel blij.

------------------------------------------------------------------------

Haai, doei.

Gr. Fartjeehx